ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα ήθελα να διαβάσω την ιστορία σας.. μου φαίνεται ενδιαφέρουσα. Και ίσως αν τα γράψεις , "ξεδωσεις" και λίγο και το ξεπεράσεις σιγά σιγά.. άμα θες γράψε ένα ωραιότατο κατεβατο εδώ να τα βγάλεις από μέσα σου!

W

Σχετικά με την ερώτηση με την οποία ξεκινάει η εξομολόγησή σου: Κανένας δε λέει πως η ψυχοθεραπεία λύνει θέματα. Απλά αν είναι καλός ο ψυχοθεραπευτής σε βοηθάει να εμβαθύνεις στα θέμάτά σου και να ανακαλύψεις την προέλευσή τους. Κι αυτό σπάνιο.
Αλλά δεν εξαφανίζεται ό,τι έχουμε στην ψυχή και το μυαλό μας επειδή κάποιος θα μας συμβουλέψει.
Όσον αφορά αυτόν που σκέφτεσαι μετά από δώδεκα χρόνια μπορεί να έχει αλλάξει εντελώς.
Να μην είναι όπως τον θυμόσουν.
Αυτό που θες είναι την παλιά εικόνα του, την παλιά αγκαλιά του, το παλιό φιλί του.
Αν τον συναντήσεις μπορεί να είναι ένας ολότελα διαφορετικός άνθρωπος, δεν ξέρεις αν θα τον θες.
Πάντως σε καταλαβαίνω.
Ψάχνεις για ένα safe space και νομίζεις πως αυτός θα σου το προσφέρει.

Μου αρέσει που προσπαθείτε να εκλογικευσετε τον έρωτα. Εάν γινόταν αυτό δεν θα "υπήρχε"
Δες το θετικά όμως. Τουλάχιστον εσύ κοιμάσαι.

Η ψυχοθεραπεία δεν είναι πανάκεια. Απλώς βοηθάει. Και εξαρτάται και από την προσωπική πορεία του καθενός στη ζωή όλα αυτά τα χρόνια μετά το χωρισμό από τον πρώτο έρωτα.
Αν δηλαδή η προσωπική πορεία έχει αποδειχθεί σκατά, εννοείται πως τον σκέφτεσαι και μέχρι στον ύπνο σου τον βλέπεις · όχι μόνο 12, αλλά και 20 χρόνια μετά.
Ας έβρισκες όμως κάποιον καλύτερο, και θα σου πω εγώ μετά πώς τον ξέχναγες...
Όπως εκείνος, που μετά τόσα χαμόγελα και όρκους αιώνιας αγάπης σε έχει αφήσει εντελώς πίσω !