ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Βγαινω με ενα παιδι εδω κ 1μιση μηνα. Δεν εχουμε πει οτι εχουμε σχεση αλλα μου εχει πει οτι του αρεσω πολυ κ γενικα κανει μελλοντικα σχεδια, μου εχει γνωρισει τους φιλους του κλπ. Κ μενα ειναι η αληθεια μου αρεσει πολυ αλλα επειδη εχω μαθει να μην ελπιζω σε τιποτα μεχρι να περασει καποιος καιρος, προσπαθω να μην ενθουσιαζομαι. Αυτο το σκ ειχαμε κανονισει να το περασουμε μαζι. Σημερα πριν λιγο αναδημοσιευσε ενα παλιο στορι με μια κοπελα κ ενα φιλο του. Αυτη η κοπελα υπαρχει κ στο προφιλ του σε κατι παλιες φωτογραφιες κ απ ο,τι εχω καταλαβει ειναι η πρωην του. Κοινως αναδημοσιευσε ενα στορι με την πρωην του κ εγραφε λεζαντα "πριν απο 7 χρονια...". Παιδια, πληγωθηκα. Ναι, ξερω, δεν εχουμε σχεση, οποτε δεν μπορω να τον κατηγορησω για κατι. Εχω ομως καθε δικαιωμα να θυμωνω και να απογοητευομαι. Με ενοχλει η κοροιδια, γιατι να μου στελνει καθε μερα και να μου λεει οτι ανυπομονει να με δει, οτι του λειπω, να μου λεει οτι θεωρει οτι αυτο που εχουμε θα κρατησει καιρο ενω λογικα τιποτα απ ολα αυτα δεν ισχυει? Εμενα οταν με ενδιαφερει ενας ανθρωπος δεν νιωθω την αναγκη να βγαινω με αλλους, να τους στελνω μηνυματα κ γενικα να εχω οποιαδηποτε επαφη μαζι τους. Δεν μπορω να καταλαβω πως καποιος μπορει να ενδιαφερεται για μενα κ ταυτοχρονα να αναπολει στιγμες με την πρωην του. Γιατι να μου λες κατι που δεν το πιστευεις και να μου δινεις ελπιδες? Με το που ειδα τη φωτογραφια εβαλα τα κλαματα γιατι ειλικρινα εχω κουραστει τοσο πολυ με τις σχεσεις. Θελουν τοσο μεγαλη προσπαθεια που για μενα πραγματικα δεν αξιζουν τον κοπο. Δεν μπορω καν να υπολογισω με ποσα ατομα εχω προσπαθησει τον τελευταιο καιρο κ τελικα παντα κατι στραβωνε. Δεν θεωρω οτι κανω κατι λαθος, ισως το μονο λαθος που κανω ειναι επιλογες!! Μα πως να ξερω αν ο αλλος ειναι λαθος επιλογη πριν τον γνωρισω? Εχω βαρεθει. Γνωριζεις καποιον κ ακομα κ αν δειχνει καλα σημαδια κ σου φερεται ωραια, υπαρχουν ενα σωρο σεναρια: μπορει να σκεφτεται την πρωην του, μπορει να του αρεσει καποια απ τη δουλεια του, μπορει να μιλαει με αλλες στο ινσταγκραμ, μπορει να ειναι παντρεμενος ή μπορει απλα ολα αυτα τα μεγαλα λογια που σου ξεστομιζει να ειναι ψεματα κ το μονο που θελει απο σενα να ειναι σεξ. Προσπαθω τοσο πολυ να βρω καποιον κ ολοι τελικα να αποδεικνυονται σκαρτοι. Δεν θελω να μου πειτε τιποτα για το παραπανω, το εγραψα για να το βγαλω απο μεσα μου, ξερω τι πρεπει να κανω, να απομακρυνθω απ αυτον τον αντρα κ απο τους αντρες γενικα μαλλον!! Απλα ηθελα να ακουσω γνωμες συνομηλικων μου (ειμαι 29) για τις σχεσεις σημερα. Δυσκολευεστε κ σεις οσο κ γω να αφεθειτε σε καποιον, να τον εμπιστευτειτε, να πιστεψετε γενικα οτι μπορει να ξεκινησει κατι ωραιο με καποιον? Θεωρειτε κ σεις οτι τα σοσιαλ μιντια εχουν καταστρεψει τις σχεσεις? Ολα πλεον ειναι τοσο ευκολα, κανεις ενα λαικ, στελνεις ενα μηνυμα κ κανονιζεις να βγεις με καποια. Κ ακριβως επειδη ολα ειναι τοσο ευκολα, δε δινει κ κανεις αξια πλεον σε κανεναν. Ειναι τοσο ευκολο ολοι μας να αντικατασταθουμε απο καποιον αλλον που δεν νοιαζεται κανεις να μας κρατησει.