ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πέντε μήνες πέρα δώθε σε τρία διαφορετικά νοσοκομεία που έληξαν με την κηδεία. "Ναι μπαμπά, είμαστε καλά, μην ανησυχείς. Θα βγεις σύντομα. Άφησε τη νοσοκόμα να σε ξυρίσει, σου πηγαίνει." Αγχώνομαι όταν προσπαθώ να θυμηθώ την ημερομηνία που πέθανε και δεν μου έρχεται άμεσα. Η ψυχαναγκαστική μου άγκυρα. Έναν μήνα μετά ήρθε μία δεύτερη κηδεία. Αυτή ήταν ανακουφιστική. Πρώτη φορά κάθομαι στον καναπέ του σαλονιού ήρεμος, σπρώχνω μακριά μου την χαρτούρα με το χέρι και αναλογίζομαι ότι επιτέλους τελείωσε όλο αυτό. Μετά νέο κακό. Καθόμαστε με την κοπέλα μου αργά το βράδυ στο αυτοκίνητο και της λέω τι συνέβη. Έτρεμαν τα χέρια μου. Δεν μπορούσα να το πιστέψω ότι θα μου συνέβαινε κάτι τέτοιο. Είχα ήδη αποφασίσει ότι θέλω να καπνίσω ενώ εκείνη με συμβούλευε υπομονετικά. Η σχέση είχε δείξει ότι δεν τραβούσε πολύ πριν από εκείνο το βράδυ. Λίγους μήνες αργότερα αποφασίζουμε να συζητήσουμε για τον ελέφαντα στο δωμάτιο και χωρίζουμε. Ανάβω ένα πούρο κάτω από το σπίτι της και τα δάκρυα κόβονται απότομα καθώς με παίρνει τηλέφωνο ο κολλητός μου για να τα πούμε. Όχι πολύ καιρό μετά, η αυτιστικούλα που μου αρέσει πήρε βαθειές ανάσες, ανασυγκροτήθηκε και μου είπε "όχι". Δεν το περίμενα. Στο κεφάλι μου οι ομοιότητες μας αποτελούσαν κάποιο είδος εγγύησης ότι θα με βλέπει και αυτή με τον ίδιο τρόπο. Apparently not. Είναι κωμικό το πως εξελίσσεται όλο αυτό. Είμαι θεατής σε αυτό που είχα σκεφτεί ότι θα ήταν το χειρότερο δυνατό σενάριο με αυτήν την κοπέλα. Όχι απλά η απόρριψη. Τα σημάδια είναι εκεί και το βλέπω να έρχεται σαν punchline από ένα σύμπαν που θέλει να σβήσει τον παιδικό εγωισμό μου. Έχουν συμβεί και άλλα που δεν έχω την ενέργεια να αναλύσω με αρκετά ασαφή τρόπο ώστε να ταιριάζουν σε ένα ανώνυμο post. Ίσως και αυτά που έγραψα να μην είναι αρκετά ασαφή. Απλά κάπως έπρεπε να τα εκφράσω μήπως και καταφέρω να κοιμηθώ απόψε. Κατέληξα λοιπόν σήμερα ότι ολόκληρη η ζωή μου, με εξαίρεση την υγεια μου (υποθέτω), βρίσκεται σε χάος. Έχω μαζέψει με τα χέρια μου ένα σακατεμμένο πράμα, έχω τυλίξει τα κομμάτια του με κολλητική ταινία για να δίνει την ψευδαίσθηση της συνοχής και προσπαθώ μάταια να το ταιριάξω σε ένα περιβάλλον που δεν συνεργάζεται.