Παιδιά θα το γράψω εδώ γιατί αν δε το πω θα σκασω. Είμαι 24, είχα σχέση εδώ ένα χρόνο,συζηταγαμε συγκατοίκηση και γενικά και άλλες σχέσεις κλπ. Αλλά ρε φίλε αυτό το 1 άτομο που δεν καταφέραμε ποτέ ούτε ραντεβού να βγούμε δεν το έχω ξεχάσει ποτέ. Αν και τον γνώρισα από εφαρμογή γνωριμιών ήταν απίστευτος. Τέτοια χημεία, κάποιος να με καταλαβαίνει τόσο πολύ, δεν υπήρχε. Ίδιες αξίες, ίδιες απόψεις, ονειρα. Έξυπνος, ομορφος, καλλιεργημένος, άκουγε την ίδια μουσική, διάβαζε ποίηση..ο αντρασ των ονείρων μου. Έκανα εγώ βλακεία και με τις ανασφάλειες μου το έπαιζα δύσκολη και με μπλόκαρε πριν βγούμε καν ραντεβού ποτέ. Υποθέτω τον πλήγωσα πολύ με μια ανοησια που έκανα και τον εγωισμό μου. Από κοντά είχαμε βρεθεί μια φορά τυχαία και τα άλλα μηνύματα. Νιώθω ότι δεν θα βρω ποτέ ξανά σαν αυτόν. Ήταν πραγματικά my soulmate. Πάει ένας χρόνος και.. κανεις δεν σε πλησίασε ποτε. Φοβάμαι μην αναγκαστώ κάποια στιγμή να συμβιβαστώ με κάποιον, γιατί 100% συμβατότητα οπωσ είχα με αυτόν δεν ξανάβρηκα ούτε στο ελάχιστο :(