ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όσο κι αν νιώθεις ακόμα κάποια συναισθήματα γι' αυτόν, όσο κι αν φοβάσαι τη μοναξιά ή όσο κι αν διστάζεις να προχωρήσεις στη ζωή σου- πράγματα δηλαδή απολύτως κατανοητά κι ανθρώπινα όλα αυτά- αδυνατώ να καταλάβω πώς κάποιες φορές δεν παίρνει τα ηνία το κομμάτι της λογικής μέσα σου παρά αφήνεις μόνο να σε πλημμυρίζουν συναισθήματα.
Αυτό το λέω γιατί γράφεις ότι τσακωνόσασταν συνέχεια κι οι τσακωμοί ήταν συνήθως χωρίς λόγο και αιτία.
Αλλά δεν βγάζεις πουθενά στην εξομολόγησή σου έστω μια ελάχιστη ανακούφιση που χωρίσατε.
Η λογική σου δηλαδή δεν σου λέει ότι αν είστε και πάλι μαζί θα οδηγηθείτε ξανά σε τσακωμούς;
Αφού λες ότι αυτός έτσι είναι και δεν αλλάζει, εσύ το γράφεις.
Άρα; Για ποιό λόγο να είστε και πάλι μαζί;
Επίσης δεν ξέρω τι εννοείς εργασιομανής, δεν γράφεις τι επάγγελμα έκανε.
Εργασιομανία από εργασιομανία διαφέρει.
Δηλαδή τι, έκανε πολλά επαγγελματικά ταξίδια και σε άφηνε μέρες ή μήνες μόνη σου;
Τι ακριβώς έκανε;
Αν ας πούμε είχε κάποιες συγκεκριμένες ώρες που έλειπε στο γραφείο ή είχε κάποια διευθυντική θέση ευθύνης σε μια δουλειά, τότε τι ακριβώς να έκανε;
Για μένα σημασία έχει όταν γυρνούσε από τη δουλειά αν ενδιαφερόταν για σένα.
Αν όχι, τότε ποιός ο λόγος να είστε πάλι μαζί;
Σχετικά με αυτό που λες περί ποιοτικού χρόνου και ασφάλειας, ας μη γελιόμαστε. Αυτά τα δύο πράγματα τα προσφέρουν μόνο οι καλοπληρωμένες και χρονοβόρες δουλειές (εκτός αν έχει κληρονομήσει κάποιος τα πλούτη της οικογένειάς του και έχει υπαλλήλους για τα πάντα).
Δηλαδή αν είχες κάποιον άλλο που να ήταν συνέχεια διαθέσιμος και θα είχε μια πιο χαλαρή δουλειά πάλι θα ήταν δύσκολα τα πράγματα γιατί ούτε ασφάλεια θα είχες μαζί του ούτε θα περνούσατε ποιοτικό χρόνο μαζί.
Και πάλι όμως σου λέω ότι επειδή δεν γράφεις τι δουλειά έκανε και πώς ακριβώς ορίζεις την εργασιομανία του δεν μπορώ να πω περισσότερα, απλώς υποθέτω.
Δηλαδή αν έλειπε πολύ καιρό για επαγγελματικά ταξίδια ή αν συναντιόσασταν σπάνια τότε δεν υπάρχει λόγος να αναπολείς και να θες να επιστρέψει κάτι τέτοιο στη ζωή σου.
Από την άλλη νομίζω υπάρχει μια αντίθεση όταν γράφεις ότι ήσουν η τελευταία στη λίστα προτεραιοτήτων του αλλά σου είπε ότι πάντα θα σ' αγαπάει κι ότι θα είναι πάντα εδώ για σένα.
Τα συναισθήματά του (αν δεν είναι λόγια του αέρα) δείχνουν πως δεν σε ήθελε για να περνάει την ώρα του.
Αυτός μάλλον έχει συνειδητοποιήσει ότι δεν θα πρέπει να είστε μαζί και να επιστρέψετε στους τσακωμούς ενώ εσύ δεν τον έχεις ξεπεράσει ερωτικά.
Καλό θα ήταν να προχωρήσεις στη ζωή σου.

Αν ήταν ο ένας και το ταίρι σου οπως πιστευεις ,θα ήσασταν ακομα μαζί και θα κουμπώνατε και ως χαρακτηρες. Οπότε μην το σκέφτεσαι αυτό δεν ισχυει ,απλά είναι πολλα τα χρόνια και είναι λογικό να δυσκολεύεσαι να προχωρήσεις. Ουτε παντρεμένοι δεν μένουν τόσα μαζί. Το λάθος είναι που δεν θέλεις να γνωρίσεις αλλον. Πως θα πας παρακάτω εάν δεν υπάρχει η θεληση γι αυτο; Πρέπει να το χωνέψεις ότι δεν θα τα ξανά βρείτε, γιατί όπως κατάλαβες εκείνος δεν θέλει και να μην τρέφεις φρούδες ελπίδες επανασυνδεσης. Ασχολησου με πραγματα που σε ευχαριστουν και σε κανουν να ξεχνιέσαι και με τον καιρό να δεις πως θα το ξεπεράσεις.

Γιατί θέλεις να κάνεις εκπτώσεις? Ο εργασιομανης πάντα θα είναι εργασιομανης αν ο ίδιος δεν επιλέξει ν' αλλάξει και αυτό συνεπάγεται ότι εσύ θα εξακολουθήσεις να είσαι τελευταία στη λίστα προτεραιοτήτων..και πες ότι το ανέχεσαι για ένα διάστημα επειδή αυτή τη στιγμή αισθάνεσαι ενδεχομένως μοναξιά, για πόσο όμως θεωρείς?
Ποιος είναι ο λόγος που θέλεις να επιστρέψεις σε κάτι το οποίο -Δεν- σε καλύπτει? Πριν κάνεις οποιαδήποτε κίνηση ψάξε μέσα σου να βρεις αν είναι όντως ο Ένας η' αν ο εαυτός σου προσπαθεί απλά να καλύψει κάποιο κενό. Ο ποιοτικός χρόνος και η ασφάλεια για μένα δεν ήταν υπερβολικές απαιτήσεις.

8μιση χρόνια με έναν εργασιομανή που του ήσουν τελευταία προτεραιότητα, τσακωμοί συνέχεια, τρέχεις από πίσω του στέλνοντας γράμμα να τον ευχαριστήσεις, σε ξεφορτώνεται με τα "τυπικά", αδιαφορεί και δε ρωτάει επειδή "αυτός έτσι είναι και δεν αλλάζει", αλλά τώρα ακόμη σκέφτεσαι μήπως τελικά είναι το "ταίρι" σου και ο "ένας" ;
Σκότωσε τη μαζοχίστρια που έχεις μέσα σου.