— Ας ξεκινήσουμε με την ομιλία της Γιούλια Ναβάλναγια στην ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η οποία επισήμανε ότι «ο θάνατος του Ναβάλνι δείχνει πως δεν μπορεί να υπάρξει διαπραγμάτευση με τον Πούτιν».
Δεν χωρεί αμφιβολία ότι ο θάνατος του Ναβάλνι αποτελεί μια θλιβερή εξέλιξη. Το καθεστώς Πούτιν είναι αυταρχικό και, όπως είναι λογικό, η εισβολή στην Ουκρανία, απ’ την πρώτη στιγμή, έχει καταδικαστεί απ’ όλους μας απερίφραστα. Σήμερα, στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου όλες οι πολιτικές ομάδες έστειλαν ένα πάνδημο μήνυμα καταδίκης για τις ενέργειες του Ρώσου Προέδρου. Έχουμε ανάγκη από μια κοινή και σαφή εξωτερική πολιτική που θα προτάσσει τις ειρηνευτικές πρωτοβουλίες και τις διπλωματικές διευθετήσεις, θα έχει φιλειρηνικό και πρωταγωνιστικό ρόλο και δεν θα υποτάσσεται, ως ουραγός, στην κυρίαρχη γραμμή των ΗΠΑ. Συγχρόνως, η αριστερά, όταν μιλά για δημοκρατία και ανθρώπινα δικαιώματα, δεν πρέπει να έχει διπλά στάνταρντ όπως η δεξιά. Έχουμε δύο πολέμους σε εξέλιξη και πρέπει να πιέσουμε, ως Ευρωπαϊκή Ένωση, προς την κατεύθυνση μιας διπλωματικής και ειρηνικής επίλυσης, μιας ισχυρής, φιλόδοξης και ενιαίας ευρωπαϊκής απάντησης που θα εξασφαλίζει την ειρήνη, την αλληλεγγύη και την ασφάλεια.
Ελπίζω στις επόμενες ευρωεκλογές οι ψηφοφόροι να μην προσέλθουν απλώς στις κάλπες αλλά και να σκεφτούν πολύ καλά όχι μόνο το κόμμα που θα επιλέξουν αλλά και τα πρόσωπα που θα τους εκπροσωπήσουν. Με τη λαϊκή ψήφο τους οι πολίτες ας εκλέξουν, φέτος, ευρωβουλευτές που να ανεβάζουν το κύρος της Ελλάδας, δεν το εξευτελίζουν.
— Η ολοκλήρωση της θητείας σας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο συμπίπτει με την έναρξη μιας νέας περιόδου η οποία θα προκύψει από μια εκλογική αναμέτρηση που ήδη έχει χαρακτηριστεί ως η σημαντικότερη των τελευταίων ετών. Σας ανησυχεί ένα ενδεχόμενο ανόδου των ακροδεξιών και αντιευρωπαϊκών κομμάτων στις ευρωεκλογές του Ιουνίου;
Στην εποχή μας η Ενωμένη Ευρώπη, για λόγους που όλοι γνωρίζουμε, αρέσει λιγότερο απ’ ό,τι στο παρελθόν κι αυτό «φουσκώνει» τα πανιά στα εύκολα συνθήματα της αντιδημοκρατικής και αντιευρωπαϊκής ακροδεξιάς. Τα «πολιτικά εγγόνια του Χίτλερ και του Μουσολίνι» προφανώς καμουφλάρονται για να γίνουν ελκυστικότερα, αλλά οι ιδέες που εκπροσωπούν παραμένουν το ίδιο απεχθείς. Αν ενισχυθούν αυτές οι τάσεις στις ευρωπαϊκές κάλπες, αναμφίβολα θα αποδειχθεί ένας μεγάλος κίνδυνος για τη δημοκρατία και για το ίδιο το στοίχημα της ευρωπαϊκής ενοποίησης – θα είμαστε αντιμέτωποι με μια συνολική οπισθοδρόμηση. Η μόνη λύση για να αποτραπεί δεν είναι άλλος από την υψηλή συμμετοχή της νέας γενιάς στην εκλογική διαδικασία. Αν οι νέοι αποφασίσουν να ψηφίσουν, πιθανόν να μπει ένα φρένο.
Τώρα, σε ό,τι με αφορά, μετά από τρεις θητείες έχω αποφασίσει να «κρεμάσω» τα πολιτικά μου παπούτσια και να δώσω τόπο στις νεότερες γενιές. Δεν σας κρύβω ότι αισθάνομαι πολύ χαρούμενος διότι, σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές κατατάξεις, συμπεριλαμβάνομαι στους «ευρωβουλευτές με τη μεγαλύτερη πολιτική επιρροή». Και θα συνεχίσω έως και την τελευταία μέρα στο Ευρωκοινοβούλιο, μαζί και με τους συνεργάτες μου, να εκπροσωπώ όσο καλύτερα μπορώ την Ελλάδα, την αριστερά και τα συμφέροντα του ελληνικού λαού μέσα στον δύσκολο και εξαιρετικά ανταγωνιστικό στίβο της Ε.Ε. Ξέρετε, προσπάθησα ως αριστερός ευρωπαϊστής να συνεχίσω μια παράδοση που χάραξαν άλλες προσωπικότητες όπως ο Λεωνίδας Κύρκος ή ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης. Ωστόσο, τα μελλοντικά πλάνα μου βρίσκονται μακριά από κάθε είδους αξίωμα, είτε κομματικό είτε κοινοβουλευτικό. Στηρίζω με όλες μου τις δυνάμεις το εγχείρημα της Νέας Αριστεράς με την τιμητική ιδιότητα ενός απλού μέλους.
— Η κοινοβουλευτική αυτή θητεία δεν αποδείχθηκε και η καλύτερη όσον αφορά τους εκπροσώπους που στείλαμε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αφού κάποιοι από αυτούς βρέθηκαν στο μικροσκόπιο της Δικαιοσύνης.
Πράγματι. Είναι αλήθεια ότι αυτό προκαλεί μια ισχυρή ζημιά στο προφίλ της χώρας μας. Οι ευρωβουλευτές ας μην ξεχνάμε ότι έχουν και τον ρόλο πρεσβευτών της Ελλάδας. Όταν, μάλιστα, είδα ότι εξελέγη αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου η Εύα Καϊλή, προσωπικά το είχα θεωρήσει ως μια θετική εξέλιξη. Η σύλληψή της για θέματα διαφθοράς, όμως, η οποία έκανε τον γύρο του πλανήτη, δημιούργησε τεράστια προβλήματα, αφού σε όλους τους τίτλους των μέσων ενημέρωσης αναφερόταν ως «η Ελληνίδα ευρωβουλευτής συνελήφθη».
Ελπίζω, λοιπόν, στις επόμενες ευρωεκλογές οι ψηφοφόροι να μην προσέλθουν απλώς στις κάλπες αλλά και να σκεφτούν πολύ καλά όχι μόνο το κόμμα που θα επιλέξουν αλλά και τα πρόσωπα που θα τους εκπροσωπήσουν. Με τη λαϊκή ψήφο τους οι πολίτες ας εκλέξουν, φέτος, ευρωβουλευτές που να ανεβάζουν το κύρος της Ελλάδας, δεν το εξευτελίζουν. Επίσης, το ότι είσαι διάσημος καλλιτέχνης, αθλητής ή δημοσιογράφος δεν σημαίνει ότι θα είσαι και καλός ευρωβουλευτής. Ας το λάβουν σοβαρά υπόψη τους οι πολίτες γιατί εδώ χρειαζόμαστε εργατικότητα, ήθος και αποτελεσματικότητα. Είναι ανάγκη να μας εκπροσωπούν άνθρωποι ικανοί, που δεν θα εκθέτουν τη χώρα μας. Και ο βασικός στόχος όλων είναι να ανέβουμε τα σκαλιά εντός Ευρώπης, εξέλιξη που απαιτεί τολμηρές πράξεις και αλλαγές και όχι μόνο ωραία λόγια.
— Θα ήθελα ένα σχόλιο για τις εξελίξεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι για σας μια τελειωμένη υπόθεση πλέον αυτό το κόμμα;
Ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ του κ. Κασσελάκη έχει μπει σε μια ανεπίστρεπτη πορεία εκφυλισμού, πτωτικής κοινωνικής επιρροής, δεν έχει καμία απολύτως σχέση με εκείνο το κίνημα που συνδιαμορφώσαμε εδώ και μερικές δεκαετίες όλοι μαζί. Εκείνον τον πολιτικό σχηματισμό που κατάφερε να ανέβει από το 3% στο 36%, κυβερνώντας με τα συν και τα πλην του. Όσα είδαμε τελευταία στο συνέδριο μού προκάλεσαν θλίψη και δικαιώνουν ακόμη περισσότερο τις πολιτικές της Νέας Αριστεράς. Όσα είπε ο Αλέξης Τσίπρας, δύο ώρες πριν από την έναρξη του συνεδρίου, αποτελούν μια καθυστερημένη συνομολόγηση όσων μας έκαναν να εγκαταλείψουμε τον ΣΥΡΙΖΑ. Πάντως, θα προτιμούσα ο πρώην πρωθυπουργός να είχε διαγνώσει νωρίτερα την αρνητική δυναμική των πραγμάτων· να μην είχε σιωπήσει όταν ο κ. Κασσελάκης μας κατηγόρησε ως υπονομευτές του κόμματος με ψεύτικα στοιχεία και συκοφαντίες, αναφερόμενος σε συνεργάτες που ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας είχε επιλέξει. Ο Αλέξης Τσίπρας άργησε πολύ να μιλήσει. Του αναγνωρίζω την καθοριστική συμβολή στην ανοδική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ και στη διακυβέρνηση της χώρας, αλλά, όπως σε έναν ηγέτη πιστώνονται οι νίκες, έτσι χρεώνεται και τις αποτυχίες ή τις ήττες. Ο κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ, εφαρμόζοντας μνημόνιο, πήγε από το 36% στο 32%. Ο αντιπολιτευόμενος ΣΥΡΙΖΑ, αντιθέτως, από το 32% διολίσθησε στο 17%. Αυτό τι καταδεικνύει; Ότι αν δεν γίνει μια σοβαρή και συλλογική αποτίμηση της πορείας του στο διάστημα αυτό, δεν θα καταφέρουμε να χτίσουμε καμία αξιοπιστία ή σοβαρή εναλλακτική πρόταση.
— Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένα πολιτικό κεφάλαιο που έχει ολοκληρώσει τη διαδρομή του;
Στο τελευταίο συνέδριο είδαμε μόνον ηττημένους, αλλά η μεγαλύτερη ηττημένη όλων είναι η έννοια της αριστεράς και της σοβαρότητας. Ψάχνω να βρω εκείνα τα στοιχεία εντός του που με οδήγησαν στο να γίνω αριστερός, και δεν υπάρχουν. Ποτέ δεν είδα ξανά τέτοια καφρίλα, τοξικότητα, οπαδικό φανατισμό και κενότητα. Τώρα, όσον αφορά τον Αλέξη Τσίπρα, θα σας έλεγα ότι διατηρεί ένα πολιτικό κεφάλαιο, μειωμένο σε σχέση με παλιότερα, ενώ η αργοπορημένη τοποθέτησή του για την έλευση Κασσελάκη κόστισε, όπως φάνηκε, και στον ίδιο. Από την άλλη, είναι ένας πολιτικός πενήντα ετών και νομίζω ότι κάνουν λάθος όσοι δηλώνουν απόλυτοι ότι ο Τσίπρας έχει τελειώσει. Όλοι μας, συμπεριλαμβανομένου όμως και του ίδιου, πρέπει να αντλήσουμε διδάγματα από τα λάθη μας, κάνοντας τολμηρή αυτοκριτική, προκειμένου να μην έχουμε Μητσοτάκη μέχρι να σβήσει ο ήλιος.
