Pardon Me, But My Flesh Is On Your Teeth [Films vol.41]

Facebook Twitter
0

Video Nasties- A Sick Story#1

Anthropophagus του Joe D’ Amato, 1980, Ιταλία, 90’

 

Επέστρεψα. Τι να κάνω? Τελειόφοιτος είμαι, οι εργασίες πέφτουν βροχή και ο χρόνος που μου απομένει για να αφιερωθώ στο γράφειν ελάχιστος. Μηνύστε με ελεύθερα.

Πριν ξεκινήσω, να τονίσω εκ των προτέρων, ότι η παρούσα δεκάδα άρθρων θα είναι ένα αφιέρωμα αηδιαστικό, για αυτούς που δεν κάνουν εμετό στη θέα εντοσθίων και δεν έχουν κανένα πρόβλημα με το αν είναι κακογυρισμένη ή όχι η ταινία που βλέπουν, αρκεί να τους δίνει τις πορφυρές απολαύσεις που ζητάνε από αυτή. Όσοι θέλετε επίσης απλά να διαβάσετε τα άρθρα μου χωρίς να αποσκοπείτε στην προβολή των ταινιών που θα προτείνω είστε κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτοι, μην πω και ότι θα χαρώ να διαβάσετε τα όσα έχω να σας πω. Οι υπόλοιποι κλείστε την πόρτα φεύγοντας, κάνει ρεύμα και έχει χαλάσει το καλοριφέρ, τα λέμε σε 10 posts.

Video Nasties: Οι 72 ταινίες που μέχρι πρότινος ήταν απαγορευμένες στη Βρετανία (εκτός από 10 που συνεχίζουν) από τη δεκαετία του 80, λόγω του ακραίου τους περιεχομένου. Με σημερινά δεδομένα, φαίνονται τουλάχιστον ως κάτω του μετρίου (εκτός από 2-3 λαμπρές εξαιρέσεις) ως προς την ποιότητά τους, αλλά τότε ήταν κάτι το εντελώς πρωτόλειο και εγγυόταν άγρυπνες νύχτες στο υποψήφιο κοινό.  Ήδη έχω αναφερθεί σε μια από αυτές, συνεχίζω λοιπόν. Δεν επέλεξα αυτές τις ταινίες με βάση το πόσο δημοφιλείς είναι, αλλά για να καλύψω τα περιεχόμενα που απαρτίζουν τα 72 αυτά εμετικά δημιουργήματα. Άμα θέλετε και παραπάνω λεπτομέρειες για το φαινόμενό τους, το ντοκιμαντέρ Video Nasties: Moral Panic, Censorship & Videotapes είναι κάτι παραπάνω από πλήρες. Για μαζευτείτε λοιπόν, έχουμε δρόμο μπροστά μας.

Πρώτη επιλογή, το Anthropophagus του Joe D’ Amato. Αν και το όνομά του είναι γνωστό από τις πιο… «ροζ» δημιουργίες του, δεν δίστασε να δημιουργήσει και πιο «κόκκινα» καλούδια για το φιλαίματο κοινό. Και αυτή η ταινία είναι η πρώτη και χαρακτηριστικότερη αυτών των επιχειρημάτων του. Σε επαφή ήρθα μαζί της το 2005, όπου και 2 φίλες μου μίλαγαν για αυτή και πιο συγκεκριμένα για μια σκηνή γαστριμαργικής φύσεως που περιλαμβάνεται σε αυτή. Τελικά την είδα κάποια χρόνια μετά, και δεν με σόκαρε όσο περίμενα. Συλλογιζόμενος τον τόπο και τον χρόνο των γυρισμάτων, εκτίμησα βαθύτατα το εγχείρημα του D’ Amato.

Η ταινία διαδραματίζεται σ’ ένα ελληνικό νησί. Ξεκινάει με ένα ζευγάρι τουριστών να κάνουν περαντζάδα σε αυτό για να καταλήξουν στην παραλία, με τον άντρα να ξαπλώνει στη πλαγιά και να βάζει τα ακουστικά του για να ταξιδέψει με νότες και την γυναίκα να βουτάει. Και όλοι ξέρουμε πως συνήθως αν αυτά συμβαίνουν σε μια ταινία με τίτλο Anthropophagus, αίσιο τέλος δεν θα υπάρξει. Και όντως, το ζευγάρι σφαγιάζεται ταχύτατα από έναν φονιά του οποίου το πρόσωπο θα αποκαλυφθεί αργότερα στην ταινία. Επόμενη σκηνή: μια ομάδα τουριστών καταφθάνει στον ίδιο χώρο, ο οποίος, όμως δείχνει ολοκληρωτικά έρημος. Κάτι δεν πάει καλά εδώ… και κάποιος δείχνει να παρακολουθεί την κάθε τους κίνηση…

Για αρχή, να υπενθυμίσω, ερμηνείες πειστικές και βαθυστόχαστο περιεχόμενο δεν θα βρούμε σε αυτές τις ταινίες. Εκτός ίσως… καλά, αφήστε το γι’ αργότερα. Οπότε βλέπουμε τους ηθοποιούς σε μάλλον άγαρμπες αλλά φιλότιμες ερμηνείες ανθρώπων που δεν είναι ιδιαίτερα προετοιμασμένοι για το ό, τι πρόκειται να ακολουθήσει. Τα εφέ είναι επίσης κάτω του μετρίου αλλά πραγματικά, αν κάποιος θέλει να δει μια τέτοια ταινία δε νομίζω να νοιάζεται ιδιαίτερα για το πόσο καλαίσθητη είναι, προηγείται η απεικόνιση της λήξης της ζωής των πρωταγωνιστών με όσο πιο βάρβαρους τρόπους γίνεται, αυτό ζητείται από μια τέτοια ταινία. Και ομολογουμένως, τους έχει. Τους έχει και με το παραπάνω. Αυτές είναι οι απαιτήσεις μου από τέτοιες ταινίες και μου τις εκπλήρωσε γενναιόδωρα.

Σε αυτή την ταινία ο θεατής θα βιώσει την αγωνία της επιβίωσης από έναν μαινόμενο δολοφόνο, που δείχνει να μην έχει δισταγμό ή λογική και να ενδιαφέρεται μόνο για τα ουρλιαχτά που θα προκαλέσει στα θύματά του. Ο τρόπος με τον οποίο κινηματογραφείται το τοπίο και οι ολοσκότεινες εσωτερικές νυχτερινές λήψεις βοηθάνε στο να χτιστεί η κατάλληλη ατμόσφαιρα και να συμμεριστούμε το φόβο της άτυχης ομάδας. Η μουσική που χρησιμοποιείται, επίσης, με τον μυστηριώδη τόνο της, ξυπνάει το αίσθημα της αγωνίας στο μέτρο του δυνατού, φτιάχνοντας μια αξιοπρεπέστατη ταινία που κατακτάει εύκολα όποιον ανατριχιάζει ευχάριστα στο άκουσμα της λέξης «σπλάττερ».

Αν σας κάλυψε η περιγραφή μου και θεωρείτε ευχάριστη την ιδέα της προβολής της, προχωρήστε άφοβα. Μιλάμε για μια ταινία απαραίτητη για όποιον θέλει να λέγεται λάτρης του splatter, πολλώ δε των ιταλικών παραγωγών της δεκαετίας του 80. Ωστόσο, πρέπει να προειδοποιήσω πως περιέχει δύο σκηνές δυσάρεστες, που ενδέχεται να σας φέρουν σε κατάσταση αναγούλας. Όπως και να έχει, οπαδοί των λίτρων ψεύτικου αίματος, η ταινία αυτή υπόσχεται την ικανοποίησή σας..

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Σωτήρης Ντάλης / «Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Ο αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου και επικεφαλής της Μονάδας Έρευνας για την Ευρωπαϊκή και Διεθνή Πολιτική σχολιάζει τον αντίκτυπο της πανδημίας και της εκλογής Μπάιντεν στην Ευρώπη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Σωτήριος Σέρμπος / «Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Τι σηματοδοτεί η εποχή Μπάιντεν και τι αφήνει πίσω του ο απερχόμενος Πρόεδρος; Απαντά στη LiFO ο Σωτήριος Σέρμπος, αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής στο Δημοκρίτειο Παν/μιο Θράκης και Ερευνητής στο ΕΛΙΑΜΕΠ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ελλάδα / Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ο καθηγητής Παιδιατρικής και Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια και μέλος της Επιτροπής των Λοιμωξιολόγων του υπουργείου Υγείας μιλά για τα τελευταία δεδομένα της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Νικόλας Σεβαστάκης / Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι ένας Γουίλι Σταρκ της εποχής μας. Υπάρχει κάτι σημαντικό που χωρίζει τη λαϊκιστική φαντασία των χρόνων του Μεσοπολέμου –όπως την αναπλάθει το μυθιστόρημα του Γουόρεν– από τα πλήθη που είδαμε να βγαίνουν από τα μεσαιωνικά σπήλαια των social media για να ορμήσουν προς το Καπιτώλιο.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ελλάδα / Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ο καθηγητής Φαρμακολογίας, Φαρμακογονιδιωματικής και Ιατρικής Ακριβείας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Φαρμακολογίας, Ευάγγελος Μανωλόπουλος, μιλά στη LiFO για τα εμβόλια και τις φαρμακευτικές αγωγές που εξετάζονται. Απαντά για το δεύτερο κύμα της πανδημίας, εξηγεί ποια είναι η αλήθεια για τις ΜΕΘ, πότε θα αποχωριστούμε τις μάσκες αλλά και πότε προβλέπεται η επάνοδος στην κανονικότητα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τech & Science / Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τι θα σημάνει η γενική χρήση των εμβολίων; Θα εφαρμοστούν νέοι κανόνες σχετικά με τον εμβολιασμό; Πότε προσδιορίζεται η έναρξή του; Και τι γίνεται με τους αρνητές;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Νικόλας Σεβαστάκης / Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Η όποια στρατηγική για τον εμβολιασμό χρειάζεται να είναι σκληρή με τον νεοφασισμό των fake news και της ωμής παραπλάνησης. Την ίδια στιγμή, όμως, πρέπει να εντάξει τις ανησυχίες, τις αντιρρήσεις και τις δεύτερες σκέψεις πολλών ανθρώπων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ελλάδα / Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ο πνευμονολόγος-εντατικολόγος στο νοσοκομείο Παπανικολάου μιλά για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στις ΜΕΘ και τις μελλοντικές ανησυχίες του σχετικά με την πανδημία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ελλάδα / Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ο καθηγητής Πνευμονολογίας-Εντατικής Θεραπείας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών σχολιάζει όλες τις τελευταίες εξελίξεις στο μέτωπο της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ