ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θεωρώ πως γενικα οι ανθρώπινες σχεσεις έχουν αλλάξει. Ειτε Αθηνα ειτε επαρχια. Δεν είναι όπως κάποτε. Η πλειοψηφία των ανθρωπων έχουν γίνει απόμακροι. Ακόμα και αν σε προσεγγισουν, με οποιοδήποτε τρόπο φιλικό ή ερωτικο, είναι ολα πιο επιφανειακά.

Αρχικά, μην εσωτερικεύεις τον τρόπο σκέψης των κατοίκων του τόπου που ζεις αυτή τη περίοδο. Παρατηρώ μια αμφισβήτηση του εαυτού σου μέσα στην όλη ενόχληση.
Μην το παίρνεις επί προσωπικού το ότι οι άνθρωποι αυτοί ζουν έτσι και λειτουργούν κατ' αυτόν τον τρόπο. Απλά αναγνώρισε το ότι εσένα δεν σου κάνει αυτό.
Σε πρώτη φάση, εγω θα αξιολογουσα την κατάσταση και θα εντόπιζα τις προτεραιότητες μου και τις ανάγκες μου.
Στο πλαίσιο μιας μετακόμισης σε έναν άλλο τόπο χρειάζεται να εξασφαλίσεις ότι έστω κάποιες από τις αναγκες/προτεραιότητες σου θα εξασφαλιστούν.
Εσύ από ότι κατάλαβα ούτε το εργασιακό σου δεν έχεις εξασφαλίσει εκεί.
Εντόπισε τις προτεραιότητες σου, άνοιξε τους εγκεφαλικούς σου ορίζοντες και αναζήτησε μια λύση, μια επιλογή ανάμεσα σε αυτές που έχεις ή που μπορείς να δημιουργήσεις.
Ανάμεσα στα χωριά και στην πρωτεύουσα, η Ελλάδα έχει και πόλεις οι οποίες διατηρούν μια ισορροπία σε διάφορους τομείς. Και το εξωτερικό είναι πάντα μια επιλογή.
Γενικότερα, επιλογές υπάρχουν, εσύ δες τι θέλεις.
Το ξέρω πως μπορεί να νιώθεις μόνος, αλλά δεν είσαι. Μην στεναχωριέσαι, θα το βρεις. Κράτα ψυχραιμία και χαρακτήρα.

Φρόντισε να σταματήσεις να είσαι ξένος.

Καλημέριζε όσους περισσότερους μπορείς. Πιάσε κουβέντα στα ταμεια των μαγαζιών, στα καφενεία, στα μπαρ.

Βρες συλλόγους και άρχισε να συμμετέχεις. Υπάρχουν ένα σωρό πράγματα που μπορείς να κάνεις.

Και μην δίνεις σημασία στα μοναχικα τρολλ εδώ μέσα.

η ένδοξη ελληνική επαρχία (κ κάθε επαρχία ανα τον πλανήτη - μ λίγες εξαιρέσεις - εδώ π τ λέμε) εχει τ τίμημα της

Ορισμένοι, νομίζουν ότι επειδή θα πάνε επαρχία θα ζήσουν στον παράδεισο. Ξεχνάνε ότι πέρα από την όμορφη Φύση υπάρχουν βαθιά ριζωμένες αντιλήψεις δεκαετιών που δεν αλλάζουν. Τί να τον κάνεις τον ήλιο,τη θάλασσα και τον καθαρό αέρα όταν δεν τα πας καλά με τους γείτονές σου και όταν οι περισσότεροι σε βλέπουν σαν τον "ξένο" που πήγε εκεί για να τους αρπάξει τη μπουκιά από το στόμα. Κατάθλιψη σε πιάνει αργά ή γρήγορα.
Ζητάς συμβουλές. Καμμία δεν είναι εγγύηση απόλυτης επιτυχίας · όλα εμπεριέχουν κάποιο ρίσκο και πρέπει να έχεις στο μυαλό σου και "Plan B" για την περίπτωση που τα πράγματα δεν πάνε καλά, επειδή τα χρόνια περνούν.
Στη θέση σου, εγώ σε άλλη χώρα δεν θα πήγαινα. Θα προσπαθούσα να επανασυνδεθώ σε πρώτη φάση με κάποιους δικούς μου ανθρώπους - αν είχα, για να με στηρίξουν κυρίως ψυχολογικά, που το κρίνω απαραίτητο. Θα κοίταζα να πάω σε μία μεγάλη πόλη και όχι μικρή επαρχία, όπου οι άνθρωποι δε σε κοιτούν απαραίτητα με μισό μάτι και που θα μπορούσα όποτε θέλω να περνάω και απαρατήρητος ως προς το κουτσομπολιό. Οι πόλεις που αναφέρεις, νομίζω είναι αρκετά καλά παραδείγματα. Θα ενημερωνόμουν από πριν σε ποια από αυτές υπάρχει ζήτηση και επαγγέλματα για τις δεξιότητες που έχω. Θα άφηνα το ερωτικό στην άκρη προσωρινά και θα έδινα το βάρος στον βιοπορισμό μου. Και αν έβλεπα στο τέλος πως ό, τι και να κάνω δε βγαίνει η πασιέντζα, θα ξαναγύριζα στα πάτρια εδάφη (Αθήνα) ακόμα και αν δεν ήθελα.