ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω μια σχέση αλλά νομίζω.. ότι έρχεται το τέλος. Αρκετό καιρό μετά, αφότου ξεκίνησε η σχέση, μου εξομολογήθηκε ότι πάσχει από κάποια ψυχική ασθένεια και ότι παίρνει φάρμακα. Πριν μου το εξομολογηθεί είχα παρατηρησει κάποια πράγματα που δεν μου αρεσαν. Δε δούλευε, παράτησε τις σπουδές του και πούλησε όλη την περιουσία των γονιών του για ψίχουλα, τα οποία τα εφαγε σε μ ...λακίες. Νόμιζα ότι αν τον ενίσχυα οικονομικά, θα τον βοηθούσα να βελτιώσει κάποιους τομείς στη ζωή του ώστε να μπορέσουμε να πορευτούμε μαζι. Στο τέλος άρχισα να χάνω τον εαυτό μου. Δεν άλλαξε τίποτα και επιπλέον είμαι συνέχεια θλιμμένη και αφραγκη. Οι λόγοι της θλίψης είναι πάρα πολλοί: Αν χωρίσουμε θα πέσω στα πατώματα (δυστυχώς ξεπερνάω πάρα πολύ δύσκολα τους χωρισμούς), είμαι άνω των 35, οπότε θα είναι δύσκολο να ξαναβρώ ένα σύντροφο, το όνειρο για οικογένεια απομακρύνεται. Αν μείνω στη σχέση, πάλι δε θα είμαι ευτυχισμένη καθώς δε βγαίνουμε καθόλου έξω, θα υπάρχουν πάντα οικονομικά προβλήματα καθώς δεν είναι σε θέση να δουλέψει, στην πίεση και σε αγχωτικές καταστάσεις έχει απρόβλεπτες αντιδράσεις και τέλος δε θα μπορούμε να κάνουμε οικογένεια, στην ουσία θα είμαι πάντα μια "μαμά" για αυτόν, που θα τον φροντίζει. Όταν ξεκίνησε αυτή η σχέση ένιωσα ότι η ζωή μου έδωσε αυτό που μου χρωστούσε γιατί είχα ταλαιπωρηθεί πολύ στις σχέσεις μου, ότι ήταν η τελευταία μου ευκαιρία για να κάνω οικογένεια. Όλα γκρεμίστηκαν και πρέπει να ξεκινήσω από την αρχή.