ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λυπάμαι για τη μαμά σου. Τα πράγματα όμως με τον εαυτό σου βελτιώνονται. Σιγά σιγά θα βρεις τα πατήματα σου... Μη πιέζεις το αγόρι σου. Ότι είναι να γίνει θα γίνει. Τη δική σου ζωή να κοιτάς και τι θα κάνεις εσύ για εσένα! Στο τέλος θα δεις θα πάνε όλα καλά! Προσπάθησε να απασχολείς τον εαυτό σου με άλλα πράγματα και φίλους.

Όλα αυτά που περιγράφεις, είναι πολύ σκληρά και δυσβασταχτα, σου εύχομαι σύντομα να ξεπεράσεις αυτή την περιπέτεια, ίσως με την βοήθεια κάποιου που μπορεί να σε καθοδηγήσει καλύτερα στο πως να διαχειρίστεις αυτα τα τοσο δυσκολα που περνάς. Σου εύχομαι καλή δύναμη και ο,τι καλύτερο. Η απώλεια της μητέρας σου μαζί με το τροχαίο είναι κάτι που ειλικρινά ότι και να πούμε είναι λίγο.

Αχ, πόσο λυπήθηκα για τη μανούλα σου! Συλλυπητήρια και κουράγιο. Ο πόνος απώλειας γονιού δεν ξεπερνιέται εύκολα. Πάντα θα υπάρχει μια μελανιά δυστυχώς. Πέντε χρόνια περνώ με μια βαθύτατη θλίψη για τη ξαφνική απώλεια του μπαμπά μου. Καταλαβαίνω τη πίκρα, τη μοναξιά και τα άσχημα που ακολουθούν. Με το καιρό θα καταλαγιάσει κάπως ο πόνος. Τώρα είναι φρέσκο μέσα σου και αιμορραγείς. Επικεντρώσου όμως σε σένα και στη ψυχοσωματική σου υγεία. Ελπίζω να έχεις το μπαμπά σου ή αδέρφια κοντά σου. Προσωπικά μόνο τη μαμά μου έχω και κανέναν άλλο. Ο αδερφός μου στη καρακοσμάρα του. :(

Έχασα και εγώ τη μητέρα μου και πέρασα τον ίδιο πόνο. Έρχεται πάντα η στιγμή που ανακτάς δυνάμεις, είτε μέσω δραστηριοτητων είτε μέσω ανθρώπων που αγαπάς και σαγαπουν. Το μόνο βέβαιο είναι οτι αν παραμένεις αδρανής, σε χαντακωνεις χωρίς να σε βοηθάς.

Μπορείς να βγεις έξω; Αν είσαι σε θέση να περπατήσεις, κάνε το ακόμη και αν αναγκαστείς. Έστω για λίγο, να πάρεις αέρα. Μην μείνεις στην απραξία. Μίλα και με κάποιον ψυχολόγο, μην το παραμελήσεις. Θα έλεγα αν πια είσαι σε θέση να περπατήσεις, να μην αφήσεις την αναζήτηση δουλειάς το καλοκαίρι που ηθελες. Θα σε βοηθήσει να βρεις κάτι, θα δεις. Η σεζόν είναι δύσκολη και πιθανόν το αγόρι σου να μην έχει χρόνο ή να είναι πολύ κουρασμένος, μην το πάρεις προσωπικά.

Εξομολογούμενη περαστικά, εύχομαι μια καλή και όσο τον δυνατόν ταχεία ανάρρωση. Συλλυπητήρια για την μαμά σου.
Αυτά που αντιμετωπίζεις είναι αντικειμενικά δύσκολα - θα έκαναν καθένα να αρχίσει να κάνει σκέψεις διάφορες, Είναι από τις περιπτώσεις που σκάνε πολλά ζόρια μαζί.
Σε παρακαλώ αν έχεις την οικονομική δυνατότητα, απευθύνσου σε κάποιον ειδικό ψυχολόγο γιατί περνάς μια ζόρικη πίστα.
Η ζωή δεν θα είναι πάντα έτσι, θα έρθουν όμορφες στιγμές με χαρά και αγάπη και καλοπέραση και και και αυτό στο εγγυώμαι. Αλλά, μέχρι τότε σε παρακαλώ να μιλήσεις με ειδικό ψυχολόγο και να μην το περάσεις αυτό μόνη σου.
Αν δεν ξέρεις, ρώτησε τους γιατρούς μήπως έχουν να προτείνουν κάποιον/α, δες κα αυτό το άρθρο με πληροφορίες για δωρεάν υπηρεσίες:
https://www.ethnos.gr/openlife/article/87916/doreanpsyxotherapeiadhmosi…

ΜΦΧ

Συλληπητηρια, Ευχομαι να γινεις γρηγορα καλα και να βρεις την ευτυχια. Αν εχεις αδερφια στηριξου επανω τους κι εκεινα το ιδιο πονανε. Μα το καλυτερο στηριγμα θα ειναι ο εαυτος σου. Δωσε χρονο στη θλιψη σου μα ταυτοχρονα υψωσε το αναστημα σου και συνεχισε να πραγματοποιεις τα οποια ονειρα ειχες. Το αγορι σου μαλλον δεν θα μπορεσει να σε βοηθησει , για τους δικους του λογους, οποιοι κι αν ειναι αυτοι. Θα σου πω το τετριμμενο που ομως ειναι αληθινο , ο χρονος θα λειανει τις γωνιες και δεν θα πονανε πια τοσο!