40 χρόνια Ευρωπαίοι
Συμπληρώνεται η τέταρτη δεκαετία από την ένταξη της Ελλάδας στην ευρωπαϊκή οικογένεια και ο απολογισμός αυτής της μακροχρόνιας, με τα πάνω της και τα κάτω της, σχέσης έχει θετικό πρόσημο. Πρόκειται για σχέση δυνατή που δοκιμάστηκε, ωρίμασε και άντεξε στον χρόνο, επιβεβαιώνοντας τη διορατικότητα του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος τότε, κόντρα σε όλους και σε όλα, έβαλε τη χώρα μας στον σκληρό πυρήνα της ευρωπαϊκής οικογένειας.
Κατά τη διάρκεια αυτής της πορείας των 40 χρόνων, έχουμε αντιληφθεί το πόσο σημαντικό είναι να είσαι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις έκτακτων συνθηκών και πολυεπίπεδων κρίσεων. Η οικονομική κρίση που έπληξε την Ελλάδα αλλά και η πανδημία είναι δύο περιπτώσεις που αποδεικνύουν ότι επιβιώσαμε επειδή ανήκουμε στην ευρωπαϊκή οικογένεια.
Η Ευρώπη είναι πλέον παντού γύρω μας και με τις αποφάσεις της καθορίζει τη ζωή και την καθημερινότητα όλων μας. Αξίζει να σημειώσουμε ότι παραπάνω από το μισό νομοθετικό έργο που ψηφίζεται στην ελληνική Βουλή αποτελεί ευρωπαϊκή νομοθεσία, η οποία και ενσωματώνεται. Καταλαβαίνουμε λοιπόν τον καθοριστικό ρόλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη διαμόρφωση των εθνικών μας πολιτικών.
Ας μη βλέπουμε μόνο τις παθογένειες που αναμφισβήτητα υπάρχουν, ούτε τις δυσκολίες, τις αγκυλώσεις και τις καθυστερήσεις που παρατηρούνται λόγω του ότι η Ευρώπη είναι μια Ένωση αυτόνομων και κυρίαρχων κρατών, χωρίς αρμοδιότητες σε πολλά βασικά θέματα.
Ας αναλογιστούμε πώς θα ήταν η ζωή μας έξω από την Ένωση. Χωρίς οδικούς άξονες, χωρίς εκσυγχρονισμένα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, χωρίς ενισχύσεις και επιδοτήσεις στον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα, στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και την καινοτομία, χωρίς μια ανταγωνιστική οικονομία χάρη στο ευρώ, χωρίς το ευρωπαϊκό διαβατήριο που επιτρέπει την ελεύθερη μετακίνηση και εγκατάσταση. Όλα αυτά επετεύχθησαν χάρη στην Ε.Ε. και στους πόρους που έλαβε η χώρας μας και συνεχίζει να λαμβάνει μέσω των διαφόρων ευρωπαϊκών προγραμμάτων και μηχανισμών. Και το πιο τρανό παράδειγμα της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης είναι το Ταμείο Ανάκαμψης, το οποίο και θα θωρακίσει μακροπρόθεσμα την ελληνική οικονομία, αντιμετωπίζοντας τις επιπτώσεις της πανδημίας και θέτοντας τις βάσεις για τη μετάβασή μας στην πράσινη και ψηφιακή εποχή.
Τα οφέλη λοιπόν ήταν και είναι πολλά, όχι μόνο σε οικονομικό αλλά και σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση εγγυήθηκε και συνεχίζει να εγγυάται την ειρήνη, την πολιτική σταθερότητα, το κράτος δικαίου, τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τα οποία αποτελούν αδιαπραγμάτευτες αρχές και αξίες της. Γι’ αυτό πρέπει να συνεχίσουμε σε αυτό τον δρόμο, να αγωνιστούμε για την ενότητά της και να διαμορφώσουμε όλοι μαζί την Ευρώπη που θα αφήσουμε στις επόμενες γενιές.
Αν συμφωνήσουμε ότι στη ζυγαριά τα οφέλη υπερτερούν των παθογενειών, ας αποφασίσουμε σε ποια Ευρώπη θέλουμε να ζούμε, διεκδικώντας και απαιτώντας την επίλυση των προβλημάτων, αλλά και την προάσπιση των κοινών μας συμφερόντων.
