κι ευχαριστώ να λες, όχι να παραπονιέσαι...
Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
κι ευχαριστώ να λες, όχι να παραπονιέσαι...
Ίσως η επιλογή της λέξης αυταρχικότητα είναι λίγο άστοχη όπως αναφέρουν κι οι υπόλοιποι σχολιαστές. Καταλαβαίνω όμως τι θες να πεις. Θες απλά να αποφασίζεις για το τι θα κάνεις χωρίς υποδείξεις, να ζεις χωρίς να πρέπει να σκεφτείς και κάποιον άλλον και να συμμορφώνεσαι με τους κανόνες του. Ψάξε γνωστό που να ενδιαφέρεται για συγκατοίκηση ή αλλιώς μάζεψε κάποια χρήματα όσο μένεις με τη μητέρα σου και αναζήτησε καλύτερα αμοιβομενη εργασία ώστε να μπορέσεις να κάνεις μια νέα αρχή
Δεν έχεις ιδέα τι εστί αυταρχικότητα, αγαπητέ. Κατά την άποψή μου άδικα κατηγορείς τη μαμά σου. Το ότι σου λέει να πας για μπάνιο δε σημαίνει ότι σου βάζει το μαχαίρι στο λαιμό κιόλας. Απλώς είναι εμφανές ότι θέλει να αισθανθεί πως το παιδί της γεύεται τις χαρές του καλοκαιριού. Δε νομίζω ότι είναι κακό αυτό. Επιπλέον, όποια κι αν είναι η ηλικία της, το να είμαστε λίγο πιο διακριτικοί στις κινήσεις μας επιστρέφοντας από βραδινή έξοδο δε είναι εξίσου κακό, τουναντίον. Οπότε μια χαρά είναι η μανούλα σου και καλύτερα να μην τα ερμηνεύεις όλα αυτά ως γκρίνια. Σου τα λέω όλα με αγάπη.
Και μονο που λες τη μητερα σου ηλικιωμενη αν κι απο την ηλικια σου πανω απο 60 δεν θα ναι , δειχνει τη δικη σου ανωριμοτητα. Οταν εσυ φερεσαι σαν εφηβος ετσι θα σε βλεπουν και οι αλλοι. Πατερας δεν υπαρχει? Αν υπαρχει κανε "κομμα" μαζι του . Παντως εγω βλεπω μονο μια μητερα που νοιαζεται για το παιδι της . Αν το δειχνει υπερβολικα μιλησε της.
Εντάξει καμία σχέση ο τίτλος με το περιεχόμενο. Μια χαρά φυσιολογικοτατη είναι η μανούλα σου. Γκρίνια είναι να σε πρήζει ο άλλος απ το πρωί μέχρι το βράδυ non stop. Δεν το έχεις βιώσει, ρώτα και εμάς να σου πούμε. Πάντως μεγάλη γυναίκα ειναι κριμα να την αφήσεις μόνη της εφόσον δεν υπάρχει και σοβαρό θέμα συμβίωσης.
Γράφεις σαν τίτλο "Αυταρχικότητα" και περιμένω και εγώ να διαβάσω ότι σου έχουν βάλει τα δύο πόδια σε ένα παπούτσι...
Στη συνέχεια περιγράφεις τη μητέρα σου ως "ηλικιωμένη" (λες και σε περνάει 50-60 χρόνια) και ότι σε αντιμετωπίζει "σαν παιδί ή έστω σαν έφηβο" (παρόλο που στα 26 σου δεν απέχεις και πολύ από αυτές τις ηλικίες)...
Λυπάμαι που ίσως σε απογοητεύσω, αλλά ακριβώς σαν έφηβος συμπεριφέρεσαι, και μάλιστα σαν έφηβος που κοιτά μονάχα την πάρτη του.
Διάβασα και ξαναδιάβασα τα παραδείγματα που αναφέρεις για το ότι γκρινιάζει η μητέρα σου και τίποτα παράλογο δεν βρήκα.
Οι μεγαλύτερης ηλικίας άνθρωποι κοιμούνται πιο ελαφριά και ξυπνούν πιο εύκολα. Και πώς απαιτείς εσύ, κάποιος που μια ζωή δεν καπνίζει και λατρεύει τη θάλασσα να ανέχεται το δικό σου τσιγάρο μέσα στο σπίτι ; Αφού και ο ίδιος το παραδέχεσαι σαν κακή συνήθεια. Θα μπορούσες να ελαττώσεις το θόρυβο ή να καπνίζεις μόνο στο μπαλκόνι, αλλά δε σε νοιάζει φαίνεται.
Όσο για τα μπάνια, σου πέρασε από το μυαλό ότι στο λέει επειδή σε βλέπει υπέρβαρο και ανησυχεί ; Η θάλασσα αναζωογονεί με πολλούς τρόπους · ένας είναι και το κολύμπι.
Ένας άλλος τρόπος που σε τονώνει, είναι ότι εκεί κάνεις γνωριμίες. Πώς περιμένεις ότι θα γνωρίσεις κάποια άλλη για σχέση · με τη μάνα σου και μέσα στους τέσσερις τοίχους ; Ας πήγαινες έστω στην παραλία και ας μην έμπαινες μέσα. Και ας κυκλοφορείς και πιο γενικά. Τώρα πλέον ο καιρός είναι ζεστός και τον Οκτώβρη · οι πολλοί τουρίστες το Σεπτέμβρη φεύγουν, μπορεί να πετύχεις καμμιά ξέμπαρκη.
Και μετά από αυτά, σου λέει πως "είναι κρίμα να μη χαίρεσαι το καλοκαίρι σου" · πού είναι η υπερβολή, εκτός και αν εσύ νομίζεις ότι το χαίρεσαι.
Ενώ λοιπόν ψάχνεις για κάποιον/α που να ανέχεται τον εαυτό σου και τις συνήθειές σου ως σύνολο, πραγματικά δεν ξέρω κατά πόσο εσύ είσαι σε θέση να δεχτείς έναν άλλο με διαφορετικό τρόπο ζωής.
Εξάλλου, το γράφεις προς το τέλος. Σου λείπει η ελευθερία και η έλλειψη γκρίνιας όσο ήσουν με την πρώην σου, όχι όμως η ίδια. Και θα προτιμούσες ας πούμε να συγκατοικήσεις με κάποιον ώστε να σε "ξελασπώνει" για τα υπέρογκα έξοδα προκειμένου να συνεχίσεις να κάνεις τη ζωή σου, παρά να προσπαθήσεις εσύ ο ίδιος να δουλέψεις ακόμα και παραπάνω, όσο χρειάζεται ώστε να ζεις μόνος σου και ανεξάρτητος...να καπνίζεις στην κρεβατοκάμαρα, να ξαπλώνεις στο κρεβάτι με τα παπούτσια και ούτε ξέρω γω τί άλλο... να μη δίνεις λογαριασμό σε κανέναν.
Ελπίζω, τώρα κατάλαβες όταν σου γράφω πως κάνεις σαν έφηβος.