ΟΙ ΙΔΡΥΤΕΣ ΤΟΥ επιστημονικού σοσιαλισμού-κομμουνισμού, Μαρξ και Ένγκελς, ανέδειξαν την ταξική φύση των έμφυλων ανισοτήτων σε νομικό, πολιτικό, ιδεολογικό, πολιτιστικό επίπεδο κάθε εκμεταλλευτικού κοινωνικοοικονομικού σχηματισμού και τις προϋποθέσεις για την άρση τους. Απέδειξαν ότι η απελευθέρωση των θηλυκοτήτων, η πραγματική ισοτιμία τους με τις αρρενωπότητες, μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο με την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Τη δεκαετία του '60 ο όρος «κοινωνικό φύλο», που τόσο ενοχλεί σήμερα το ΚΚΕ, αρχίζει να αποκτά νόημα και διαχωρίζεται από το «βιολογικό φύλο». Οι αστοί ακαδημαϊκοί καταλήγουν στο ότι το «βιολογικό φύλο» (sex) αποτελεί μια ιδιότητα που καθορίζεται γενετικά, ενώ το «κοινωνικό φύλο» (gender) είναι μια κοινωνική κατασκευή, ένας ρόλος που αποδίδει η κοινωνία στα μέλη της. Είναι μια επίκτητη ταυτότητα στην οποία καταρτιζόμαστε από μικρή ηλικία, μαθαίνεται και ποικίλλει σε σχέση με τα πολιτισμικά πλαίσια και τις εμπειρίες ζωής, όπως αναφέρουν.
Αυτό κατά τη θεωρητική προσέγγιση του ΚΚΕ σημαίνει ότι όταν «αστοί και οπορτουνιστές» θεωρητικοί αναφέρονται στο κοινωνικό φύλο εννοούν την αντίληψη που διαμορφώνει ο καθένας μας σχετικά με τον γυναικείο ή ανδρικό ρόλο που υποτίθεται ότι «επιλέγει» να ασκεί και ο οποίος μπορεί να είναι και διαφορετικός από το βιολογικό του φύλο.
Θέλω εδώ να βάλω μια πρώτη παράμετρο: ούτε ο Μαρξ ούτε ο Ένγκελς ήταν τίποτα εργάτες προλετάριοι, μέλη ενός καταπιεσμένου ταξικά κόσμου.
Δεν είναι οπισθοδρομικό να μας καθορίζει η βιολογία ως άτομα; Δεν είναι οπισθοδρομικό να μας λέει σήμερα το ΚΚΕ ότι μέχρι να νικήσουμε τον καπιταλισμό με συνολική επανάσταση κάποιοι άνθρωποι (γυναίκες και εν γένει θηλυκότητες) θα πρέπει να ζουν χωρίς να αντιδρούν στην καταπίεση της πατριαρχίας γιατί «έχουμε σοβαρότερα θέματα να ασχοληθούμε τώρα»;
Ο πατέρας του Μαρξ ήταν αρχηγός του μετριοπαθούς συνταγματικού κόμματος της Τρίερ και προτιμούσε τη φωτισμένη μοναρχία από τη στρατιωτική δικτατορία ή την απολυταρχία, αλλά δεν ήταν και εργάτης γης. Επίσης ο Κάσπαρ Ένγκελς, πατέρας του «πατέρα» του διαλεκτικού υλισμού, ασχολήθηκε με τη βιομηχανία και κατάφερε να αποκτήσει σημαντική περιουσία, την οποία μεταβίβασε στα παιδιά του.
Αυτή η περιουσία ήταν που επέτρεψε στον Ένγκελς να αγωνίζεται φανερά υπέρ των επαναστατικών του ιδεών –που έθεταν σε κίνδυνο τις παραδοσιακές αξίες της οικογένειας–, αλλά ουδέποτε διαταράχτηκαν οι σχέσεις του με την αστική του οικογένεια και ο ίδιος μπορούσε πάντα να υπολογίζει στην οικονομική ενίσχυση της οικογένειάς του. Δεν μας ενοχλεί λοιπόν που οι Μαρξ και Ένγκελς ήταν «αστοί» γιατί δεν ήταν «οπορτουνιστές»; Η δική τους ανάλυση έγινε κάτι σαν τις «πλάκες του Μωυσή» και κάθε τι μετά από αυτή την ανάλυση είναι οπορτουνισμός και καιροσκοπισμός;
Να θυμηθούμε οι «γυναίκες» πόση απαξίωση έχουμε βιώσει από τους «άντρες» συντρόφους μέσα στην αριστερά και πόσα «άντε να πλύνεις κανένα πιάτο, μωρή» έχουμε ακούσει από κάποιους από αυτούς και να αναρωτηθούμε λιγουλάκι τι ακριβώς σημαίνει «αντίληψη που διαμορφώνει ο καθένας μας σχετικά με τον γυναικείο ή ανδρικό ρόλο». Γιατί οι αντιλήψεις μας για τα φύλα διαμορφώνονται ήδη απ’ όταν είμαστε στη μήτρα, τρέχουν με τον πρώτο υπέρηχο οι υποψήφιοι γονείς, όταν μαθαίνουν το φύλο του παιδιού που περιμένουν να γεννηθεί, και γεμίζουν το παιδικό δωμάτιο με ροζ ή γαλάζια επίπλωση και αντίστοιχα ρούχα και παιχνίδια, και όσο μεγαλώνουμε συνεχίζουν να μας λένε τα γνωστά: «Τι κλαις, ρε! Τι άντρας είσαι εσύ; Οι άντρες δεν κλαίνε!» ή «Μη μιλάς έτσι, τα κορίτσια είναι ευγενικά και δεν αντιμιλούν».
Μας μαθαίνουν λοιπόν να επιτελούμε το φύλο που μας αποδόθηκε κατά τη γέννηση με έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο, απόλυτα ουσιοκρατικό, που δεν χωράει αμφισβήτηση γιατί «έτσι είναι οι άντρες και έτσι είναι οι γυναίκες και είναι καταγραμμένο στο DNA τους». Δεν είναι οπισθοδρομικό να μας καθορίζει η βιολογία ως άτομα; Δεν είναι οπισθοδρομικό να μας λέει σήμερα το ΚΚΕ ότι μέχρι να νικήσουμε τον καπιταλισμό με συνολική επανάσταση κάποιοι άνθρωποι (γυναίκες και εν γένει θηλυκότητες) θα πρέπει να ζουν χωρίς να αντιδρούν στην καταπίεση της πατριαρχίας γιατί «έχουμε σοβαρότερα θέματα να ασχοληθούμε τώρα»;
Γιατί είναι θεμιτός ο αγώνας να σπάσεις τις ταξικές σου προδιαγραφές και να παλέψεις για την ισότητα των ανθρώπων, αλλά δεν είναι θεμιτός ο αγώνας να αναδείξεις τις έμφυλες ανισότητες και καταπατήσεις που δημιουργούν, μαζί με τις ταξικές σχέσεις, συγκεκριμένα προνόμια; Γιατί είναι «φτου κακά και πιπέρι στο στόμα» να πεις ότι ο πιο προνομιούχος είναι ο λευκός, σις, στρέιτ, πλούσιος άντρας; Γιατί να μη βάλεις στην εικόνα εκτός από το «πλούσιος» και άλλες παραμέτρους που έχουμε δει ότι διαχρονικά επιδρούν στο ποιοι είναι «περισσότερο άνθρωποι», με βάση το χρώμα, το φύλο, τη φυλή, τον σεξουαλικό προσανατολισμό, την ταυτότητα και την έκφραση φύλου, και κάποιοι άλλοι «λιγότερο»; Μήπως έτσι νομιμοποιούμαστε να μη δώσουμε ίσα δικαιώματα σε αυτούς τους «λιγότερο ανθρώπους»;
Τι ακριβώς σημαίνει «Η αντίληψη που διαμορφώνει ο καθένας μας σχετικά με τον γυναικείο ή ανδρικό ρόλο που υποτίθεται ότι "επιλέγει" να ασκεί και ο οποίος μπορεί να είναι και διαφορετικός από το βιολογικό του φύλο» που τόσο καταδικαστικά του κουνάει το δάχτυλο το ΚΚΕ ακόμα και σήμερα το σωτήριο έτος 2024; Ακόμα και στη βιολογία το φύλο δεν είναι δίπολο, δεν είναι από τη μία μεριά οι «άντρες» και από την άλλη οι «γυναίκες» και ανάμεσά τους το χάος. Ακόμα και στη βιολογία που τόσο επικαλούνται, το φύλο είναι φάσμα και το αποδεικνύει περίτρανα η ύπαρξη των ίντερσεξ ανθρώπων, που δεν «δημιουργήθηκαν» σήμερα αλλά υπάρχουν από καταβολής κόσμου.
Γιατί να προβληματίζει τόσο μια διαπίστωση, αφού ακόμα και στην έκφραση φύλου και στον χρόνο και στον χώρο και σε διαφορετικά πολιτισμικά περιβάλλοντα ό,τι είναι ανδροπρεπές κάποια στιγμή, ιστορικά και τοπικά, μπορεί να είναι θηλυπρεπές σε άλλη ιστορική στιγμή, σε άλλη κουλτούρα; Αν σήμερα στο Σύνταγμα δεις διάφορους τύπους που αντί για παντελόνι φοράνε φουστανέλα, αλλά δεν είναι μέλη της Προεδρικής Φρουράς, θα σκεφτείς ότι είναι οκ και είναι μια έκφραση αρρενωπότητας; Όχι βέβαια! Αλλά δεν αναρωτιέσαι για τη φουστανέλα του Κολοκοτρώνη, γιατί το 1821 ήταν αντρικό ρούχο και δεν το έβλεπαν σαν «φούστα». Το τι είναι αρρενωπό και τι θηλυπρεπές αλλάζει στον χώρο και στον χρόνο και το βλέπουμε ολοκάθαρα στην ιστορική διαδρομή των ανθρώπων.
Ας έρθουμε τώρα στο «επιλέγει» και στο ΚΚΕ. Τι ακριβώς «επιλέγει» να ασκεί και ποιος ακριβώς επιλέγει; Γιατί απαγορεύεται να ξέρεις εσύ καλύτερα από όλους τους άλλους ανθρώπους έξω από εσένα το ποιος είσαι ακριβώς και γιατί θα πρέπει να υπακούσεις σε αυτό που οι άλλοι σου επιβάλλουν να είσαι, όταν δεν συνάδει με αυτό που πραγματικά νιώθεις και είσαι; Γιατί είναι τόσο τρομερό και απαράδεκτο για το ΚΚΕ να λες και να δρας δημόσια ως ο εαυτός σου, ο οποίος μπορεί να είναι και διαφορετικός από το βιολογικό σου φύλο ή, για να είμαι πιο σαφής, από το φύλο που σου αποδόθηκε κατά τη γέννησή σου;
Είναι ορθό αυτό που ισχυρίζεται σήμερα το ΚΚΕ, ότι δηλαδή αυτοί οι κακοί «αστοί οπορτουνιστές» παρουσιάζουν σε πλήρη αντιπαράθεση το βιολογικό με το κοινωνικό φύλο, σαν δύο ανεξάρτητες μεταξύ τους δομές;
Έχοντας ζήσει από τα 16 μου χρόνια και μετά πολύ κοντά σε τρανς άτομα, το πρώτο που σκέφτομαι, παρά τον αγώνα που έχω δώσει όλα αυτά τα χρόνια ώστε να με επιβάλω κοινωνικά χωρίς να κρύβω τον σεξουαλικό μου προσανατολισμό, είναι ότι είμαι απίστευτα τυχερή και προνομιούχα που μου έβαλαν ένα ροζ βραχιολάκι όταν γεννήθηκα και ωστόσο δεν χρειάστηκε να αναρωτηθώ ποτέ για το αν όντως ήμουν «κορίτσι» ή «γυναίκα». Μεγάλη τύχη, όσο κι αν δεν το αντιλαμβάνονται τα σις άτομα. Οι τρανς άνθρωποι είναι οι «πρωταθλητές» στις διακρίσεις. Αν γινόταν ένα «παγκόσμιο πρωτάθλημα διακρίσεων», οι τρανς άντρες και γυναίκες και οι non bibary άνθρωποι θα σάρωναν τα μετάλλια.
Και έρχεται τώρα το «τιμημένο», κατά τα άλλα, ΚΚΕ και μας λέει: «Ας πρόσεχαν, αυτοί φταίνε, αφού "επέλεξαν" να ζήσουν διαφορετικά τον γυναικείο ή ανδρικό ρόλο που τους όρισε το βιολογικό τους φύλο και δεν έκατσαν εκεί που τους έβαλε "η φύση" να βρουν τη γιατρειά τους». Πόσα κιλά βλάκας θα πρέπει να είσαι για να «επιλέξεις» να μπεις στην πιο καταπιεσμένη κοινωνική κατηγορία και να ζήσεις μια ζωή κυνηγημένος κοινωνικά, να κινδυνεύει η ζωή σου πραγματικά και καθημερινά να ζεις αποκλεισμένος από την εργασία, με μηδενικές διεξόδους, σε συνθήκες ακραίας φτώχειας κ.λπ. απλώς έτσι, γιατί «μπορείς να επιλέξεις»;
Ας μη δουλευόμαστε μεταξύ μας, «σύντροφοι» του ΚΚΕ, η μόνη δυνατή επιλογή που έχουν και μπορούν να κάνουν οι τρανς άνθρωποι είναι αν θα ζήσουν ως ο εαυτός τους με βάση το φύλο το οποίο τα ίδια τα άτομα βιώνουν ως το φύλο τους ή εάν θα περάσουν όλη τη ζωή τους στην «ντουλάπα», ζώντας έτσι όπως τους επιβάλλει ο έμφυλος ρόλος που τους αποδόθηκε όταν γεννήθηκαν.
Όταν έρχεται στο νηπιαγωγείο μου –ναι, νηπιαγωγός είμαι, εκτός των άλλων– το προνηπιάκι που το γράφουν στα χαρτιά του ως «Βαγγέλη» και μόλις αποχαιρετήσει τη μαμά του στην πόρτα και βεβαιωθεί ότι έφυγε τρέχει σφαίρα να πάει στη γωνιά της μεταμφίεσης να ντυθεί πριγκίπισσα ή νεράιδα και όταν περάσει η ώρα που μπορεί να μείνει στην ίδια γωνιά πάει στη γωνιά της ζωγραφικής και, αντί να ζωγραφίσει, βάφει τα νύχια του με κόκκινο μαρκαδόρο, ξέρει ακριβώς: 1. Τι συνάδει με το φύλο που του αποδόθηκε κατά τη γέννηση και τι νιώθει το ίδιο για τον έμφυλο προσδιορισμό του, 2. Πού μπορεί να είναι ο εαυτός του αλλά και πού δεν το «παίρνει» να είναι, και 3. Συμβιβάζεται με τους περιορισμούς που επιβάλλουν τα έμφυλα στερεότυπα γιατί «το είπα στη μαμά μου ότι είμαι κορίτσι και με έδειρε».
Τι δεν καταλαβαίνετε λοιπόν ακριβώς; Πού ακριβώς έχει επιδράσει «ο καπιταλισμός» σε αυτό το παιδί ώστε η αυτοδιάθεση και το «δήθεν δικαίωμα της επιλογής του φύλου» να φοριούνται ως μανδύας για να ντυθούν αναχρονιστικές θεωρίες για τους έμφυλους ρόλους και να καλλιεργηθούν αυταπάτες ότι η ανισοτιμία είναι αποτέλεσμα λαθεμένων πρακτικών και αντιλήψεων και όχι των εκμεταλλευτικών σχέσεων;
Γιατί δεν μπορείτε να δείτε ότι οφείλουμε να δούμε το δάσος και όχι να κοιτάμε μόνο το δέντρο; Γιατί δεν καταλαβαίνετε ότι δεν μπορούμε να βλέπουμε μόνο τα ταξικά χαρακτηριστικά των ανθρώπων, που όντως τους εντάσσουν στο σύστημα εκμετάλλευσης του καπιταλισμού, αλλά την ίδια στιγμή η έμφυλη ταυτότητά τους τούς τοποθετεί επίσης σε μια καθόλου προνομιακή θέση στην κλίμακα τόσο της κοινωνικής όσο και της έμφυλης κυριαρχίας; Έλεος, «σύντροφοι και συντρόφισσες». Πραγματικά θέλετε να λέτε σήμερα ότι «Αυτές οι θεωρίες αποτελούν κομμάτι των σάπιων αξιών με τις οποίες δηλητηριάζουν τη συνείδηση γυναικών και αντρών από την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος»;
Γιατί δεν μπορείτε να δείτε παρά μόνο ευθεία; Γιατί επιμένετε να χρησιμοποιείτε την ευρυγώνια όρασή σας; Εκπαιδευτήκατε τόσο πολύ να ζείτε με παρωπίδες που ακόμα και σήμερα που δεν επιβάλλεται να τις φοράτε, καθώς οι «χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού» κατέρρευσαν και αυτή η κατάρρευση δεν οφειλόταν μόνο ή κυρίως στον «καπιταλισμό» αλλά και στις δικές τους εσωτερικές στρεβλώσεις και δυσλειτουργίες, εσείς δεν ξέρετε πώς να δείτε τα πράγματα αλλιώς;
Τι λέτε στα μέλη του κόμματός σας που δεν ανήκουν στη νόρμα στα πεδία του σεξουαλικού προσανατολισμού, της ταυτότητας, της έκφρασης και των χαρακτηριστικών φύλου; Μη ζείτε «φανερά» γιατί αυτό θέλει ο καπιταλισμός; Ζήστε κρυφά τη ζωή σας, μια ζωή γεμάτη μυστικά και ψέματα, γιατί αυτό περιμένει το κόμμα από εσάς; Ζήστε μόνο ως ταξικά υποκείμενα και παλέψτε μόνο για ταξικά ζητήματα και όταν θα νικηθεί ο καπιταλισμός, μετά την επανάσταση, θα δούμε τι θα σας κάνουμε κι εσάς, αλλά μέχρι τότε τουμπεκί ψιλοκομμένο και ζήστε χωρίς δικαιώματα γιατί θα μας χαλάσετε το «αφήγημα» με την ορατότητα και την ύπαρξή σας;
Αυτός είναι ο λόγος που διαπιστώνω ότι τα άτομα τα οποία υπάρχει έστω και υπόνοια ότι μπορεί να ανήκουν σε μια κατηγορία του ακρωνυμίου ΛΟΑΤΚΙ+ δεν είναι μέλη του κόμματος αλλά μόνο παράπλευρων συλλογικοτήτων, όπως το ΠΑΜΕ; Κρατάτε το ΚΚΕ ως έναν ΛΟΑΤΚΙ+ free κομματικό χώρο; Αυτό πραγματικά με ξεπερνάει, αν ισχύει, αλλά είναι πολύ πιθανόν τελικά να ισχύει, γιατί δεν μπορώ αλλιώς να καταλάβω πώς άνθρωποι με τσαγανό, αγωνιστές και μπροστάρηδες κατά τα άλλα, επιλέγουν να ζήσουν τη ζωή τους με ενοχές και ντροπή αντί να είναι ο εαυτός τους ανοιχτά και υπερήφανα.
Επιλέγουν να «καταγγέλλουν» το ΛΟΑΤΚΙ+ κίνημα για οπορτουνισμό και να στρέφονται ενάντια σε διεκδικήσεις που θα κάνουν λίγο καλύτερη τη ζωή των ΛΟΑΤΚΙ+ ανθρώπων μόνο και μόνο για να μη «διαφέρουν» από τη νόρμα που τους επιβάλλει το κόμμα.
Με πληγώνει που το ΚΚΕ θα βρεθεί δίπλα δίπλα και με τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα με τους Σαμαράδες, τους Βορίδηδες, τους Πλεύρηδες, τους Βελόπουλους, τους Σπαρτιάτες και τη Νίκη. Έλεος, «σύντροφοι», ξεπλύνετε επιτέλους τη λάσπη από τα μάτια σας και δείτε ότι ο μόνος δρόμος είναι ο κοινός διαθεματικός αγώνας των κινημάτων.
Όταν όλα τα κινήματα ενώθηκαν κάτω από την ομπρέλα του αντιφασιστικού κινήματος για να αντιμετωπίσουν τη Χ.Α., φάνηκε ξεκάθαρα αυτό που φωνάζω «ως φωνή βοώντος εν τη ερήμω» όλα αυτά τα χρόνια: Αν στα κινήματα βρούμε τον τρόπο, αντί να διασταυρώνονται τυχαία οι δρόμοι μας, να συντασσόμαστε και να παλεύουμε συλλογικά για όποιο είναι κάθε φορά το διακύβευμα, ενάντια σε ΟΛΕΣ τις ανισότητες και όχι μόνο τις ταξικές, τότε η δύναμή μας θα είναι σαρωτική και θα τα συμπαρασύρει όλα στο πέρασμά της.
Έχετε ακόμα και αυτή την ύστατη στιγμή την ευκαιρία να μετατοπιστείτε από την παγιωμένη μεν αλλά τόσο λάθος θέση σας, που σας οδηγεί με ακρίβεια να γίνετε εχθροί ανθρώπων που θα έπρεπε να υπερασπίζεστε με σθένος.
Γιατί αρνείστε να δείτε ότι δεν είναι μόνο τα μαρξιστικά εργαλεία χρήσιμα για αυτόν τον αγώνα, αλλά αν έχουμε στο οπλοστάσιό μας και άλλα όπλα, που μας τα δίνουν οι «οπορτουνιστές αστοί», αν κάνουμε μια άλλη ανάγνωση σε αυτά που λέτε ότι λένε, μπορεί και να χτίσουμε έναν καλύτερο κόσμο; Σκεφτείτε ότι στον δρόμο προς τα ΕΜΠΡΟΣ αποφασίζετε συνειδητά ή ασυνείδητα, με ή χωρίς συνείδηση αλλά σίγουρα χωρίς καθόλου ενσυναίσθηση, βολεμένοι στα έμφυλα προνόμιά σας, να αφήσετε όλα τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα ΠΙΣΩ.
Προσωπικά ξέπλυνα τον εαυτό μου από ντροπές και ενοχές με πολύ κόπο και αυτήν τη στιγμή δεν επιτρέπω ούτε μία σταγόνα ντροπής ή ενοχής να ποτίσει τη ζωή μου για τον σεξουαλικό μου προσανατολισμό. ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ για τίποτα από όσα ΕΙΜΑΙ και σαφώς δεν ΔΙΑΛΕΞΑ να είμαι, αλλά ΤΥΧΑΙΑ είμαι. Εσείς όμως, σύντροφοι, ΔΙΑΛΕΞΑΤΕ να περιχαρακωθείτε στο παρελθόν σας και να σταθείτε δίπλα στην ακροδεξιά. ΘΑ ΤΗΝ ΑΝΤΕΞΕΤΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗ ΝΤΡΟΠΗ; Αυτό αναρωτιέμαι και μόνο αυτό πια, μέσα από τη μεγάλη απογοήτευση που μου δώσατε για μία ακόμα φορά στη ζωή μου!
Σας ρωτάει η Στέλλα Μπελιά, το διαγραμμένο από εσάς μέλος της νεολαίας σας, της ΚΝΕ, που του δείξατε την πόρτα εξόδου στα χρόνια του απόλυτου σκοταδιού ή σκοταδισμού, όπως θέλετε πείτε το.
Αυτή η ίδια που σε όλες τις συγκεντρώσεις και τις πορείες «αλλοτριωμένη» έτρωγε τις κρότου-λάμψης στα μούτρα σε κινητοποιήσεις του συνδικάτου της, τα δακρυγόνα στο κεφάλι στις αντιφασιστικές συγκεντρώσεις, περπατούσε σε όλη την πορεία για την Αμερικανική Πρεσβεία με το ΠΙ με τα ροδάκια, όταν τα πόδια της τής έλεγαν να μείνει σπίτι.
Αυτή η ίδια που έμαθε στα παιδιά της να μη σκύβουν το κεφάλι και να διεκδικούν στα πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια δίπλα και μαζί με τα μέλη της ΚΝΕ, αλλά που εσείς τους λέτε ότι «η μάνα σας δεν αξίζει το ίδιο σαν άνθρωπος αφού δεν είναι στρέιτ κι εσείς δεν μπορείτε να έχετε ίσα δικαιώματα με τα παιδιά των ετεροφυλόφιλων και σις ανθρώπων γιατί δεν σας έφτιαξε η αγάπη της μάνας σας και της δεύτερης μάνας σας, αλλά σας έφτιαξε ο "καπιταλισμός". Και αν εσείς αποκτήσετε ένα κομματάκι από την "πίτα" των ανθρώπινων δικαιωμάτων τι θα μείνει για τα παιδιά των ετεροφυλόφιλων και σις φτωχών ανθρώπων; Λιγότερη "πίτα" για μας που είμαστε στη νόρμα θα μείνει! Αφού θα μας "κλέψετε" ένα "κομμάτι" όπως κάνει πάντα ο καπιταλισμός, που κλέβει τον τίμιο σις, στρέιτ άνθρωπο!»
Και συνεχίζεται αυτή τη ρητορική με το «θα καταστραφεί η έννοια της μητρότητας και της πατρότητας» και θα έχουμε γονέα 1 και γονέα 2 και γονέα 3. Και το λέτε αυτό εσείς, που τα παιδιά σας, όταν χωρίζετε, βρίσκονται με τρεις γονιούς ή και τέσσερις καμιά φορά στις ανασυσταμένες σας οικογένειες, αλλά αυτό είναι άλλο και δεν σας προβληματίζει καθόλου. Γιατί, κακά τα ψέματα, εσείς είστε στη νόρμα και μπορεί ο μπαμπάς να βρήκε άλλη γυναίκα και η μαμά να βρήκε άλλον άντρα, αλλά είναι οκ να έχουν τα παιδιά σας δύο οικογένειες, άρα τέσσερις γονείς.
Εμείς που δεν είμαστε στη νόρμα να μείνουμε στη μονογονεϊκή οικογένεια και πολύ μας είναι, γιατί για σας το σημαντικό δεν είναι η έννοια της πατρότητας και της μητρότητας, όπως λέτε, που θα καταστραφεί με το «γονέας 1, 2, 3» κ.ο.κ. αλλά το τι είδους γεννητικά όργανα έχουν μέσα στο βρακί τους οι γονείς και αν τυχόν και είναι ίδια τότε θα καταστραφεί το σύμπαν….
Σας τα ρωτάει όλα αυτά η διαγραμμένη από την ΚΝΕ στα εφηβικά της χρόνια, πρώην συντρόφισσα Στέλλα.
Αυτή η Στέλλα Μπελιά, κόρη αντάρτη εργάτη και ΕΠΟΝίτισσας εργάτριας, που με «αλλοτρίωσε ο καπιταλισμός» και θέλετε οπωσδήποτε να με κάνετε ΕΧΘΡΟ σας. Αν επιμείνετε μέχρι το τέλος σε όσα λέτε μέχρι τώρα, τότε κι εγώ αναγκαστικά αυτό θα γίνω, ΕΧΘΡΟΣ σας. Και θα σας πολεμήσω με την ίδια δύναμη που πολέμησα όλη μου τη ζωή, βγάζοντάς σας από το απυρόβλητο όπου σας είχα όλα αυτά τα χρόνια σε συνδικάτα, γονεϊκό κίνημα κ.λπ. μόνο και μόνο για να μη νιώσω ότι δεν τιμάω τους αγώνες που έδωσαν οι γονείς μου και οι οικογένειές τους μαζί σας.
Και ίσως μαζί μου βρεθούν και όλα αυτά τα άτομα που ανήκουν στη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα γιατί εσείς τους θέλετε μεν στο κόμμα, να το στηρίζουν και να το ψηφίζουν, αλλά μόνο αν είναι σιωπηλά και πειθήνια υποταγμένα όντα, αλλιώς το κουβαδάκι τους και σε άλλη παραλία. Μπορεί να ανοίξουν τα μάτια τους και εκείνοι οι άνθρωποι που, εξηντάρηδες και βάλε σήμερα, έσκυψαν το κεφάλι και κορόιδεψαν πρώτα και κυρίως τον εαυτό τους και μετά την οικογένειά τους και μετά την κοινωνία και θέλετε να πιστεύουν ότι είναι εντάξει που, αν και γυναίκες, έχουν παιδί που το γέννησε η γυναίκα σύντροφός τους και το υιοθέτησαν, αφαιρώντας τον μητρικό ρόλο από τη μάνα που το γέννησε, γιατί πώς αλλιώς το έκαναν; Μόνο έτσι γίνεται. Αλλά δεν πειράζει εκεί να «εκμεταλλευτεί» μια γυναίκα μια άλλη γυναίκα, αρκεί να πει ΟΧΙ, όχι στο σύμφωνο συμβίωσης για ομόφυλα ζευγάρια και φυσικά όχι στην ισότητα στον γάμο και στα δικαιώματα των παιδιών με ΛΟΑΤΚΙ+ γονείς. Το αποκλείετε; Εγώ πάλι έχω την περιέργεια να το ρωτήσω!
Μπορεί να βρεθούν μαζί μου και όλα αυτά τα άτομα που είναι μέλη σας και στις δημοσκοπήσεις θεωρούν αυτονόητα αυτά που διεκδικούμε…
Εσείς το μόνο που πρέπει να κάνετε είναι να αποφασίσετε «με ποιους θα πάτε και ποιους θα αφήσετε» και τίποτε άλλο!
