Είμαστε μια ευχάριστη ατμόσφαιρα.
Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
Είμαστε μια ευχάριστη ατμόσφαιρα.
Και αν κρίνεις πως οκ, μπορείς να τα κάνεις αυτά, θα μπορούσες να πεις στην μάνα σου πώς νιώθεις; Να της εξηγήσεις γιατί θέλεις τον σκύλο, ώστε να καταλάβει;
Κι αν όχι σκύλο, ίσως μπορείς να σκεφτείς και άλλο ζωάκι
Με λίγα λόγια, δεν παίρνεις μόνο. Δίνεις, για να πάρεις. Τους δίνεις φροντίδα κλπ, και σου δίνουν συντροφιά.
Πάντα αυτό έκανα. Έφερνα ζωάκια σπίτι, από τότε που ενηλικιώθηκα και δούλευα/είχα κάποια χρήματα για να καλύπτω τις ανάγκες του ζώου. Η μάνα μου ήταν μέσα στην γκρίνια, ενώ παράλληλα σιγά σιγά συμπεριφερόταν λες και ήταν η μαμά τους, και ταυτόχρονα είχε στο μυαλό της να τα διώξει.. άντε να καταλάβεις. Τελικά κατέληγε να με αναγκάζει να τα δώσω, που ήταν πολύ άσχημο τόσο για τα ζωάκια που έπρεπε να αλλάξουν περιβάλλον και ανθρώπους, ειδικά αν τα είχα πάρει μωρά και είχαν μεγαλώσει μαζί μου, όσο και για εμένα, που τα αποχωριζομουν. Μην πάρεις αν πιστεύεις ότι δε θα μπορέσεις να το κρατήσεις, ειδικά ο σκύλος δεν είναι ζωο να το πηγαινοφερνεις. Εγώ είχα φέρει παπαγαλακι στο σπίτι χωρίς να πω κάτι και μια γάτα, στην οποία είχα-δεν είχα την έγκριση της μαμάς μου (έλεγε και ναι και όχι..), και από τότε που έφερα την γάτα λέει όλο πως θέλει να την δώσει, και βλέπω εφιάλτες πως γυρνάω σπίτι και η γάτα λείπει.
Να επισημάνω πως ο λόγος που η μάνα μου άφησε τη γάτα σπίτι, ακόμη και αν θέλει να τη δώσει και το λέει κάθε τρεις και λίγο, είναι η μοναξιά μου, όσα έχω περάσει ανά τα χρόνια, και πως γνωρίζει ότι μου κάνει παρέα. Ναι, η γάτα άλλαξε τη ζωή μου, και την κατάσταση στο σπίτι, καθώς από εκεί που τσακωνόμασταν όλη την ώρα, είχαμε κάτι για το οποίο νοιαζόμασταν και αγαπουσαμε από κοινού. Οι συζητήσεις που έχουμε στο σπίτι είναι σχεδόν μόνο γυρω από το γατί. Με ανάγκασε να αναλάβω ευθύνες, την φροντίδα της, το φαγητό, την άμμο, τον κτηνίατρο κλπ. Με ανάγκασε να συναναστρέφομαι κόσμο (κτηνίατρος, πετ σοπ). Ο σκύλος θα σε κάνει να συναναστρέφεσαι επίσης, μιας που πρέπει οπωσδήποτε να τον βγάζεις έξω.
Αλλά εδώ έρχεται και το άλλο. Το ζώο δεν είναι μόνο συντροφιά, συναισθηματική υποστήριξη και παρηγοριά. Όχι. Είναι και κόπος, είναι και κούραση, είναι και ευθύνη. Είναι να πρέπει να ψάξεις την κατάλληλη τροφή να τρώει και να τον πειράζουν ή να μην του αρέσουν τα 5 πακέτα διαφορετικής εταιρείας. Ειναι να αρρωστήσει και να πρέπει να το πας στον κτηνίατρο 3 φορές. Είναι να βρεις τρόπο να του δίνεις αντιβίωση. Είναι να το μάθεις να κάνει την ανάγκη του έξω και όχι μέσα στο σπίτι. Είναι να το βγάζεις εξω, άσχετα αν εσύ δεν θέλεις να βγεις έξω. Είναι να το βγάζεις και με βροχή. Να το καθαρίζεις, να του κάνεις μπάνιο. Είναι να παίζεις μαζί του, να του μιλάς, και να μη σε βλέπει όλη μέρα να κάθεσαι στο κρεβάτι ή σε ένα σημείο γενικότερα. Και αν δεν είσαι σε θέση να το φροντίζεις για τον οποιοδήποτε λόγο, θα έχεις ένα στεναχωρημένο, παραμελημένο ζωάκι που θα σε βαραίνει πιο πολύ από το βάρος που ήδη κουβαλάς.
Η γάτα με κούρασε πολύ πολλές φορές για το τρέξιμο που απαιτούσε η φροντίδα της και την στεναχώρησα τις φορές που απλά καθόμουν στο κρεβάτι. Και μιλάμε για γάτα, ε, όχι για σκύλο. Πόσο μάλλον ο σκύλος.
Δεν είναι όλα ροζ. Είναι και μια ευθύνη, που αν είσαι ήδη κουρασμένος, θα σε κουράσει ακόμη πιο πολύ. Πριν το πάρεις, λοιπόν, σκέψου τα όλα αυτά και βεβαιώσου πως θα ανταποκριθείς στις ανάγκες του, οποίες κι αν είναι αυτές.
Έχεις και Εσύ τα δικια σου.