ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 5 χρόνια καψούρα με έναν παλιό συνάδελφό μου. Υπήρχε αμοιβαίο ενδιαφέρον όμως έμεινε εκεί, λογικά γιατί είχε σχέση την οποια κάποτε μου είχε περιγράψει ως μια θηλιά -αγκυρα, ίσως για να μου πει με τρόπο ότι και να θέλει δε θα κάνει κάτι μαζί μου. Εγώ δηλ το έμαθα για τη σχέση και τον ρώτησα ευθέως αν με ήθελε γιατί είχα πέσει από τα σύννεφα όταν το έμαθα και είπε ότι με έβλεπε φιλικά... Ένα φλερτ που δεν έχω ξανανιώσει ποτέ, μια ενέργεια που δεν έχω ξανανιώσει ποτέ μου. Πολύ ντροπαλός άνθρωπος , αμήχανος μαζί μου τουλάχιστον, πολύ φωτεινος, πολύ ξεχωριστός.Μετά χαθήκαμε φυσικά και από τότε έχουν περάσει 5 χρόνια και ακόμη τον σκέφτομαι ,τα μάτια του, το χαμόγελο του, το πώς χτυπούσε η καρδιά μου όταν τον έβλεπα, το πώς με κοιτούσε. Είναι και φοβερός στον τομέα του ,καλλιτεχνική φύση ανθρώπου, άξιος θαυμασμού επαγγελματικά. Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω αλλά πάγωσε ο χρόνος όταν τον είχα δει, σαν ταινία . Και οπότε ήμασταν κοντά η πλήρης αμηχανία και από τους δύο σαν μικρά παιδιά. Ντροπαλά και αμήχανα ,σαν μαγνήτες. Εγώ αυτό ένιωσα και όσοι ήταν γύρω μας αυτό εβλεπαν. Και όχι δε φερόταν έτσι με όλες τις γυναίκες στον χωρο.Δεν το έχω ξανανιώσει ποτέ. Μπορεί απλά να έπαιζε αλλά εγώ δεν ένιωσα αυτο. Έμεινε σε αυτή τη σχέση που είχε τότε, τότε ήταν στις αρχές της ,έμεινε χρόνια, αυτά τα 5 που έχουν περάσει βασικά ήταν μαζί της,πρόσφατα έμαθα ότι χώρισε. Δεν ξέρω γιατί δεν μπορώ να τον βγάλω από το μυαλό μου. Έρχεται σε άσχετες στιγμές στο μυαλό μου. Στον ύπνο μου. Νιώθω μια πολύ παράξενη σύνδεση. Η λογική μου μου λέει πως ούτε θυμάται την ύπαρξη μου. Και πιστέψτε με παλευω τόσο να ακούω τη λογικη.Το σώμα μου όμως, η ψυχή μού λέει πως με σκέφτεται και πως με θυμάται και πως σιγουρα έχει κρατήσει καπου τον αριθμό μου ίσως κάπου σε ένα χαρτάκι, αλλα Χ,ψ λόγους δε θα το δείξει ποτέ. Είμαστε πολλοί διαφορετικοι άνθρωποι, ηλικιακά και όχι μόνο. Με την κοπέλα του ήταν ίδιοι σχεδόν στα πάντα. Ακόμη και εμφανισιακά, σαν αδερφια. Και επαγγελματικα. Ξέρω ακούγεται τρελό, ηλίθιο, αλλά το νιώθω σαν ένστικτο, δεν ξέρω αν έχετε νιώσει ποτέ κάτι ως ένστικτο ακόμη και αν με τη λογική το θεωρώ ως ηλίθιο. Και ναι σκέφτομαι και με τη λογική. Από τότε έχω σταθερή πλέον δουλειά στον τομέα μου( δε με κάνει ευτυχισμένη), σταθερή σχέση έχουμε κάνει και ένα σύμφωνο για ένα πρακτικό θέμα που χρειαζόταν που χαροπαλεύει τα τελευταία χρόνια και κάνω προσπάθειες να μην τα τιναξω στον αέρα για πολλούς λόγους ...κάθομαι κυρίως γιατί βίωσε ένα θέμα υγείας, δε μου αρέσει η στάση του απέναντι μου καθόλου εδώ και αρκετά χρόνια, πολύ ψυχρός και απότομος άνθρωπος με δικά του άλυτα θέματα που πληρώνω εγώ, ούτε ξέρω πως ένιωσα κάτι κάποτε για αυτόν, μια βαρετή μίζερη ρουτίνα ή έτσι τη βλέπω εγώ γιατί αυτός δεν είναι σε αυτήν. Οπότε τον σκέφτομαι χαμογελώ γλυκά. Μόνο τότε νιώθω ευτυχία. Νιώθω κολλημένη σε κάτι που δε θα γίνει ποτέ. Δε θα τον ξαναδώ καν ποτέ, δε θα τον ακούσω ποτέ . Όταν μου είχε τηλ, ακόμη το θυμαμαι, η καρδιά μου ένιωθα ότι θα βγει από το σώμα μου, και όχι δεν το νιώθω γενικά, είμαι πολύ δύσκολη στο να νιώσω κάτι . Ζω σαν ζωντανή νεκρή ,απλά επιβιώνω Δε σκέφτομαι το σεξ μαζί του ,δεν ξέρω πώς να σας εξηγήσω αυτό που νιώθω. Παλαιότερα, οσο είχε σχέση ή έτσι ήξερα,γιατί δεν ξέρω πότε ακριβώς χώρισε ο άνθρωπος, όσες φορές προσπάθησα να επικοινωνήσω δε μου απαντούσε. Μόνο μια φορά μου είχε τηλ ,όταν του είχα πει ξεκάθαρα τι ένιωθα. Ελπίζω να είναι καλά. Και ελπίζω κάποτε να πάψω να τον αναπολώ. Το γράφω για να το βγάλω από μέσα μου Μια μη ευτυχισμένη 32 αρα