Έτσι είναι οι ανθρώπινες σχέσεις, σαν τη ζωή: γεννιούνται από ανάγκη, ακμάζουν στη συνύπαρξη και πεθαίνουν στην αδράνεια.
Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
Έτσι είναι οι ανθρώπινες σχέσεις, σαν τη ζωή: γεννιούνται από ανάγκη, ακμάζουν στη συνύπαρξη και πεθαίνουν στην αδράνεια.
"Η μοναξια ειναι ενα καλό μέρος για να επισκεφθείς , αλλά ένα άσχημο μέρος για να μεινεις"
Συμφωνώ μονάχα εν μέρει με αυτό που είπε. Αν ήταν έτσι, όλοι θα προτιμούσαμε τη μοναξιά παρά να κάνουμε παρέα με άλλους. Για τον ίδιο λόγο που θα νομίζαμε ότι "κόλασή μας είναι οι άλλοι"...
Και ο Αδάμ στον παράδεισο μόνος του ήτανε, αλλά δεν του έφτανε.
Και τα δύο είπε, αλλά κανένα από αυτά δεν είναι απόλυτο.
Προτιμώ τον Αριστοτέλη (που τα έλεγε πολύ νωρίτερα) : " Ο άνθρωπος είναι ον φύσει κοινωνικό και πολιτικό. Αυτός που μπορεί να ζήσει μακριά απ’ τις ανθρώπινες κοινωνίες είναι θηρίο ή θεός ".