Γεια σας.Λεγομαι Κατερίνα και τον άλλο μήνα κλείνω τα 30.Για να μην τα πολυλόγω,από την εποχή που ενηλικιώθηκα και έπειτα τα πράγματα δεν πήγαιναν τόσο καλά.Δεν ήμουν σαν όλα τα άλλα παιδιά της ηλικίας μου.Δουλεια περιστασιακά,φτώχεια,προβλήματα με τους γονείς,είχα και εγώ ένα πρόβλημα υγείας αλλά ευτυχώς το ξεπέρασα.Βολτες,ταξίδια κλπ πολύ περιορισμένα.Φιλες ελάχιστες,σχέση είχα κάνει πριν αρκετά χρόνια αλλά δεν κράτησε πολύ και μετά δεν ξαναασχοληθηκα.Τον τελευταίο καιρό όμως τα πράγματα άλλαξαν κάπως.Βρηκα μια καλή δουλειά,πήρα κάποια χρήματα από μια κληρονομιά ενός θείου,αγόρασα ένα καλό αμάξι έστω και μεταχειρισμένο,πήρα κάποια καλά ρούχα,πήρα ένα καλό smartphone,άρχισα πάλι να βγαίνω έξω,μέχρι και κρουαζιέρα πήγα καλοκαιριατικα!Μου αρέσει η νέα μου ζωή,δεν το κρύβω.Το ερώτημα είναι,θα μπορέσω να κάνω,έστω για 5-10 χρόνια ακόμα,ότι δεν μπόρεσα να κάνω στα 18 και στα 20 και στα 25?Κλαμπακια,μπαράκια,ταξίδια κτλ?Επιπλέον,αν τύχει και βρεθεί κάποιο παιδί και τα πάμε καλά,το ενδεχόμενο να μην κάνω οικογένεια ώστε να μπορέσω να ζήσω άνετα όλα τα υπόλοιπα χρόνια πως το σχολιάζετε?Να το ξεκαθαρίσω από την αρχή αν είναι?Η αλήθεια είναι ότι δεν θέλω να μπω σε αυτή την ιστορία γιατί πιστεύω ότι δεν θα μπορέσω να ζήσω,έστω και με μια μικρή καθυστέρηση,τη ζωή που δεν έζησα.Πειτε με κακιά αλλά πιστεύω ότι ειδικά τα παιδιά θα μου είναι εμπόδιο.Βεβαια ποτέ μου δεν είχα στο μυαλό μου να γίνω μάνα,ακόμα και με άλλα παιδιά φίλων συγγενών δεν ένιωθα κατι όταν τα έπαιρνα αγκαλιά πχ.Μου το λένε όλοι ότι για γυναίκα παραειμαι ψυχρή.Αν είχα ζήσει αλλιώς από τα 18 μέχρι σήμερα μπορεί να μην έγραφα καν εδώ αλλά...