Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
Ε, ναι · ο κόσμος αυτός είναι κακός και διεφθαρμένος · καλύτερα στο μοναστήρι.
Δηλαδή στην ουσία αυτό που λες είναι ότι οι φίλες σου σε ανταγωνίζονται στα επαγγελματικά και στα προσωπικά σου κι ότι οι φίλοι σου σε βλέπουν όλοι ερωτικά.
Αυτό συμβαίνει στον δικό σου κύκλο, με αυτούς τους οποίους συναναστρέφεσαι, δεν ξέρεις πώς σκέφτονται γενικά οι άνθρωποι.
Επίσης αυτές οι δηλώσεις ''πιο καλή η μοναξιά'' και τέτοια, που πλέον έχουν γίνει ψωμοτύρι, γενικά μιλώντας, όχι μόνο για σένα, αλλά είναι γεγονός ότι ακούγονται πολύ, δεν ξέρω κατά πόσο ισχύουν αν κάποια ή κάποιος μπει στη διαδικασία όντως να βιώσει αυτό που λέει.
Δηλαδή εσύ είσαι τελείως μόνη στον κόσμο;
Χωρίς γονείς, αδέρφια, συγγενείς, ερωτικές σχέσεις, χωρίς κανέναν και χαίρεσαι τη μοναξιά σου;
Δε νομίζω, σε καμία περίπτωση.
Γι' αυτό πρόσεχε τι εύχεσαι και τι σκέφτεσαι γιατί ίσως κληθείς να τα ζήσεις και τότε τα πράγματα θα ζορίσουν απότομα.
Απλώς τώρα λες ελαφρά τη καρδία αυτό το ''πιο καλή η μοναξιά'' επειδή θα στην έπεσε ακόμα ένας που υποτίθεται βγαίνατε ''φιλικά'' και θα ζήλεψε καμιά φίλη σου κάτι στα επαγγελματικά σου ή στα προσωπικά σου γι' αυτό μιλάς περί ανταγωνισμού.
Λίγο εκ του ασφαλούς λοιπόν μιλούν αρκετοί για τη μοναξιά και θέλουν τόσο εύκολα να την ζήσουν.
Είναι όπως εγώ όταν έχω φάει τρεις σοκολάτες και ξαφνικά εμφανίζεται και μία τέταρτη στο οπτικό μου πεδίο λέω ''δεν θέλω άλλο, θα απέχω από τη σοκολάτα''.
Έτσι βλέπουν τη μοναξιά οι περισσότεροι χωρίς να τη ζουν για να δουν πώς είναι κι ενώ έχουν χορτάσει από παρέα και ξέρουν πως δεν θα τους λείψει ποτέ.
Έχεις δίκιο σ αυτά που λες.θα σου έλεγα να επιδιώκεις τις γυναικείες φιλίες και να κάνεις λίγο τα στραβά μάτια στην ανταγωνιστικότητα που είναι γεγονός πως οι περισσότερες γυναίκες βγάζουν.Καποτε πίστευα στη φιλία μεταξύ αντιθέτων φύλων και όσες φορές κατάφερα να διατηρήσω έστω και λίγο τη σχέση μου με κάποιον άντρα σε φιλικό επίπεδο,είχα περάσει πολύ ωραία.Αλλα όπως είπα για λίγο,καθώς όλοι ανεξαιρέτως το γύριζαν στο ερωτικό από ένα σημείο και μετά όπως κάνουν και με τις περισσότερες γυναίκες.Δεν πειράζει αυτοί χάνουν.
Βρες λοιπόν όσο το δυνατόν λιγότερο ανταγωνιστικές φίλες,η μοναξιά δε νομίζω πως θα σε οδηγήσει κάπου.
@ Serena
Θα διαφωνήσω στο "αυτοί χάνουν". Το ποιος χάνει/κερδίζει είναι πάντα σχετικό. Πιθανώς δε χάνουν και τίποτα. Έχουμε τους φίλους μας για παρέα και αρκετές αντοχές για να ξαναπροσπαθήσουμε αλλού. Επίσης μην ξεχνάς ότι πολλές φιλίες έχουν γυρίσει στο ερωτικό με επιτυχία.
Ε καλά,είναι σαφές πως θεωρούν πως δε χάνουν κάτι μιας και εξαφανίζονται με το που τους ξεκοβεις το ερωτικό.Εγω το πάω και λίγο παραπέρα και θεωρώ πως με ακυρώνουν ως άνθρωπο και προσωπικότητα.Σα να σου λέει ο άλλος,ξέρεις Σερένα μου εγώ θέλω σεξ από εσένα,από τη στιγμή που δε μου το παρέχεις,ούτε ο χαρακτήρας σου,ούτε η παρέα σου μου λένε κάτι.Ωπα ρε φίλε,κρατά λίγο τα προσχήματα.Ισως είμαι υπερβολική αλλά έτσι το βλέπω.
Γενικά δε συμφωνώ σ αυτό που λες,καλοί οι φίλοι για τους άντρες,όπως και οι φίλες για τις γυναίκες όμως και μια φιλία μεταξύ ενός άντρα και μιας γυναίκας μόνο θετικό πρόσημο μπορεί να έχει και για τις δύο πλευρές.Τους λόγους δε θα τους αναλυσω,θα γράφω μέχρι αύριο.Οπως και έχει όμως,το έχω πάρει πλέον απόφαση πως αυτό δεν είναι εφικτό.
όσο για τις φιλικές σχέσεις που γίνονται ερωτικές κάποια στιγμή,άποψη μου είναι πως υποβόσκει λίγη απελπισία από πίσω.Δηλαδη δεν βρήκα αυτόν/η που θέλω,οπότε κάνω την ανάγκη φιλοτιμία προκειμένου να μην είμαι μόνος/η.
Σε καταλαβαίνω απόλυτα για την πικρία που ένιωθες όταν συνέβαινε και τουλάχιστον συμφωνούμε στο ότι η φιλία μεταξύ άνδρα και γυναίκας μπορεί να είναι μόνο προσχηματική.
Άποψή μου φυσικά, αλλά τα συναισθήματα έρχονται αυθόρμητα και όχι κατά παραγγελία · οπότε μάλλον κερδισμένοι βγαίνουν όσοι και όσες εξαφανίζονται. Και γυναίκες να το έκαναν σε φίλους τους άνδρες και εξαφανίζονταν επειδή τους ερωτεύτηκαν αλλά εισέπραξαν άρνηση, θα υποστήριζα το ίδιο.
Μετά την ερωτική απόρριψη από τη φίλη, προσπαθούν να διαχειριστούν τα έντονα συναισθήματα που γεννήθηκαν μέσα τους. Χρειάζεται αποστασιοποίηση για κάτι τέτοιο.
Να ρωτήσουμε όμως καλύτερα και εκείνους που όταν αρχίσουν να νοιώθουν ερωτικά σκιρτήματα αλλά τα καταπιέζουν προς χάριν της "φιλίας", κατά πόσο διατίθενται να παίζουν το παιχνίδι του καλού παιδιού που έχει μπει στην friendzone και κατά πόσο νοιώθουν κερδισμένοι από αυτό.
Με ένα δικό μου παράδειγμα παρακάτω, θα σου εξηγήσω το γιατί.
Προσωπικά, τις ελάχιστες φορές που είχε ισχύσει σε μένα (αποκλειστικά στην περίοδο της εφηβείας και λίγο μετά) δήλωνα το συναίσθημα τίμια και σταράτα · και αν έτρωγα άκυρο σε αυτό απομακρυνόμουν μόνος μου...
Σαν φιλία είχε ξεκινήσει, αλλά δεν φταίω εγώ που στην πορεία ένιωσα διαφορετικά.
Καμμία από τις 3-4 περιπτώσεις που μου έτυχαν στην πραγματικότητα δεν ήθελε να με χάσει από φίλο. Και όπως εσύ, όσο έκαναν φιλική παρέα μαζί μου, έλεγαν πως πέρναγαν όμορφα. Συζητούσαμε και μοιραζόμασταν...
Μία φορά που έκανα το λάθος να επιστρέψω μετά από τρεις μήνες που είχα σταματήσει να τη βλέπω (στα 20 εγώ τότε και αυτή στα 16) για να της πω ότι ξεπέρασα το ερωτικό κομμάτι και πλέον μπορώ να τη δω πάλι φιλικά, ξενέρωσε ακόμα περισσότερο και μου απάντησε : "ναι καλά... πρώτα μου δηλώνεις ερωτευμένος και μετά το σβήνεις και το παίρνεις πίσω...".
Από τότε, το πήρα απόφαση · τίποτα δε μπορεί να γίνει όπως πρώτα. Δυστυχώς, ο έρωτας προκύπτει ετεροχρονισμένα.
Πιστεύω πως όσοι άνδρες εξακολουθούν να παραμένουν σε τέτοιες φάσεις ενώ είναι ερωτευμένοι, μάλλον το ναρκισσισμό και αυταρέσκεια της κοπέλας ενισχύουν ενώ οι ίδιοι δεν κερδίζουν τίποτα. Αυτό, γιατί ως γνωστόν "ο έρωτας και ο βήχας δεν κρύβονται" ακόμα και να μην τα δηλώσεις. Και ούτε θέλω να δώσω λαβή σε κάποια που επειδή εκείνη δε με βλέπει ερωτικά νοιώθει "υπεράνω" και στη συνέχεια παίζει με τα ερωτικά συναισθήματά μου (που και αυτό μου έχει συμβεί σε άλλη περίπτωση). Καλά κάνουμε λοιπόν και εξαφανιζόμαστε.
Συμφωνώ μαζί σου ότι η φιλία ανεξαρτήτως φύλου μόνο θετικό πρόσημο μπορεί να έχει · αφού όμως πρακτικά δε μπορεί να ισχύσει μεταξύ των δύο φύλων τί το συζητάμε ;
Α, ναι, υπάρχει μία εξαίρεση · όταν οι δυο τους είναι κάποιας ηλικίας γύρω στα 65-70+ πες, γνωρίστηκαν ας πούμε στα ΚΑΠΗ και επειδή δεν έχουν πλέον ελκυστική εμφάνιση και σεξουαλικές ορμές, μπορούν να δημιουργήσουν μία αγνή και άδολη φιλία...
Συμπεραινω οτι εισαι αρκετα ομορφη και οι γυναικες απομακρυνονται επειδη νιώθουν απειλη, οι αντρες όμως γιατί νομίζουν ότι τους την πεφτεις; Εάν είσαι πολυ διαχυτικη στον τροπο που συμπεριφερεσαι και επικοινωνείς τοτε καλύτερα να αλλάξεις την προσέγγιση σου για να μην παρεξηγείσαι. Να είσαι ο εαυτός σου μεν, αλλά κράτα ένα πιο ηπιων τονων και σοβαρο προφίλ .
Κι όμως όλα είναι θέμα ανθρώπου και όχι φύλου. Δεν έχω ζηλέψει ποτέ καμμία φίλη μου για κανέναν λόγο. Πιστεύω πως όταν ζηλεύεις κάποιον που θεωρείς φίλο/η σου δεν είσαι αληθινός φίλος.
