Γιατί, όποιος διαφωνεί με το ανηλεές τσουβάλιασμα των τακτικών και μόνιμα επαναλαμβανομένων ξομολογήσεων σου είναι βολεμένος.
Δεν είναι στραβός ο γιαλός, εσύ στραβά αρμενίζεις.
31.10.2023 | 11:27
Σκέψεις Τρίτης
Βρέθηκα χθες πάλι μόνος απέναντι στη μεγάλη οθόνη.
Πράγμα όχι σπάνιο, επισκέπτομαι αυτούς τους χώρους συνήθως δυο-τρεις φορές την εβδομάδα.
Γυρνώντας από εκεί έβλεπα ζευγαράκια στο δρόμο πιασμένα χέρι-χέρι.
Ακόμα και άντρες σε προποτζίδικα ή καφετέριες να βλέπουν κάποιον αγώνα που ενημερώθηκα πως είχε χθες.
Σκέφτηκα ότι ακόμα κι αυτοί έχουν αγαπημένες.
Οι αγαπημένες τους όταν αυτοί ζούνε τις στιγμές των αθλητικών, βγαίνουν με τις φίλες τους ή κάνουν κάτι άλλο.
Προσωπικά θα ήθελα ένα ταίρι που να πηγαίνουμε μαζί και στα ταξίδια της μεγάλης οθόνης και σε ποιητικές εκδηλώσεις και σε μουσικές και θέατρο και σε φεστιβάλ και σε παρουσιάσεις βιβλίων και after hour μουσικά πάρτυ.
Όχι να με ακολουθεί, να προπορεύομαι εγώ κι αυτή να την έχω για έξοδο.
Να έχει τα ίδια ενδιαφέροντα μ' εμένα, να πηγάζουν από την ψυχή της ώστε να επιθυμεί να πηγαίνουμε μαζί.
Οι περισσότεροι άνθρωποι βαριούνται να πηγαίνουν σε τέτοιες εκδηλώσεις.
Δεν τους κατηγορώ, απλά το βλέπω γύρω μου ανέκαθεν.
Ακόμα και διαφορετικά γούστα να είχα με το ταίρι μου, θα ήθελα να αλληλοστηριζόμαστε, να πηγαίνει ο ένας όπου και η άλλη κι ας μην έχει άμεση σχέση με τα ενδιαφέροντα του καθενός.
Βλέπω πως όσα άτομα ασχολούνται με τέτοια πράγματα δυστυχώς σε μεγάλο βαθμό είναι καταδικασμένα να μείνουν μόνα, ειδικά αν υστερούν και σε εμφανισιακά προσόντα.
Δεν λέω ότι θα έπρεπε να προτιμώνται άτομα σαν κι εμένα, λέω τι θα επιθυμούσα.
Επειδή ο κόσμος είναι αφάνταστα σκληρός (''η ψυχή μου είναι ανήλικη κι ο κόσμος 18+'' λέω σε ένα γραπτό μου εδώ και χρόνια) ξέρω πως τα σχόλια θα είναι ότι δεν ψάχνω τον έρωτα αλλά ένα άτομο να με ακολουθεί στις εξόδους, ότι δεν γίνονται αυτά τα πράγματα κατά παραγγελία, ότι δεν μπορείς να παραγγείλεις έναν άνθρωπο που να συντονίζεται με τις δικές σου επιθυμίες και το ακόμα χειρότερο ότι δεν ασχολούμαστε με κάτι που μας αρέσει για να βρούμε ταίρι αλλά επειδή αγαπάμε τη συγκεκριμένη ενασχόληση.
Αυτά καταλαβαίνει πάνω-κάτω ο κόσμος.
Προσωπικά ασχολούμαι με την τέχνη ''εκ γενετής'', έγραψα πρώτη φορά στα επτά μου χρόνια στίχους κι από τα εφηβικά μου χρόνια εδώ και είκοσι τέσσερα χρόνια πηγαίνω σε θεάματα καλλιτεχνικά κι ασχολούμαι καθημερινά γιατί είναι η ζωή μου.
Δεν ψάχνω ταίρι μέσα από την καλλιτεχνική μου ενασχόληση, ψάχνω τη ζωή μου.
Ούτε κολλάω, ούτε ενοχλώ ποτέ.
Πάντα διακριτικός ανάμεσα στους άλλους ή δίπλα τους στη μοναχική μου θέση.
Εδώ τα σαρκαστικά σχόλια θα φωνάξουν: ''Κι αφού είσαι τόσο κελεπούρι όπως λες γιατί είσαι μόνος;''.
Γιατί δεν είμαι κελεπούρι ούτε εμφανισιακά ούτε γενικά.
Ξέρω προκαταβολικά τι σχόλια θ' ακούσω γιατί έχω μάθει με τα χρόνια να αποκωδικοποιώ τις αντιδράσεις έχοντας λάβει μέρος σε πολλές συζητήσεις είτε ως συνομιλητής είτε ως ωτακουστής.
Ξέρω πως όλα γίνονται αλλά κάποιες ζωές είναι έτσι η φτιαξιά τους ώστε να μένουν μαραζωμένες. Η δική μου έτσι είναι.
Ξέρω πως υπάρχουν πολλά άτομα που αγαπούν την τέχνη κι έχω κάνει γνωριμίες σε διάφορα μέρη.
Ο έρωτας δεν ευδοκίμησε αν κι ερωτεύτηκα.
Δεν με ερωτεύτηκαν. Δεν λέω πως μου χρωστάνε να με ερωτευτούν, ούτε ότι φταίνε οι άλλοι, απλά δεν με ερωτεύτηκαν.
Μπορεί σε κάποια περιοχή να υπάρχει μια γυναίκα που να νιώθει όπως εγώ, να επιθυμεί τον έρωτα, να ασχολείται με οποιαδήποτε τέχνη ή απλά να της αρέσει η τέχνη αλλά εδώ που ζω δε συμβαίνει.
Μπορεί αν τύχαινε και γνωριζόμασταν να της άρεσα κιόλας, το αποκλείω αλλά δεν ξέρω.
Αν μένει όμως σε άλλη χώρα, σ' άλλη περιοχή ή σ' ένα νησί ή σ' ένα χωριό, πού να το ξέρω εγώ και πώς να βρεθούμε;
Το θέμα είναι πως εδώ που ζω δε συνέβη.
Προκαταβολικά καλό μήνα εύχομαι και να είστε καλά.
Και συγνώμη για τα βολεμένα άτομα που εκνεύρισα με τη βιωματική μου αλήθεια, ελπίζω να γαληνέψουν σύντομα.
9
