ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
31.3.2023 | 04:34

Μου λειπει

Ο τοτε εαυτος μου, οχι επειδη ημουν μαζι με τη πρωην μου, αλλα επειδη τοτε ημουν στα καλυτερα μου απο καθε αποψη, σωματικη, οικονομικη, γενικα τα ειχα ολα... δε ξερω αν θα ειμαι ποτε ετσι οπως τοτε αλλα μου λειπει υπερβολικα πολυ το να ειμαι ευτυχισμενος οντας εγω.. απο τοτε που χωρισα και αλλαξαν οι συνθηκες ολο σκεφτομαι "μακαρι να ζουσα τη ζωη καποιου αλλου, οποιουδηποτε" , ξερω οτι ακουγεται καπως εγωιστικο αυτο, υπαρχουν τοσες ζωες χειροτερες απο τη δικια μου, αστεγοι, χρονια εθισμενοι στα ναρκωτικα, στη φυλακη, σε συνθηκες φτωχειας, ΑμΕΑ, κατοικοι σε εμπολεμη ζωνη, χιλια δυο, και ειμαι ευγνωμων που δεν ανηκω σε αυτες τις κατηγοριες αλλα απο την αλλη, με πιανει το παραπονο οταν συγκρινω την τοτε ζωη μου με την τωρινη,.η μερα με τη νυχτα πραγματικα...ελπιζω καποτε να ξανα ειμαι οπως τοτε και με εναν ανθρωπο που θα ειμαι μαζι του για καιρο και δε θα τελειωσει.. μερικες φορες εχεις απλα αναγκη το να ακουσεις το "ολα καλα θα πανε" και ας μη το πιστευεις εσυ ο ιδιος..
2
 
 
 
 
σχόλια

δεν εισαι πλεον ιδιος οπως τοτε που ειχες γκομενα? ουτε στο σωμα ουτε στα λεφτα? δηλαδη για να εισαι σε φορμα και στα σωστα κιλα πρεπει οπωςδηποτε να μην εισαι μονος? το ιδιο και με τα λεφτα. η μηπως, δουλευες στη δουλεια του πατερα της και μολις χωρισατε σε απελυσε? η μηπως εβγαζε αρκετα αυτη και συντηρουσε και σενα? εγω κατι τετοιο καταλαβα

Μπα, μην το λες. Καμιά φορά η σχέση έρχεται να συμπληρώσει μια πολύ καλή φάση της ζωής μας, χωρίς να σημαίνει ότι είμαστε στα καλύτερά μας επειδή έχουμε κάποιον. Προσωπικά, προ-πανδημίας εποχή θεωρούσα ότι ήμουν στα καλύτερά μου. Ήμουν τσιμπημένη με ένα παιδί μάλαμα, είχα μια καλή ζωή όπου όλο και κάπου πηγαίναμε, βγαίναμε, βλέπαμε δρώμενα... Και μετά ήρθε πανδημία, καραντίνα, έχασα τη φόρμα μου, έπρεπε να βρω καινούρια δουλειά γιατί πριν δούλευα στον τουρισμό, συν το ότι έχασα και το αμόρε γιατί του άρεσε άλλη, άσ' τα να πάνε. Και ξέρεις τι? Τελικά θεωρώ ότι η καλύτερη περίοδος ήταν η μετά καραντίνας, όταν έπρεπε να χτίσω ξανά σώμα και αυτοπεποίθηση. Όπως βλέπεις όλη την οδό Λαγκαδά στην Ξεσσαλονίκη? Ε να, την περπατούσα από το κέντρο προς το σπίτι μου, μου έπαιρνε μία ώρα, αλλά κάθε φορά περπατούσα όλο και πιο γρήγορα, για να ανταγωνιστώ σε χρόνο τον εαυτό μου που περπάτησε τη διαδρομή την προηγούμενη φορά. Μετά πήγα Βερολίνο σε μια φίλη μου και όλες τις 4 μέρες ήμαστε ποδηλατάδα όλη μέρα. Νομίζω ότι τότε τελικά ήταν η καλύτερή μου περίοδος, γιατί προσπαθούσα να ανακτήσω τα χαμένα και δεν συνειδητοποιούσα ότι είχα και τις θετικές παρενέργειες που αδυνάτιζα και ερχόμουν σε φόρμα και παράλληλα έφτιαχνε η ζωή μου γενικότερα. Οπότε, καμιά φορά το ταξίδι προς έναν καλύτερο εαυτό μετράει πιο πολύ από τον προορισμό.

Scroll to top icon