The Troll Hunter του André Øvredal, 2010, Νορβηγία, 90’
Για να βλέπω χέρια, πόσοι από εσάς είχατε ενθουσιαστεί με την ιδέα του ψευδοντοκιμαντέρ όταν κυκλοφόρησε το Blair Witch Project? Ωραία, στοιχηθείτε. Πόσοι αρέσκεστε στον σκανδιναβικό cult κινηματογράφο? Κι εσείς στην ομάδα. Οι υπόλοιποι? Όσοι θέλετε να δείτε ένα κρυφό διαμάντι που περιμένει να ανακαλυφθεί, έστω και αν δεν ανήκετε στις 2 παραπάνω κατηγορίες μπείτε στη σειρά. Οι υπόλοιποι πηγαίνετε σπίτια σας και δείτε το νέο επεισόδιο του American Pie για 70η φορά.
Το ομολογώ, αυτός ο τίτλος με είχε προδιαθέσει για μέγιστη πατάτα δεδομένης της λατρείας που έχω σε μιαν άλλη ταινία… Ετοιμαζόμουν να έρθω αντιμέτωπος με μια σοβαροφανή αθλιότητα που τόσο γενναιόδωρα θα τη προσέφερα στους φίλους μου για να βιώσουν τους βορβορυγμούς που μου προκάλεσε από τα γέλια. Με το πέσιμο των credits το είχα βουλώσει μια και καλή.
Στη χιονοφαγωμένη Νορβηγία ένα γκρουπ φοιτητών εξερευνά τις παράνομες δολοφονίες αρκούδων, γυρίζοντας ταυτόχρονα ένα ντοκιμαντέρ για τη σχολή τους πάνω στο θέμα αυτό (εξ ου και η αναφορά στο Blair Witch Project). Στην προσπάθεια εντοπισμού των υπευθύνων, ανακαλύπτουν ένα μυστήριο γενειοφόρο που ζει σε τροχόσπιτο και, σύμφωνα με τα λεγόμενα των γειτόνων του, τα βράδια εξαφανίζεται. Θεωρώντας τον υπεύθυνο (μην το παίζετε αντικειμενικοί, και εσείς θα την είχατε τη προκατάληψη), τον ακολουθούν για να ανακαλύψουν ότι τελικά ναι, έχει σχέση με τα παραπάνω. Καθόλου άμεση όμως.
Τα Trolls υπάρχουν. Και δε μιλάμε για νάνους που χοροπηδάνε χαρούμενοι στα δάση και σου πραγματοποιούν ευχές. Ας το θέσω έτσι. Έχετε δει νορβηγικές γκραβούρες που να απεικονίζουν τεράστια βάρβαρα πλάσματα που, ενίοτε, ξεπερνάνε δέντρα σε ύψος? Αυτοί είναι οι άνθρωποί (?) μας, και ο εν λόγω κύριος αναλαμβάνει να τα εξοντώνει, όταν αυτά απειλούν κατοικήσιμες περιοχές.
Και τώρα η ετυμηγορία. Άψογα γυρισμένο, τα Trolls, αν και δημιουργήματα υπολογιστή, είναι τα πλέον αληθοφανή και στέκουν απόλυτα στις περιγραφές των νορβηγικών φολκλόρ που τα θέλουν επιβλητικά, θανατηφόρα και συνάμα απείρως ηλίθια. Ο κυνηγός τους, εξαιρετικά παιγμένος από τον Otto Jespersen, στωικός, αμείλικτος στα πλάσματα που μυρίζουν χριστιανικό αίμα και τρέχουν για να εξολοθρεύσουν κατά βούληση και ευσυνείδητος απέναντι στα άτομα που θέλουν να αναγνωρίσουν το σκληρό του κόπο και να το διαδώσουν.
Πέρα από την εξαιρετική ερμηνεία του Jespersen, τα πλάνα της νορβηγικής υπαίθρου είναι τουλάχιστον λυρικά. Μια ομορφιά και αρχοντιά που όμοιά της δεν υπάρχει. Είτε τα ατελείωτα δάση είτε τα πάλλευκα βουνά που ο ουρανός και η γη γίνονται ένα λευκό φόντο στη γραμμή του ορίζοντα κόβουν την ανάσα. Και όχι, δεν είναι απλά ο τόπος που γυρίζεται η ταινία. Είναι ένας ζωντανός οργανισμός που κατέχει πρωτεύοντα ρόλο και μας αφηγείται την ιστορία του. Ένας ατελείωτος πίνακας ζωγραφικής του Γερμανού ρομαντικού Friedrich που δε ζωγραφίστηκε σε καμβά. Έστω για αυτά τα πλάνα αξίζει να τη δει κανείς.
Αν πάρουμε, μάλιστα υπ’ όψιν ότι είναι μόλις το δεύτερο σκηνοθετικό πόνημα του Øvredal, μπορούμε να δούμε πόσο πολλά πιθανόν να μας προσφέρει στο μέλλον. Ανέστησε ένα είδος που ενέχει πολλά ρίσκα, εφ’ όσον οι συγκρίσεις με το Blair Witch Project, μια ταινία-ορόσημο του 90’s κινηματογράφου, είναι αναμενόμενες, χωρίς να αντιγράψει κάτι και χωρίς να φοβηθεί τη σύγκριση αυτή. Αυτοσαρκάζεται, μάλιστα πολύ συχνά, μέσα στην ταινία του και μας δίνει μια δυνατότατη γεύση της νορβηγικής αντίληψης γύρω από το μαύρο χιούμορ.
Απολαυστική ταινία, που δεν έχει τύχει διανομής στην Ελλάδα, αν και μεγάλο μέρος του εξωτερικού την έχει επαινέσει επανειλημμένα, ειδικά μετά την προβολή της στο φεστιβάλ του Γκέτεμποργκ. Οι λάτρεις της σκληρής μουσικής θα αγαπήσουν μέχρι και τα credits, στα οποία ακούγεται το Mjød από τους επίσης πολλά υποσχόμενους Νορβηγούς Kvelertak. Όπου τη βρείτε δείτε την, λίγο έχει να κάνει με τον Bergman.
σχόλια