ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σας.. ενοψει γιορτων και ενω ηδη προχωρησα τη ζωη μου.. αγαποντας τη μοναξια μου, περνοντας καλα κλπ.. θυμηθηκα τον πρωην μου λογω της γιορτης του. Ομως πρωτου προχωρησω.. θα ηθελα να σας δωσω λιγο το backround.. Ηταν ενα αγορι με το οποιο δε κρατησε πολυ η αληθεια ειναι, οπου το ληξαμε πριν την εξεταστικη μου και ο καθενας μας πηρε τον δικο του δρομο.. λιγο καιρο ομως μετα αφου το το διαλυσαμε του εστειλα και θυμαμαι μου ειπε πως (ναι ηδη) ξεκινησε να βγαινει με αλλη και πως καλυτερα θα ηταν να μη το συνεχισουμε. Φυσικα και το σεβαστηκα. ομως.. θες πως ηταν ο πρωτος μου.. θες πως μου ειχε μεινει ακομη συναισθημα..του εστελνα γιατι ηθελα καπως να νιωθω πως με κραταει σε καποιου ειδους 'δεσιμο' ακομη κοντα του.. χωρις να προωθω καποιο ερωτικο στοιχειο ομως προς αυτον.. απλως ισα για να εποικοινωνω. Θυμαμαι μου το γειωσε και μου μιλησε ασχημα και απο τοτε δε μιλησαμε.Αφου εγινε αυτο επαψα να ασχολουμαι.. δε με ενοιαξε τιποτα ΚΑ ΘΟ ΛΟΥ μιλαμε.. ουτε που τον ξανα αναζητησα απο τοτε .. δε μου καιγοταν ΚΑΡΦΙ ! Ερχεται λοπον η στιγμη που πριν λιγες μερες μπαινει η μητερα μου στο δωματιο και μου λεει: α εχει ο ξαδελφος σου ο ταδε εχει γιορτη (συνονοματος του πρωην μου) .. στειλτου χρονια πολλα και πες του και απο εμενα '' εγω παιδια ΠΑΓΩΣΑ. Μου ηρθε στο μυαλο απο εκει που ημουν μια χαρουλα! για ενα μικρο διαστημα( 1ωρας περιπου) ημουν ντεμι στον να τον ψαξω και τελικα υπεκυψα! τι ειδα; κατι που δε συμπιπτει με αυτα που μου ειπε τοτε οταν το ληξαμε.. τον ειδα 3μιση μηνες μετα να ειναι με τη κοπελα που εβγαινε τοτε.. σε ταξιδι και μαλιστα να δειχνει πολυ ερωτευμενος. Δε θα σας το κρυψω.. πονεσα.. εκλαψα πολυ.. Και ξερετε γιατι; Γιατι τοτε μου ειπε πως θελει να αφοσιωθει στην καριερα του.. πως δεν τον ενδιαφερει να ξεκινησει κατι σοβαρο.. ισως κατι μονο για σαββατοκυριακα κλπ.. Εγω εχοντας και αποσταση χιλιομετρικη μαζι του γιατι δεν βολευε και πολυ και επειδη σαν ανθρωπος δεν μπορω να κατσω σε τετοιου ειδους καταστασεις που δεν εκπνεουν κατι σοβαρο συμφωνησα πως μαλλον εχουμε διαφορετικα θελω και ΓΙ ΑΥΤΟ ΧΩΡΙΣΑΝ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΜΑΣ . Εκεινο το βραδυ αφου γυρισα στη φιλη μουμ εκλαψα πολυ. .. ομως αφου περασε καιρος και τον ειδα απο το ινσταγκραμ .. με επιασε το παραπονο και εκλαιγα. Που τον ειδα ξανα.. που ξανα ειδα το προσωπο του.. το σωμα του.. το χαμογελο του.. τα παντα.. και οταν επεσα στη φωτογραφια απο το ταξιδι τους σοκαριστηκα. ημουν σε ασχημη κατασταση .. προχωρησε.. Και καλα εκανε θα μου πειτε.. Αλλα να.. με ποναει που μεσα σε τοσο χρονικο διαστημα και εχοντας κρατησει τον λογο που μου εδωσε τοτε αντικρισα κατι που δεν συμβαδιζει με εκεινα που μου ειπε τοτε.. πως δηλαδη βρεθηκε μια αλλη που τι; αλλαξε τη κοσμοθεωρια του.. ; που τον εκανε και ξαφνικα μπηκε και σχεση.. ; που ειχε χρονο΄; Ειναι ζηλια ; δε ξερω.. ειναι το συναισθημα που ισως να μην ηταν αυτος ο λογος που με αφησε.. ; δε ξερω.. και η αληθεια ειναι πως δε θελω να ξοδεψω χρονο στο να βρω απαντηση σε αυτο.. Απλα να.. με ποναει που για εμενα δεν τον ενοιαξε , που εγινε αποτομος.. που δεν ειχε χρονο και με αφησε και σε αυτην ειχε ολα οσα για εμενα δε μπορουσε και αφησε. εγω, μονο αγαπη ηθελα.. Τωρα λοιπον βρισκομαι σε ενα κενο, ενα αδιεξοδο αυτες τις ημερες. Δε γνωριζω τι πρεπει να κανω! πως θα τον βγαλω απο τον νου. Τι να κανω ; σας θυμηθηκα γιατι γνωριζα το σαιτ απο το λυκειο.. Λοιπον.. δωστε και σωστε συμβουλες ! (γιατι να γυρισει αποκλειεται )