ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με αφορμή τα προηγούμενα κείμενα, μπήκα σε σκέψεις αναφορικα με το πως θετουμε όρια σε ανθρώπους που ειτε ειναι παντελώς ασεβης, κακεντρεχείς η αποσκοπούν να βρίσκονται μαζί με άλλους ανθρώπους μόνο για ωφελιμιστικους λόγους, αυτό που πολλοί περιγράφουν ως τοξικους ανθρώπους, βεβαια εαν πλατιασουμε στο ορο τοξικοτητα μπορουμε να διαπιστωσουμε και καποιους επιπλεον λογους για τους οποιους καποιοι μπορει να φερονται με ασεβεια η εν πάσι περίπτωση σαν να βρισκονται σε ενα φανταστικο κοσμο που μονο κακοποιωντας μπορεις να επιβιώσεις η μονο κακοποιωντας μπορεις να παρεις αυτο που θελεις. Ενώ ως νοήμων, πιστευω ανθρωπος, έχω μάθει ότι ούτε καλό είναι κοροϊδεύουμε, ουτε ειναι καλο να λεμε ψεματα και τα λοιπα και τα λοιπα. Ειλικρινά δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ εφόσον χωρίς φίλτρο πετάνε τα κάθε κακοπροαιρετα η πικρόχολα σχόλια για προσωπική τους ψυχαγωγία. Επί την ουσίας να γελάνε με τον πόνο του άλλου. Είναι σαν αυτό που βλέπουμε στις ασπρομαυρες ταινίες, στα ατυχήματα η στα ευτράπελα που την δεκαετία του 1930 γελούσαν στην αίθουσα με την καρδιά τους, πεπερασμενο και παλιακο το χιουμορ και καθολου σύγχρονο, αλλα πραγματικα δεν ξερω, εν ετη 2024 τι γνώμη εχετε για τους ανθρώπους που γελάνε εις βάρος άλλων ανθρώπων για δική τους προσωπική ψυχαγωγία; στη πραγματική ζωή και όχι σαν αυτό που σαν θεατές αποστασιοποιημενα θα βλέπαμε στο πανί του σινεμά. Είναι σκέτο χαζοι; Ευχαριστώ εκ των προτέρων για τα σχόλια εαν υπάρξουν.