Ανάμεσα στα δελτία τύπου που λαμβάνω, παίρνω κατά καιρούς και από το Χαμόγελο του Παιδιού. Πολλά έχουν ακουστεί τον τελευταίο καιρό για την κακή οικονομική κατάσταση της οργάνωσης. Επειδή η 19η Νοεμβρίου είναι η ημέρα κατά της παιδικής κακοποίησης , σήμερα έλαβα ένα press kit με στατιστικές και δελτία τύπου. Κοιτάζοντας τα στοιχεία σάστισα με τα νούμερα. Η τηλεφωνική γραμμή SOS 1056 (που ξεκίνησε να λειτουργεί τον Ιανουάριο του 2011) δέχτηκε 131.000 κλήσεις μέσα στους πρώτους έξι μήνες λειτουργίας της. Τους τελευταίους εννιά μήνες η γραμμή δέχτηκε 369 σοβαρές καταγγελίες που αφορούσαν 711 παιδιά. Μαζί με τα νούμερα το Χαμόγελο του Παιδιού είχε στείλει και κάποιες ιστορίες παιδιών που μένουν πια εκεί. Είχα κάποιους ενδοιασμούς για να τις συμπεριλάβω εδώ αλλά νομίζω ότι οι ιστορίες είναι πάντα πολύ πιο άμεσες από τις στατιστικές.
Ανδρέας 2 ετών, σήμερα 7-παραμέληση
Ο Ανδρέας και τα 2 μεγαλύτερα αδέλφια του (αγόρια), ζούσαν στο κακοποιητικό περιβάλλον που δημιουργούσαν οι έντονοι και καθημερινοί καβγάδες των γονιών τους, οι περισσότεροι από τους οποίους κατέληγαν στον ξυλοδαρμό της μητέρας από τον αλκοολικό πατέρα. Η μητέρα εγκατέλειψε τον πατέρα όταν ο Ανδρέας ήταν σχεδόν 1 έτους και ανέθεσε την φροντίδα των δυο μεγαλύτερων παιδιών της σε ίδρυμα, ενώ η ίδια επέλεξε να ζήσει με τον μικρό γιό της σε υπόγειο διαμέρισμα στο κέντρο της Αθήνας. Ο πατέρας έκτοτε είναι παντελώς απών. Οι καταγγελίες που έγιναν από γείτονες για το συγκεκριμένο περιστατικό ανέφεραν πως η μητέρα άφηνε το παιδί της πολλές ώρες μόνο του στο σπίτι, δεν άκουγαν καθόλου το μωρό κατά τη διάρκεια της ημέρας αλλά και της νύχτας και υποψιάζονταν πως η μητέρα κρατούσε πολλές ώρες κοιμισμένο το μωρό για να μην την ενοχλεί. Επίσης, από το υπόγειο διαμέρισμά τους αναδυόταν έντονη δυσοσμία, ενώ γενικά η μητέρα δεν τηρούσε βασικούς κανόνες υγιεινής και καθαριότητας. Παράλληλα υπήρχαν ενδείξεις ότι η μητέρα έκανε χρήση αλκοόλ και ψυχοφαρμάκων.
Η καταγγελία που οδήγησε σε άμεση εισαγγελική παρέμβαση αφορούσε στην υποψία πως ο Ανδρέας και ο μεσαίος αδελφός του (8 ετών) που επισκεπτόταν τη μητέρα κατά διαστήματα, ήταν κλειδωμένοι για περίπου μία εβδομάδα στο σπίτι και δεν ακούγονταν. Κατόπιν εισαγγελικής παρέμβασης, κοινωνική λειτουργός εισήλθε στο διαμέρισμα παραβιάζοντας την πόρτα. Εκεί αντίκρισε τον 2 ετών Ανδρέα και τον 8χρονό αδελφό του, σε ένα χώρο χωρίς θέρμανση, σχεδόν άδειο, τα παράθυρα ερμητικά κλειστά, κατσαρίδες περιφέρονταν τριγύρω και η δυσοσμία ήταν ανυπόφορη. Ο μικρός Ανδρέας ήταν ημιλιπόθυμος και απαθής, φορώντας μόνο την πάνα του, ενώ ο αδελφός του διαπιστώθηκε ότι τρεφόταν με κομμάτια φελιζόλ, μη έχοντας άλλη επιλογή τροφής. Τα παιδιά μεταφέρθηκαν άμεσα στο νοσοκομείο. Ο 8χρονός Βασίλης επέστρεψε στο ίδρυμα όπου και διέμενε σχεδόν μόνιμα, ενώ ο Ανδρέας έγινε μέλος της οικογένειας του Χαμόγελου. Ο Ανδρέας πάλεψε σκληρά έχοντας δίπλα του συνεχώς το επιστημονικό προσωπικό του Οργανισμού που του προσέφεραν πάνω από όλα, όλη την αγάπη και τρυφερότητα που είχε στερηθεί. Ξεπέρασε πολλά προβλήματα σωματικά, πνευματικά και ψυχικά, που είχαν προκληθεί από την σοβαρή παραμέληση που δεχόταν. Ο Ανδρέας που δυσκολεύτηκε πάρα πολύ να μιλήσει και ήταν ένα πολύ εσωστρεφές αγοράκι, σήμερα είναι ένας πανέξυπνος και πολύ κοινωνικός πολυλογάς που ονειρεύεται να γίνει αστροναύτης!
Μυρτώ 7 ετών, σήμερα 10-σωματική κακοποίηση
Κορίτσι 6 ετών που προσκομίστηκε στο Νοσοκομείο Παίδων Αγ. Σοφία τον Φεβρουάριο 2009, όταν όπως ανέφερε το ίδιο το παιδί, το χτύπησε η μητέρα του και βγήκε στο δρόμο. Το παιδί εντοπίστηκε να περιπλανιέται και προσεγγίστηκε από ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ. Κατά την εισαγωγή του το παιδί παρουσίαζε, σύμφωνα με την ιατρική γνωμάτευση, πρόσφατες εκδορές τραχήλου και παλαιότερες κορμού και άκρων όπως επίσης και κατάγματα θώρακα, κακώσεις κρανίου και θλαστικά τραύματα άνω χείλους. Η Μυρτώ δεν επέστρεψε ποτέ στην οικογένεια της όπως επίσης και η οικογένεια της δεν την έχει ποτέ αναζητήσει. Μεγαλώνοντας στο Χαμόγελο του Παιδιού έχει ξεπεράσει πλέον σχεδόν τελείως τα σωματικά και ψυχολογικά προβλήματα που ήταν έντονα το πρώτο διάστημα της διαμονής της κοντά μας και ζει την φυσιολογική ζωή που αξίζει. Πηγαίνει στην 3η δημοτικού, έχει πολλούς φίλους, είναι ιδιαίτερα καλή στα μαθηματικά και λατρεύει το μπαλέτο!
Το τηλέφωνο
Μετά από τις ιστορίες δεν άντεξα και τους πήρα τηλέφωνο- τους ρώτησα εάν οικονομικά αντιμετωπίζουν ακόμα δυσκολίες. «Βγαίνουμε μέρα με τη μέρα» μου είπαν «Μόνο χάρις στη στήριξη του κόσμου καταφέρνουμε και κάνουμε δουλειά καθημερινά, και στις εταιρείες που μας στηρίζουν με είδη». Εν όψει Χριστουγέννων τους ρώτησα αν οργανώνουν κάτι ξεχωριστό. Μου είπαν ότι θα κάνουν πολλά μπαζάρ, αλλά ότι θα είναι στις 12, 13 και 14 Δεκεμβρίου στο Σύνταγμα με συναυλίες ενώ θα κάνουν και διάφορα κατά τόπους events (δυο σίγουρες τοποθεσίες είναι η Πλατεία Αγία Αντωνίου στο Περιστέρι και η πλατεία του ΗΣΑΠ στο Μαρούσι)
Αυτό που έχω συγκρατήσει πάντως και από την τελευταία φορά που μίλησα μαζί τους για αυτό εδώ το κείμενο είναι ότι είναι καλό όταν γνωρίζουμε ότι ένα παιδί υποφέρει, και αυτό μπορεί να σημαίνει χίλια πράγματα - είτε ότι πουλάει χαρτομάντηλα (γιατί και αυτό κακοποίηση είναι άλλο που έχουμε γίνει αναίσθητοι και το ξεχνάμε) είτε ότι τρώει καθημερινά ξύλο από τη γειτόνισσα,-καλό είναι να παίρνουμε κατευθείαν τηλέφωνο το 1056.
Φυσικά μπορεί κανείς να βοηθήσει το Χαμόγελο του Παιδιού με χιλίους δυο τρόπους. Mε sms, κατάθεση, πιστωτική κάρτα, ATM, internet, καρτοπληρωμή (εδώ) ή μπορείτε να γίνετε εθελοντές.(εδώ)
σχόλια