Video Nasties: A Sick Story #6
Nightmares in a Damaged Brain του Romano Scavolini, 1981, ΗΠΑ, 97’
Ωραία, πάνε τα πρώτα 5. Τώρα αρχίζουν τα «καλά». Καθώς ξεκινά η αντίστροφη μέτρηση για τη νέα χρονιά, έτσι ξεκινάει και η αντίστροφη μέτρηση στη δεκάδα. Και, πιστέψτε με, οι 5 ταινίες που ακολουθούν είναι σοκαριστικές…. Είναι άρρωστες…. Είναι μερικές από τις πρώτες που μετρήθηκαν ως Video Nasties…. Είναι αυτές που έθεσαν τον πήχη ψηλά σε θέματα αιματοχυσίας και «διαφθοράς» της κοινής συνειδήσεως με τις διεστραμμένες τους σεκάνς. Αρκετά, όμως, με την a la Vincent Price εισαγωγή. Ας περάσουμε στο ζουμί.
Γυρισμένο το 1981, το Nightmares in a Damaged Brain είναι ακριβώς αυτό που δηλώνει ο τίτλος του, μια είσοδος στον κόσμο ενός παράφρονα,. Είναι μια από αυτές τις περιπτώσεις που ο εφιάλτης δεν προέρχεται μόνο από το σκίσιμο της σάρκας που προκαλείται από έναν κατά συρροή δολοφόνο, αλλά από το ότι εισαγόμαστε στον κόσμο του, στην διαστρεβλωμένη οπτική της πραγματικότητάς του. Με άλλα λόγια, ο Romano Scavolini επιχειρεί να μας κάνει να υποφέρουμε όπως υποφέρει ο χαρακτήρας του.
Μιλώντας για τον χαρακτήρα του, να σας συστήσω τον George, έναν σχιζοφρενή τρόφιμο ψυχιατρείου, που πάσχει από εφιαλτικά οράματα, βασισμένα σε ένα παιδικό τραύμα. Όταν κρίνεται θεραπευμένος και ελεύθερος να φύγει, αφού του οριστεί μια ανάδοχη οικογένεια, πολλοί είναι αυτοί που, δικαιολογημένα, αντιτίθενται στην απελευθέρωσή του, έστω και αν το πειραματικό φάρμακο που δοκιμάστηκε πάνω του έχει κάποια αποτελέσματα. Οι ανησυχίες των «αντιφρονούντων» θα βγουν αληθινές όταν, μετά την απελευθέρωση του George και την εισαγωγή του σε έναν κόσμο γεμάτο δυσωδία, πρόχειρα ικανοποιημένων σωματικών αναγκών, μακριά από την «καθαρότητα» των τοίχων του ιδρύματος, αρχίζει μια σειρά από δολοφονίες, καθ’ οδόν προς τη νέα του οικογένεια.
Και οι 8 φόνοι που περιέχονται στην ταινία, είναι τουλάχιστον σκανδαλιστικοί. Ακόμα και ο ένας φόνος που υπονοείται και δεν φαίνεται το πλάσμα να κυλάει στο πάτωμα, είναι εξίσου δυνατός με τους υπόλοιπους 7, και αυτό λόγω του θύματός του: ένα μικρό αγοράκι. Οι υπόλοιποι, τώρα, περιέχουν αρκετό αίμα, που εξέρχεται των σωμάτων με τους βιαιότερους δυνατούς τρόπους. Ο George, σαν άλλος Michael Myers, βγαίνει από το ψυχιατρείο και βασανίζεται από σκιές του παρελθόντος που δε λένε να τον αφήσουν ήσυχο, οπότε καταλήγει στο να προκαλεί τον ίδιο πόνο που βιώνει ο ίδιος μέσα του. Η επιληπτική του αντίδραση μπροστά σε μια γυμνόστηθη κοπέλα είναι και αυτή αποτέλεσμα της ίδιας κακής ρίζας που έχει βλαστήσει μέσα του και τον οδηγεί σε αυτές τις αντιδράσεις.
Όπως καταλαβαίνετε, εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν serial killer, για τον οποίο δεν μπορούμε παρά να αισθανθούμε οίκτο. Εμείς, όμως, όχι ο φιλμικός του περίγυρος. Το τέλος της ταινίας (που προφανώς και δεν θα αποκαλύψω) όχι μόνο μας εξηγεί εις βάθος τα αίτια του πόνου που βιώνει ο George, αλλά καταλήγει, τελικά, να έχει έναν σαφώς δραματικότερο τόνο, δείχνοντάς μας την άδικη αναγωγή του πρωταγωνιστή σε θύμα, καθώς επίσης και τον επακόλουθο κύκλο βίας και μίσους που συνεχίζεται στις επόμενες γενιές.
Παρά τον οίκτο και το δράμα, δεν παύει να έχει πολλά κλασσικά και απολαυστικά σημεία που αγαπάμε να βλέπουμε σε slasher ταινίες του 80: την ερωτική συνεύρεση της έφηβης babysitter με το αγόρι της την ώρα που τα παιδιά κοιμούνται, την επακόλουθη δολοφονία και των 2 την ώρα που αυτή επιλέγει να κάνει ντους, δείχνοντάς μας τα προσόντα της, το απειλητικό, ανώνυμο τηλεφώνημα στο ήσυχο σπίτι από κάποιον που απλά βαριανασαίνει στο ακουστικό, ένα πλάνο με ένα τσεκούρι καρφωμένο στο κεφάλι κάποιου, τα μικρά κλισέ, δηλαδή της σκηνής, που, άμα γίνουν σωστά, τότε η συνταγή κρίνεται ως επιτυχής. Και αυτή, σε προσωπικό επίπεδο μιλώντας είναι μια από τις επιτυχημένες περιπτώσεις.
Εδώ έχουμε μια από τις καλύτερες και ανατριχιαστικότερες περιπτώσεις Video Nasty μέχρι στιγμής. Όσοι θέλουν να δουν τι πραγματικά ήταν Nasty εκείνη την περίοδο, μπορούν άφοβα να ξεκινήσουν με αυτό. Εγγυημένες ανατριχίλες μέσα από τον παρανοϊκό κόσμο του Scavolini και τα λουτρά αίματος που προκαλούνται από θύματα της κοινωνίας και του ενήλικου εκμαυλισμού της ηθικής (όσο ρευστή και αν είναι αυτή).
σχόλια