ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Βρήκα εντελώς τυχαία (true story) το όνομα που είχα στο παλιό μου λογαριασμό facebook, 10+ χρόνια πριν. (τότε ήμουν στα 15) και επειδή είχα ξεχάσει οτί υπήρχε ακόμα , είπα να δοκιμάσω να βάλω έναν κωδικό απλά από περιέργεια. Επειδή χρησιμοποιώ πάντα τον κωδικό που χρησιμοποιούσα ανέκαθεν, (το όνομά μου με πρώτο γράμμα κεφαλαίο και τη χρονιά της γέννησής μου) κατάφερα και μπήκα. Εκείνη την εποχή δεν είχα καθόλου κοινωνικές επαφές και μιλούσα ουσιαστικά με 2 άτομα, τον τότε κολλητό μου με τον οποίο χαθήκαμε, και ένα ανεκπλήρωτο crush μου που με είχε friendzonάρει αλλά ήμουν οκ με αυτό επειδή δε πίστευα οτί θα μπορούσα ποτέ να έχω κοπέλα in real life (αυτοπεποίθηση για τα μπάζα). Και λοιπόν, μπαίνω 10 χρόνια μετά και βλέπω μήνυμά της, ένα κατεβατό που έλεγε λίγο πολύ οτί κρίμα που χάθηκα και είχα σταματήσει να μπαίνω επειδή απολάμβανε την παρέα μου και θα ήθελε να με γνώριζε από κοντά. Μπήκα στο πειρασμό να της στείλω, αλλά μετά σκέφτηκα οτί μετά από 10 χρόνια δε θα με θυμόταν καν. Πήγα στο προφίλ της και την είδα φωτογραφία με έναν τύπο και στην κατάσταση έλεγε "Παντρεμένη". Ποιος ξέρει, σε κάποιο παράλληλο σύμπαν που ποτέ δεν εξαφανίζομαι διαδικτυακά και συνεχίζαμε την επικοινωνία, ίσως να ήμουν εγώ στη θέση αυτού του τύπου...