ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
7.10.2024 | 17:26

Πώς συνεχίζω την ζωή μου?

Πριν από λίγες μέρες χώρισα με το αγόρι μου. Ανακατεύτηκαν οι γονείς μου,καθώς θεωρούσαν ότι μετά από δύο μισή χρόνια σχέσης με το αγόρι μου ήρθε να γνωρίσουν τους δικούς του γονείς. Το αγόρι μου δεν ήθελε και σαν δικαιολογία μου πρόβαλε τον ευέξαπτο χαρακτήρα της μαμάς μου. Οι γονείς μου θεωρούσαν ότι δεν βλέπει την σχέση μας σοβαρά και ότι δεν θα έχει μέλλον. Γενικά οι γονείς μου είπαν ότι απλά ήθελαν να γνωρίσουν τους δικούς του χωρίς να με πιέζουν για γάμο ή παιδιά από τώρα(είμαι 28 και ο πρώην μου 29, χρόνων). Το δικό μου λάθος ήταν ότι τους άφησα να ανακατευτούν.Δεν ξέρω αν η σκέψη των γονιών μου έχει κάποια βάση ή απλά σκέφτονται με παλιακό τρόπο. Γενικά είχαμε κάποια θέματα με το αγόρι μου όμως η καθημερινότητα μαζί του μου άρεσε.Συγκατοικούσαμε στο δικό μου σπίτι. Τώρα μου λείπει,μου λείπει να με περιμένει να γυρίσω από την δουλειά για να παραγγείλουμε, να πάμε μια εκδρομή ,να δούμε μια ταινία μαζί ....όλες οι καθημερινές στιγμές. Φοβάμαι ότι δεν θα γνωρίσω κάποιο αξιόλογο άτομο που να ταιριάζω στην πορεία. Γενικά είχα μια ήρεμη σχέση χωρίς ζήλειες, χωρίς ψέματα κτλ. Φοβάμαι ότι θα μείνω πολλή καιρό μόνη μου, καθώς δεν έχω μεγάλο κοινωνικό κύκλο και στην δουλειά δεν υπάρχει κάποιο άτομο που να με ενδιαφέρει. Φοβάμαι ότι θα χάσω κι άλλες στιγμές όπως πριν κάνω την σχέση με το αγόρι μου επειδή θα κάθομαι μέσα στο σπίτι. Θέλω καθημερινά να μοιράζομαι στιγμές με έναν άνθρωπο , να πηγαίνουμε εκδρομές ,ταξίδια .να κάνουμε βόλτες. Δεν ξέρω γιατί νιώθω άδεια. Είναι φυσιολογικό? Και αν ναι πότε θα μου περάσει? Γιατί πιστεύω ότι όταν γνωρίσω τον επόμενο δεν θα περνάω τόσο καλά και δεν θα ταιριάζω όσο με τον πρώην μου? Δεν ξέρω αν χωρίσαμε άδικα.Με τρομάζει το γεγονός ότι όσα κάναμε θα μείνουν απλά αναμνήσεις στο μυαλό μου. Τι πρέπει να κάνω από εδώ και πέρα?
2
 
 
 
 
σχόλια

Όλοι φταίτε. Και οι γονείς σου που δεν σεβάστηκαν την επιθυμία σου και εσύ που δεν τους το έκοψες προφανώς επειδή μέσα σου ήθελες το ίδιο και ο φίλος σου που δεν είχε τα κότσια να τους πει ότι δεν σκέφτεται τον γάμο και την έκανε με ελαφρά. Όντως δεν σε έβλεπε σοβαρά παντως,δεν παρατάς κάποιον που αγαπάς για μια παρεξήγηση. Την λύνεις και προχωράς εκείνος βρήκε αφορμή για να φύγει. Οπότε να μην τον σκέφτεσαι μια χαρά θα γνωρίσεις αλλον ,στο μεταξυ κανε πράγματα που σε ευχαριστούν και σε διασκεδάζουν.

Γράφεις γενικολογίες στην εξομολόγηση και αφήνεις κενά.
Πώς από τη μία οι γονείς σου δεν σε πίεζαν για γάμο και παιδιά και από την άλλη θεωρούσαν ότι εκείνος δε βλέπει τη σχέση σοβαρά μόνο και μόνο επειδή δεν ήθελε να γνωρίσουν τους δικούς του ; Πίεζαν λοιπόν, αλλά έμμεσα.
Από τα λίγα που μπορώ να καταλάβω είναι ότι συνέβαινε το αντίθετο από αυτό που νόμιζαν · μάλλον έβλεπε σοβαρά τη σχέση σας · επειδή όμως είχατε κάποια θέματα (που δεν αναφέρεις), ήθελε να λυθούν πρώτα και να σταθεροποιηθεί η σχέση μιας και δεν ήταν όλα ρόδινα...
Όταν κάποιος δεν είναι σίγουρος για την πορεία της σχέσης του, δεν θέλει να ανακατεύει τους δικούς του ανθρώπους όσο σοβαρά και να τη βλέπει.
Ίσως έκρυβες κάποια πράγματα που συνέβαιναν ανάμεσά σας από τους δικούς σου, με αποτέλεσμα να θεωρήσουν εκείνοι λανθασμένα ότι δεν ενδιαφέρεται πραγματικά.
Παίζει ρόλο επίσης πώς φτάσατε στο χωρισμό και ποιος τον αποφάσισε. Δεν αναφέρεις κάτι πάνω σε αυτό.
Εάν είναι δυόμισι χρόνια σχέσης αλλά μόνο λίγες μέρες που χωρίσατε και νιώθεις ότι σου λείπει και κατά βάθος σε γέμιζε σαν άνθρωπος, ίσως θα μπορούσες να κάνεις μία προσπάθεια για επανασύνδεση.

Scroll to top icon