ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχουμε ξεκινησει να βγαινουμε εδω κ εναμιση μηνα με ενα παιδι ο οποιος με αποκαλει "κοπελα του", αλλα στην πραξη δεν μου φερεται σαν να ειμαι η κοπελα του. Τι εννοω: ειναι ελευθερος επαγγελματιας κ δουλευει συνεχεια, σε σημειο που δεν του μενει σχεδον καθολου ελευθερος χρονος. Υπαρχουν φορες που δουλευει 7/7 κ μπορει να δουλευει απο τις 8 το πρωι μεχρι 8 το βραδυ. Κ προφανως κ τις ωρες που δε δουλευει ειναι πτωμα κ ειτε κοιμαται ή και ξυπνιος να ειναι, δεν ειναι για πολλα πολλα. Αντιλαμβανομαι οτι η δουλεια του ειναι σημαντικη, αλλα απο την αλλη δεν εχει καθολου ελευθερο χρονο οποτε δεν μπορουμε να κανουμε κ πολλα μαζι. Εκεινος μου λεει οτι του αρεσω κ οτι θελει να ειμαστε μαζι αλλα στην πραξη δεν βλεπω να προσπαθει γι' αυτο. Εγω θελω εναν συντροφο με τον οποιο να κανουμε βολτες, να βγαινουμε για ποτο/φαι, να περναμε γενικα τον ελευθερο μας χρονο δημιουργικα κ το μονο που κανουμε με τον συγκεκριμενο ειναι να βρισκομαστε σπιτι μου ή σπιτι του, να κανουμε σεξ, να τρωμε και κατι κ τελος. Ε αυτο λεγεται σχεση? Νιωθω οτι απλα εχει βολευτει στο να εχει μια κοπελα για να κανει σεξ και να του δινει προσοχη (+ αλλα καλα που παιρνει, πχ καποιες φορες του μαγειρευω, οποτε εχει κ τσαμπα μαγειρεμενο φαγακι) κ δεν τον ενδιαφερει κατι αλλο. Μονο μια φορα οσο καιρο βγαινουμε εχουμε παει για φαγητο κ μια αλλη φορα μου ειχε προτεινει εκεινος να πηγαιναμε μια απο τις επομενες μερες παραλια, αλλα τελικα αυτο δεν εγινε ποτε γιατι δουλευε. Κ παρολο που δεν πηγαμε εξαιτιας του, δεν μου το ξαναανεφερε ωστε να το κανονισουμε καποια αλλη στιγμη. Χαζη δεν ειμαι, ξερω οτι αν ηθελε να περναμε πιο πολυ ουσιαστικο χρονο μαζι, θα το επεδιωκε. Οποτε αφου δεν το επιδιωκει μαλλον δεν καιγεται. Απλα με ενοχλει ρε γαμωτο που μερικοι ανθρωποι δεν μπορουν να ειναι ξεκαθαροι μαζι σου κ σου υποσχονται κατι που δεν ειναι διατεθειμενοι να κανουν. Πες μου ρε φιλε οτι απλα θες να κανουμε σεξ, μην μου λες οτι θελεις σχεση κ καθομαι εγω να χανω το χρονο μου νομιζοντας οτι θελουμε το ιδιο πραγμα. Θα το ληξω μαζι του γιατι βλεπω οτι δεν οδηγει πουθενα, απλα με πιανει το παραπονο ρε γαμωτο. Εχω γνωρισει τοσους αντρες τον τελευταιο καιρο κ με κανεναν δεν προχωραει το πραγμα. Εχω κουραστει τοσο πολυ να προσπαθω να βρω εναν νορμαλ συντροφο. Καποιοι που εβρισκα μιλουσαν με αλλες 10 περα απο μενα κ τωρα που βρηκα καποιον που δεν ξενοκοιταει κ με τον οποιο μπορω να συνεννοηθω, δουλευει ολη μερα. Τι κανω λαθος τελοσπαντων? Πως και ποτε θα βρω εναν ανθρωπο με τον οποιο να μπορουμε να χτισουμε κατι ωραιο χωρις να υπαρχουν χιλια δυο εμποδια? Οι φιλες μου μου λενε να το συζητησω μαζι του. Προσωπικα θεωρω οτι εχω υπαρξει ξεκαθαρη απο την αρχη μαζι του σχετικα με το τι ζηταω. Του εχω πει οτι θελω σχεση. Κ μου ειχε δειξει κ κεινος το ιδιο, στα λογια τουλαχιστον, γιατι στις πραξεις δεν δειχνει κατι τετοιο. Απλα οι φιλες μου μου λενε οτι μερικες φορες στους αντρες πρεπει ολα να τα εξηγεις απλα, οτι πρεπει να του πω δηλαδη ακριβως τι περιμενω απο μια σχεση κλπ ωστε να δω αν μετα θα προσπαθησει να κανει αυτα που θελω. Εγω παλι δεν ψηνομαι να του εξηγησω πως φερεται καποιος που ειναι σε σχεση, 30 χρονων ειναι, θεωρω πως θα επρεπε να ξερει. Τι πιστευετε?