Το θέμα δεν είναι πού πηγαίνεις, αλλά το με ποιον πηγαίνεις κάπου: αν εγώ πηγαίνω σε σινεφίλ καταστάσεις με τον έρωτά μου, περνώ καλύτερα από κάποιον που χτυπιέται στα κλαμπ ελπίζοντας να βρει το άλλο του μισό.
Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
Το θέμα δεν είναι πού πηγαίνεις, αλλά το με ποιον πηγαίνεις κάπου: αν εγώ πηγαίνω σε σινεφίλ καταστάσεις με τον έρωτά μου, περνώ καλύτερα από κάποιον που χτυπιέται στα κλαμπ ελπίζοντας να βρει το άλλο του μισό.
Αν ειναι επιλογη η μοναξια με το προσχημα των ιδιαιτερων ενδιαφεροντων, τοτε ενταξει. Αν ομως τα φεστιβαλ και παρουσιασεις βιβλιων ειναι ενας τροπος να γεμιζει ο χρονος ενος μοναχικου εως μονοχνωτου ανθρωπου τοτε ειναι "βαρος" στην ψυχη. Αναζητειστε εναν αλλο ανθρωπο, εναν μικρο κυκλο 2-3 ανθρωπων με τα ιδια ενδιαφεροντα, ριξτε λιγο τον εγωισμο σας και πλησιαστε, μιληστε εσεις πρωτος, δεν αντεχεται ολη η ζωη σ αυτο το μοναχικο ρυθμο.
Ζούμε σε μία κοινωνία, αυτό δε σημαίνει όμως πως επιβάλλεται η κοινωνικότητα. Όλοι μόνοι είναι, απλά αυτοί που έχουν σχέσεις ή φιλίες/παρέες, για ένα διάστημα μοιράζεται ο ένας την μοναξιά του με τον άλλον και vice versa. Αν περνούσαμε 24ώρες την ημέρα και κάθε μέρα, σε όλη μας τη ζωή, μαζί με την παρέα ενός ανθρώπου και του λέγαμε ό,τι μα ό,τι σκεφτόμασταν, τότε μόνο δεν θα είμασταν μόνοι. Όλοι μόνοι είμαστε εξ ορισμού.