Σου είπε το πώς ένιωθε πραγματικά για σένα.
Κατανοώ πως τα ζευγάρια περνούν χρόνια ολόκληρα κρύβοντας τα πραγματικά τους συναισθήματα ''κάτω απ' το χαλάκι'' αλλά αυτός σου αποκαλύφθηκε.
Δε νομίζω ότι σε αγάπησε ποτέ. Ίσως ούτε κι εσύ εκείνον αλλά η δική σου περίπτωση μου δείχνει πως είσαι καλόψυχη από τη στιγμή που γράφεις το εξής: '' Εγώ σχεδόν ποτέ δεν του έχω κάνει κριτική ούτε θέλω να νιώσει άσχημα για κάτι. ''
Κι εσύ ίσως όμως με αυτή σου τη στάση να εγκλωβίζεσαι και να μην συζητάς μαζί του πράγματα που πιθανόν να σε πληγώνουν στον χαρακτήρα του.
Ο χωρισμός ήταν η καλύτερη λύση, ειδικά αφού μπλέχτηκε κι η μαμά στη μέση.
Άδικο έχεις όταν λες: ''Δεν έχω όρεξη γνωρίσω κάποιον άλλον. Νιώθω ότι ο επόμενος δεν θα με αποδέχεται όπως είμαι και ότι ίσως αυτός θα έχει άλλα ελαττώματα που δεν έχω καμία όρεξη να τα αντιμετωπίσω.''
Αν εννοείς ελαττώματα το να σου κάνει κριτική και να σε κάνει να αισθάνεσαι χάλια όπως έκανε αυτός εδώ τότε εντάξει.
Αλλιώς σωστό θα ήταν όπως θες κι εσύ να σε αποδεχτούν όπως είσαι και το λες ξεκάθαρα, έτσι να αποδεχτείς κι εσύ τον άλλο και να μην βαφτίζεις ελαττώματα τα δικά του χαρακτηριστικά.
26.10.2024 | 20:21
Υπάρχει ελπίδα?
Μπορεί σε μια σχέση να επέλθει πλήξη μετά από συγκατοίκηση ενάμιση χρόνου? Νομίζω ότι θεώρησε ο σύντροφός μου εμένα δεδομένη και εγώ αυτόν. Τελευταία με έκρινε μου έλεγε ότι εγώ φταίω που δεν έχω φίλες, ότι δεν ξέρω πολλά πράγματα για την ζωή και ότι περιμένω από τους γονείς μου να μου λύσουν τα προβλήματα μου, ότι δεν έχω χόμπι και ότι κάθομαι στο κινητό όλη την ημέρα και ότι ακόμα και στο ερωτικό ήμουν βαρετή και δεν προσπαθούσα αρκετά. Αυτή την κριτική την έκανε όπως έλεγε για να με βελτιώσει ως άνθρωπο γιατί νοιάζονταν για εμένα. Εγώ από την άλλη θεωρώ πως πρώτα πρέπει να βελτιώσει τον εαυτό του και μετά να κάνει κριτική σε εμένα. Αυτή η κριτική μέσα στην σχέση που δεν του αρέσει τίποτα στον άλλον τι σημαίνει? Του πέρασε ο έρωτας , με βαρέθηκε, δεν με σέβεται και δεν με αποδέχεται ως άνθρωπο? Εγώ σχεδόν ποτέ δεν του έχω κάνει κριτική ούτε θέλω να νιώσει άσχημα για κάτι. Αυτός συνέχεια γκρινιάζει, νιώθω ότι δεν τον ευχαριστεί τίποτα και έχει πολλές απαιτήσεις από εμένα. Δεν ξέρω αν μας κατάπιε η ρουτίνα. Έχουμε τις δουλειές μας, αλλά κυρίως εγώ προτείνω εκδρομές και κανένα ταξίδι για να ξεφεύγουμε. Βλέπω άλλα νεαρά ζευγάρια που είναι δέκα χρόνια μαζί και λεω πως δεν βαριούνται αυτοί και πως τα καταφέρνουν. Σε γενικές γραμμές περνάω καλά μαζί του, θα βγούμε για καφέ ,για ποτό κτλ, αλλά νιώθω ότι δεν αγαπά και ότι δεν με αποδέχεται. Ίσως φταίει ότι είμαι κλειστή σαν χαρακτήρας και δεν εκφράζομαι όπως πχ να πω σ' αγαπώ ή μου έλειψες κτλ και αυτό του δημιουργεί ανασφάλεια με αποτέλεσμα να γκρινιάζει. Ίσως η δικιά μου συμπεριφορά να δημιουργεί αυτή την αντιμετώπιση από μεριάς του. Ίσως επειδή έχει επέλθει ρουτίνα και στο ερωτικό κομμάτι. Αλλά και πάλι όταν υποτίθεται αγαπάς κάποιον δεν τον υποστηρίζεις , δεν τον ενθαρρύνεις , δεν αποδέχεσαι τα ελαττώματα του ? Πριν συγκατοικήσουμε δεν μου έκανε τόση κριτική. Με τον σύντροφό μου λοιπόν έχω χωρίσει. Ήρθε για λίγες μέρες η μητέρα μου να με δει από επαρχία και επειδή της είχα πει κάποια πράγματα για την σχέση μου ανακατεύτηκε και του είπε να τα μαζέψει και να φύγει. Εγώ δεν πήρα θέση. Τον βοήθησα να μαζέψει τα πράγματά του μόνο. Ήταν λάθος μου και το ξέρω ...αλλά δεν ήξερα τι να κάνω. Η μητέρα μου είναι πολύ ευέξαπτη και δεν μπορώ να την χειριστώ. Το ξέρω ότι δεν πρέπει να λέω τα προσωπικά μου στη μητέρα μου λόγω του χαρακτήρα της,αλλά δεν έχω πολλές φίλες για να πάρω μια γνώμη. Το ξέρω ότι τον πλήγωσα ,αλλά τον αγαπώ παρότι δεν μου μιλούσε όμορφα τελευταία. Του έχω ζητήσει συγγνώμη. Έφυγε για επαρχία πίσω στους γονείς του από όπου κατάγομαι και εγώ και μένουν και οι γονείς μου εκεί.Μου ζήτησε να τον ακολουθήσω εκεί. Μου έβαλε τους όρους του. Εγώ πάλι δεν ξέρω αν είναι καλή επιλογή να παραιτηθώ από την δουλειά μου στην Αθήνα.Θα κλείσω μια πόρτα σε μια δουλειά,όπου δεν έχω κλείσει ούτε δύο χρόνια. Τώρα έχουμε να μιλήσουμε δύο εβδομάδες. Με έχει διαγράψει από το fb και με έχει βάλει σε σίγαση στο μεσεντζερ. Μάλλον θέλει να με ξεχάσει. Όμως όταν αγαπάς δεν συγχωρείς? Έχει εξαφανιστεί και έχει ένα δίκιο το ξέρω, αλλά σκέφτομαι αν τελικά με αγάπησε ποτέ. Γιατί αν με αγαπούσε θα βρίσκαμε έναν τρόπο να είμαστε μαζί ακόμα και εάν ήμασταν για λίγο από απόσταση.Και θα συγχωρούσε την συμπεριφορά μου. Όπως εγώ συγχωρούσα την δικιά του τόσο καιρό. Πώς γίνεται να νιώθω ότι δεν με σέβεται και να τον αγαπώ? Είναι το δέσιμο της συγκατοίκησης? Δεν έχω όρεξη γνωρίσω κάποιον άλλον. Νιώθω ότι ο επόμενος δεν θα με αποδέχεται όπως είμαι και ότι ίσως αυτός θα έχει άλλα ελαττώματα που δεν έχω καμία όρεξη να τα αντιμετωπίσω. Έχει περάσει ένας μήνας από τότε που έφυγε από το σπίτι μου ο πρώην μου. Τον σκέφτομαι ακόμα και ελπίζω πως θα με πάρει τηλέφωνο και θα μου πει ότι δεν θέλει να με χάσει από την ζωή του και να δώσουμε μια δεύτερη ευκαιρία στη σχέση μας.Αυτό θα ήθελα να ακούσω. Πότε θα μου περάσει και θα σταματήσω να σκέφτομαι αυτόν και ότι κάναμε μαζί ?
8
