ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με την σχέση μου είμαστε μαζί περίπου 10 μήνες... Όλα καλά... Όμως χτες, έτσι στα καλά καθούμενα και χωρίς να υπάρχει κάποια συγκεκριμένη αφορμή, μου είπε ότι παλιμπαιδίζω και ότι δεν έχω αναπτύξει πλήρως την προσωπικότητά μου, ότι παρουσιάζω μια μορφή κοινωνικής δειλίας (κάπως έτσι το είπε), ότι δεν αναλαμβάνω πρωτοβουλίες, αποφεύγω να πάρω ευθύνες κλπ... Είμαι 45, όχι 20... Και όλα αυτά που είπε, ειλικρινά το λέω, δεν ισχύουν... Διότι, αν ίσχυαν έστω και σε σε έναν βαθμό, δεν θα έμπαινα στην διαδικασία να ζητήσω την άποψή σας... Και όταν την ρώτησα από πού έχει βγάλει αυτά τα συμπεράσματα, δεν βρήκε ούτε ένα παράδειγμα που να δικαιολογεί κάποιον από όλους αυτούς τους χαρακτηρισμούς και εν συνεχεία άρχισε να μου τα ''γυρνάει'' και να μου λέει να μην παίρνω σοβαρά αυτά που λέει, το έριξε στην πλάκα κλπ...Όμως, όλα αυτά που είπε, δεν ήταν λόγια της στιγμής, που λέμε... Ήταν καλά επεξεργασμένες σκέψεις. Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν να στενοχωρηθώ και να δυνασασχετίσω αρκετά (έως πολύ)... Εκείνη τότε στενοχωρήθηκε, έβαλε τα κλάματα και άρχισε να μου λέει πόσο πολύ με εκτιμάει σαν άνθρωπο, με σέβεται, με αγαπάει πολύ κλπ. κλπ. κλπ. και θέλει να είναι μαζί μου... Αποχωριστήκαμε με μια κάποια ψυχρότητα και εγώ ένιωσα κάτι να σπάει μέσα μου... Σήμερα μιλήσαμε στο τηλέφωνο, μου έστειλε sms κλπ, για το πόσο με εκτιμάει κλπ... Αλλά, παρά την προσπάθειά μου να το ξεχάσω και να συνεχίσω, δεν μπορώ... Με έχει πειράξει πολύ...Και στο παρελθόν κατά καιρούς μου έχει πει και κάτι παρόμοια... Και τότε με είχε πειράξει αλλά έκανα πίσω...Τώρα όμως, άρχισαν να συσσωρεύονται και ειλικρινά, έχω καταστενοχωρηθεί... Δεν θέλω να την χωρίσω, την αγαπάω, όπως και εκείνη... Αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί να μου τα πει όλα αυτά... Μέσα μου νιώθω πολύ μπερδεμένος από την συμπεριφορά της... Από την μία με αγαπάει πολύ, με στηρίζει, δείχνει να με σέβεται... Και από την άλλη, λέει όλα αυτά, έχοντας πλήρη επίγνωση, χωρίς να τα λέει για πλάκα... Τί συμπέρασμα βγάζετε; Προσωπικά πιστεύω ότι, είτε δεν με εκτιμάει πραγματικά, οπότε δεν έχει νόημα να συνεχίσω, είτε δεν την ενδιαφέρω πλέον και τόσο και λέει ό,τι της κατέβει, αδιαφορώντας για το αν αυτή η συμπεριφορά της μοιραία θα μας οδηγήσει στον χωρισμό, οπότε και πάλι δεν έχει νόημα να είμαστε μαζί... Άλλη εξήγηση εγώ προσωπικά δεν μπορώ να δώσω...Καμία ιδέα;;;