Ανάρια ανάρια το φιλί, για να ’χει νοστιμάδα.
Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
Ανάρια ανάρια το φιλί, για να ’χει νοστιμάδα.
Αυτό που περιγράφεις,πιό πολύ σε κατάθλιψη και για τους δύο(που οφείλεται σε άλλους λόγους)με παραπέμπει,παρά σε τρελό έρωτα.Είναι σαν να θέλετε να αποφύγετε άλλα θέματα που σας στρεσάρουν,και εν τέλει απομονωθήκατε και αποκοπήκατε από την υπόλοιπη ζωή.
Δεν αντιμετωπίζεται. Έτσι είναι ο έρωτας κι εσύ είσαι τυχερός που το ζεις μαζί με την κοπέλα σου αμοιβαια και με την ιδια ενταση. Με τον καιρό όταν χορτασετε ο ενας τον αλλο θα βρειτε και πάλι την ισορροπία που προϋπήρχε στην ζωή σας. Τουλάχιστον σε σας θα έρθει κάποια στιγμή γιατί φαντάσου ο έρωτας να ήταν ανεκπλήρωτος και το μυαλό σου να ήταν πουρές σε καθημερινή βάση για χρόνια. Χαρείτε το λοιπον και ας μείνουν και λίγο πίσω τα υπόλοιπα.
Έρωτας λέγεται και συμβαίνει σε όλους (σχεδόν) τουλάχιστο μία φορά στη ζωή τους. Μην ανησυχείς.
Είναι κάτι εφήμερο, που όσο πιο έντονο είναι, τόσο πιο εύκολα εξατμίζεται στη συνέχεια.
Αυτό που κατά τη γνώμη μου πρέπει να προσέξουν όλοι όσοι περνούν μία τέτοια φάση (όπως και εσύ) είναι να μην κρατούν τις προσωπικές τους ασχολίες και ενδιαφέροντα που είχαν μέχρι τώρα για τον εαυτό τους και ούτε να τις παραμελούν, αλλά να προσπαθούν (μέχρι εκεί που είναι εφικτό) να τις μοιράζονται με το σύντροφο. Και αυτό, αφορά και τους δύο εξίσου.
Δεν αρκεί να "είστε μαζί" δηλαδή, αλλά και πώς περνάτε δημιουργικά το χρόνο που είστε μαζί. Τί κάνετε, πώς μαθαίνει ο ένας από τη διαφορετικότητα του άλλου και πώς εξελίσσεστε σαν άνθρωποι.
Διαφορετικά , ο έρωτας δεν αυγατίζει.
Και ακόμα χειρότερα, αφήνει στη συνέχεια που περνά κατάλοιπα και άσχημα σημάδια στον καθένα που συχνά είναι πολύ δύσκολο να επουλωθούν !
Η εξαρτηση απο τον ερωτα εχει μεγαλη διαφορα παντως και καλη δεν την λες...