ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
12.10.2024 | 15:11

Δεν θέλει ευθύνες από τώρα

Τι σημαίνει όταν το αγόρι σου σου λέει δεν είναι έτοιμος για παιδί σε περίπτωση που μας τύχει, ενώ έχουμε σχέση 2 χρόνια και συγκατοικούμε εδώ και 1μιση χρόνο? Οι ηλικίες μας είναι 28 και 29 και έχουμε τις δουλειές μας. Ούτε εγώ θέλω παιδί τώρα ,αλλά σε περίπτωση που τύχει θέλω να νιώθω μια ασφάλεια και μια υποστήριξη. Να μου πει είμαι εδώ και ότι και να μας τύχει και θα το παλέψουμε μαζί. Αυτή την άποψη είχε στις αρχές της σχέσης μας και συνεχίζει να την έχει 2 μισή χρόνια μετά.
11
 
 
 
 
σχόλια

Καταρχάς εσύ θέλεις παιδί; Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Γιατί είναι άσχημο να "τύχει" ένα παιδί και να μην μπορεί να το φροντίσει κανείς από τους δυο σας.

Εγώ θα σου έλεγα να τον χωρίσεις. Το γεγονός ότι το σκέφτεσαι, το ενδεχόμενο να τύχει σημαίνει υποσυνείδητα ότι θα το ήθελες και ότι δε θα έλεγες όχι. Ενώ αυτός λέει όχι. Καλύτερα να τον στείλεις στην ευχή του θεού και να βρεις κάποιον που θα θέλει το ίδιο με εσένα ή που ούτε αυτός δε θα έχει πρόβλημα.

Μπορεί να έχει άλλα όνειρα και σχέδια για την ζωή του (και την κοινή σας ζωή) πριν γίνετε οικογένεια. Δεν είναι μόνο οι καλές δουλειές. Τα παιδιά μέχρι μία ηλικία απαιτούν απόλυτη αφοσίωση και στα 28-29 έχεις τη ζωή μπροστά σου, ταξίδια που θέλεις να πας, πράματα να κάνεις, εμπειρίες κτλπ. Το ότι συγκατοικείτε δε παίζει κανένα ρόλο, μην τα συγχέεις αυτά σε στυλ "οκ συγκατοικούμε, είμαστε σε σχέση 2μιση χρόνια, ε άρα τι μένει;;" επειδή δε πάει έτσι. Η συγκατοίκηση ως ζευγάρι που απλά όταν δεν δουλεύετε είστε μαζί και η συγκατοίκηση ως ζευγάρι με παιδί που όταν δεν δουλέυετε τρέχετε όλη μέρα πάνω κάτω, είναι η μέρα με την νύχτα. Και αν περιμένετε μερικά χρόνια ακόμα τι θα αλλάξει;

Γενικά υπήρχε γκρίνια από τους γονείς μου γιατί ήθελαν να γνωρίσουν τους δικούς του και ο σύντροφός μου δεν ήθελε ούτε αυτό, με αποτέλεσμα να γκρινιάζουν οι γονείς μου ότι δε θα έχει μέλλον η σχέση μας. Σαν δικαιολογία μου έλεγε τον ιδιόρρυθμο χαρακτήρα της μητέρας μου.

Πως θα τύχει δηλαδή;Δεν παίρνετε προφυλάξεις;Η θα φροντίσεις εσύ να συμβεί και θα του το φέρεις προ τετελεσμένου; Αν το κάνεις αυτό,να ξέρεις πως θα βρεθείς προ δυσάρεστων εκπλήξεων.Το παιδί δεν είναι πλάκα,σου αλλάζει άρδην όλη σου τη ζωή γι αυτό καλό είναι να γεννιέται κατόπιν επιθυμίας και των δύο γονέων.
Εκτός αν έχεις την ψυχική δύναμη και την ανάλογη οικονομική ευχερεια να το μεγαλώσεις μόνη σου.Εκει πάω πάσο.Αν όμως επιθυμείς,που αυτό είναι και το σωστό βέβαια,το παιδί σου να έχει πατέρα,ίσως θα έπρεπε να χωρίσεις και να ψάξεις για κάποιον που να ταυτίζονται τα θέλω σας σε τόσο σοβαρά ζητήματα.Μικρη είσαι ακόμα,δε σε πήραν τα χρόνια.

@ superwoman11
Και εγώ ξέρω περιπτώσεις ανθρώπων που επειδή "μπορεί να σπάσει το προφυλακτικό" κάνουν έρωτα χωρίς αυτό · και τραβιέται ο άνδρας πριν την εκσπερμάτιση...μιας και "δεν περνάνε όλα από το χέρι μας"...
Και παιδί να πας να κάνεις, μπορεί να μη ζεις αύριο και τότε πώς θα μεγαλώσει · το κάνεις όμως.
Ζήτημα πιθανοτήτων.

Αν παίρνετε προφυλάξεις δεν θα τύχει, οπότε δε χρειάζεται και να το σκέφτεστε.
Από εκεί και πέρα, η άρνησή του δεν ξέρω αν είναι κατά ένα μέρος ή και αποκλειστικά λόγω αποφυγής ευθυνών από τη μεριά του όπως έβαλες για τίτλο...
Υπάρχει και η περίπτωση να μην είναι σίγουρος για σένα ή και για τη σχέση γενικά όπως τραβάει και δεν ξέρω κατά πόσο το έχεις ψάξει. Όταν κάποιος αμφιβάλλει κάπου για τον άνθρωπο που έχει δίπλα του δεν θα προχωρήσει ούτε σε παιδί μαζί του. Και είναι κάτι, που μπορεί να συμβαίνει μέσα του ακόμα και ασυνείδητα · θα σου έλεγα λοιπόν να βεβαιωθείς ότι δεν ισχύει κάτι τέτοιο.
Το θέμα παιδιού, είναι κάτι που βαραίνει στη σκέψη της γυναίκας όσο περνούν τα χρόνια. Πέρα από αυτό όμως, ακόμα δε βρίσκω τις ηλικίες σας τόσο προχωρημένες ούτε και τα δυόμισι χρόνια σχέσης υπερβολικά πολλά ώστε να σας απασχολεί.
Τέλος, για να μην έχεις αμφιβολίες, ρώτα τον ευθέως πώς θα αντιδρούσε αν σας τύχαινε και κατά πόσο θα σε στήριζε. Από τον τρόπο που θα απαντήσει, θα καταλάβεις πολλά.

Αν μας τύχαινε δεν θα ήθελε να το κρατήσουμε. Με αυτήν την απάντηση εγώ δεν νιώθω ασφάλεια για να είμαι μαζί του. Δύο χρόνια μετά μπορεί να θέλει μου λέει. Θα ήθελα να ξέρω ότι και να μας τύχει θα το παλέψουμε και ότι θα κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε. Βλέπω πολλούς στην ηλικία μας να κάνουν παιδιά και φαντάζομαι ότι δεν προέκυψαν όλα από επιλογή τους. Αυτοί αγαπιούνται πιο πολύ από ότι εμείς ... αναρωτιέμαι.

14.10.2024/03:52

Έτσι όπως τα γράφεις, μου θυμίζεις έντονα μία παραπλήσια εξομολόγηση, αυτήν :
" Πώς συνεχίζω την ζωή μου ? " 7.10.2024/17:26.
Ακόμα και οι ηλικίες, ίδιες είναι (βέβαια , εκεί έχετε ήδη χωρίσει)... Αν θέλεις, τη διαβάζεις.
Σου απάντησα πριν, "αν παίρνετε προφυλάξεις δεν θα τύχει" · το βιολί σου εσύ. Από πού και ως πού βγάζεις συμπέρασμα ότι δεν θα είναι υποστηρικτικός μαζί σου επειδή δεν θέλει παιδί ; Μπορεί να σε υποστηρίζει κάλλιστα και να παραμείνει μαζί σου ακόμα και αφού το ρίξετε αν 1 στις 100 "τύχαινε" όπως γράφεις. Αρκεί να είχατε συμφωνήσει συγκεκριμένα από πριν στο τί θα κάνατε στην περίπτωση αυτή.
Αν εγώ ήμουν στη θέση του, επίσης δεν θα ένιωθα ασφάλεια πλάι σε κάποια που με πρήζει μέρα νύχτα στο θέμα παιδιού (ενώ παίρνω τις προφυλάξεις μου) και θα πειθόμουν ότι είτε αυτή η γυναίκα φοβάται την ηλικία της μιας και για παιδί νοιάζεται πάνω από όλα αλλά όχι για μένα, είτε ότι έχει άλυτη φοβία (που μη γελιόμαστε, βγαίνει και στο σεξ) μήπως μείνει έγκυος · θα έκοβα "ρόδα μυρωμένα".
Έχει κάθε δικαίωμα κάποιος να μη θέλει παιδί και να μην είναι έτοιμος για αυτό.

Scroll to top icon