H αλήθεια είναι οτι σήμερα δε σχεδίαζα να γράψω για τους Αγανακτισμένους. Είχα ετοιμάσει ποστ για φαγητά και την εμμονή του Φώτη με τον καιρό( μια άλλη μέρα ίσως) Πήγα και χτες στην Πλατεία Συντάγματος. Το κλίμα ήταν διαφορετικό- κάποιοι τραγουδούσαν τον ελληνικό ύμνο, άκουσα νέα συνθήματα όπως "Ψωμί, παιδεία, ελευθερία, η χούντα δεν τελείωσε το '73" , είδα πολλά σκουπίδια, πολύ θυμό, τσακωμους. Κάποια πράγματα μου άρεσαν, κάποια όχι. Σήμερα το βράδυ ετοιμάζομαι να ξαναπάω- πολλά δεν με βρίσκουν σύμφωνη (κάποιος να μαζεψει τα σκουπίδια για όνομα του Θεού- εγώ προσφέρομαι πάντως) αλλά είμαι ακόμα περίεργη.
Ο βασικός λόγος που θα πάω όμως ειναι ο εξής: καθώς κατηφόριζα την Ηρώδου Αττικού - αδεια και γεμάτη αστυνομικούς, στον ίδιο δρόμο που μερικές ώρες πριν, για άλλη μια φορά, οι πολιτικοί μας, μας έδειξαν πόσο ανίκανοι και ιδιοτελείς είναι, το μόνο που ακουγόταν στο δρόμο που βρίσκεται το Μέγαρο Μαξίμου, ήταν οι κραυγές απο το Σύνταγμα "κλεφτες, κλεφτες" και τα γιουχαρίσματα. Καιρός ήταν να ακουστεί αυτο έτσι δεν είναι;
σχόλια