Καλησπέρα!! Διάβασα την εξομολόγηση σου και πραγματικά νιώθω μια παρηγοριά για την δική μου ζωή!! Επέτρεψε μου να σου πω και 36 ετών άντρας αντιμετωπίζω μια παρόμοια κατάσταση εδώ και 3 χρόνια και κάτι λαμβάνοντας υπόψιν ότι ζω σε μια κλειστή κοινωνία με απαρχαιομένες αντιλήψεις καμμάτι μιας άλλης εποχής. Δυσκολεύομαι αφάνταστα να κάνω κάποια γνωριμία, βλέπω παντού μια εσωστρέφεια, μια επιφυλλακτικότητα και μια απροθυμία να γνωριμίες. Πριν μερικά χρόνια ήταν πολύ καλύτερα τα πράγματα, περισσότερη εξωστρέφεια χαρακτήριζε τις ανθρώπινες σχέσεις. Θαρρώ μάλιστα από την στιγμή που μπήκε ο covid-19 στην Ελλάδα, δλδ Μάρτιος του 20 υπήρξε μια αποσταθεροποίηση σε συναισθηματικές γνωριμίες ειδικά με ανθρώπους που δεν μας είναι γνωστοί. Συν βέβαια ότι έχω διαπιστώσει ότι από μια ηλικία και μετά δεν μας συνοδεύει η εύνοια της τύχης που είχαμε στα χρόνια της νιότης μας μέχρι τα 30 κάτι!! Ασφαλώς αφουγκράζομαι την ανάγκη σου για μια βαθιά και ανιδιοτελή επικοινωνία, το φλέρτ, τη συντροφικότητα όπως και την ανάγκη να ζήσεις τον έρωτα, όχι τόσο σαν μια περιπέτεια της σάρκας, αλλά περισσότερο σαν μια εμπειρία ψυχής, μια ψυχεδέλεια που σε απογειώνει και σε κάνει να βρίσκεσαι σε μια έκσταση. Υο γεγονός πάντως ότι κάποιος ή κάποια δεν έχει σχέση δεν αντικατοπτρίζει απόλυτα την αξία του σαν άνθρωπο εσωτερικά είτε εξωτερικά. Εκτός ότι όλοι έχουν δικαίωμα στον έρωτα, σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι αξιόλογοι μέσα στην κοινωνία που πίνουν από το πικρό ποτήρι της μοναξιάς .Πραγματικά είναι πολύ σκληρό να θέλεις να ζήσεις μια συγκίνηση και να μη μπορείς και να κουβαλάς ένα αίσθημα κενού και θλίψης γιατι δεν έχεις το ταίρι σου. Μόνος και γω αλλά μέσα μου τρεμοσβήνει ένα φως ότι κάποια στιγμή θα γίνει η ανατροπή, το θαύμα. Η ζωή είναι γεμάτη αιφνίδιες ανατροπές αρκεί όταν θα έρθει αυτή η στιγμή να απλώσεις το χέρι στη ζωή και να την αφήσεις να σε πάρει μαζί της, μη νιώσεις ούτε ντροπή ούτε αναστολές.
22.9.2023 | 15:45
αν δεν εχεις φίλους, θα μείνεις μόνος και στο ερωτικό κομματι;
Το πρόβλημά μου ειναι οτι περνώ απαρατήρητη απο το αντρικο φύλο. Εφαγα τα καλυτερα μου χρόνια ετσι.
Τωρα στα mid thirties πρεπει να το χωνέψω οτι η απορριψη που εχω φαει απο το αντρικό φύλο θα ειναι και η αιτια που είτε θα μεταναστευσω για να ζησω σαν ανθρωπος ειτε θα προβώ σε κρυοσυντήρηση ωαριων.
Δεν μου λείπει τίποτα εμφανισιακά, ουτε υψος. Σώμα σουπερ αλλα στο προσωπο τιποτα το ιδιαιτερο. Δεν εχω ομως και τιποτα το ασχημο στο προσωπο με εξαιρεση ισως τα ματια που ειναι αμφιλεγομενα. Ασε που μικροδειχνω και πολύ με τετοιο baby face.
Και παλι δεν μπορω να εντοπισω πού διαολο οφειλεται η απόρριψη που εχω φάει! Αν στα καλυτερα μου χρόνια δεν με πρόσεχαν οι αντρες, τωρα που σαρανταρίζω θα με προσέξουν;;
Μηπως πρεπει πρώτα να βρω φίλες οπως με συμβούλεψε ο πατερας μου, για να μπω σε παρέες με απωτερο στοχο να γνωρίσω αντρες??
Δηλαδη στην ελλαδα οποιος δεν εχει φίλους μενει μπακούρι;!
Το βρισκω εξωφρενικό γιατι τοτε περιοριζεται κατά πολύ η γκαμα επιλογών.Ασε που το βρίσκω ανηθικο να εκμεταλλευομαι τους φίλους μου και να τους κανω παρεα μόνο και μονο για να μου βρουν αντρα.
Εσεις τι λετε;
Πώς γνωρισατε συντροφο;
4
