Γειά σου. Εγώ είμαι στα 27 και είμαι στην πρώτη σχολή αει ακόμα και παλεύω να την τελειώσω, βέβαια, δουλεύω, αλλά επειδή είχα πολλά οικογενειακά προβλήματα και υγείας και οικονομικά άργησα με τις σπουδές και αν και ίσως δεν έχουμε ίδια ιστορία με άγγιξε αυτό που είπες. Λυπάμαι αν έχεις εισπράξει σχόλια επικριτικά. Η αλήθεια είναι ότι όταν αναβάλουμε κάποιες καταστάσεις και μετά το πράγμα ξεφύγει, νοιώθουμε μια μαχαιριά στην καρδιά και στην ψυχή και ένα αίσθημα ότι ντρεπόμαστε για εμάς. Θέλει πολλή δουλειά για να ξεφύγουμε από αυτό. Εγώ θα σου πρότεινα ψυχοθεραπεία. Γιατί η αναβλητικότητα δεν είναι ποτέ το πρόβλημα αλλά το σύμπτωμα κάποιου άλλου ψυχικού τραύματος που μας βασανίζει. Εύχομαι να βρεις το δρόμο σου και να μην επηρεαστείς από άλλους. Ο κόσμος πάντα θα κρίνει. Πάντως, το ότι ήδη έχεις ένα πρώτο πτυχίο δεν είναι κάτι βοηθητικό; Εννοώ για να βρεις δουλειά.