Tην τελευταία μία ώρα το μόνο που ακούγεται είναι οι εξαγγελίες από το προεκλογικό κέντρο του Νικήτα Κακλαμάνη. Μια γυναικεία φωνή φωνάζει ξανά και ξανά «Αθήνα πόλη της ζωής μας»  και «Νικήτας Κακλαμάνης, συμμετέχουμε, συνεχίζουμε, απόψε στις 7. 30 θα μιλήσει στην Πλατείσ Συντάγματος ο δημαρχος της Αθήνας»- όλα αυτά εναλλάξ με κλασσική μουσική και μεταπολεμικά ελαφρολαϊκά.  Λίγο πιο κάτω μπροστά από την Παλαιά Βουλή υπάρχει αυτή εδώ η "εγκατάσταση"- που λειτουργεί ως προεκλογικό κέντρο του Γιώργου Αμυρά.

Ιnstallation #2

Και αυτά τα ποδήλατα αποτελούν κομμάτι της εκστρατείας του Γιώργου Αμυρά που ως γνωστόν είναι φανατικός ποδηλάτης.

Life in Stockholm

Μια φωτογραφία και τέσσερα αντιπροσωπευτικά tweets από το twitter του Φώτη  (http://twitter.com/#!/FotisVallatos) που βρίσκεται στη Στοκχόλμη.

«Θα μπορούσα να τρέφομαι μόνο με sashimi»

«Η πιο ωραία Σουηδέζα που έχω δει όλη μέρα είναι μελαχρινή»

«Σχεδόν το είχα ξεχάσει. Το ωμό ψάρι είναι το καλύτερο φαγητό του πλανήτη»

«Η Στοκχόλμη πρέπει να έχει περισσότερα τατουατζιδικα από εστιατόρια»

Gifted#1

Eίναι η πρώτη φορά που μου έρχεται στο γραφείο δώρο ποικιλία αλλαντικών - παριζάκι, λουκάνικα, τυριά,μπέικον και ζαμπόν.

Pulpathon #5 OST Day

Oι Pulp  συμμετείχαν τέσσερις φορές σε soundtrack (εκτός κι αν ξεχναω κάτι). Η πρώτη είναι στο Νotting Hill (Βorn to Cry) και η δεύτερη στο Velvet Goldmine (We are the boys). Οι άλλες δύο είναι βέβαια και οι πιο γνωστές τους συμμετοχές. Υπάρχει τo Mile End στο soundtrack του Trainspotting (τρομερή ταινία- εξίσου τρομερο soundtrack). Το τραγούδι το βρήκα εδώ σε περίεργο βίντεο- με πρωταγωνιστή για κάποιο άγνωστο λόγο τον Spud και όχι τον Renton- με κουφούς ισπανικούς υπότιτλους.

Υπάρχει και το Like a friend που ήτανε στο soundtrack του Great Expectations- ένα από τα πιο ανάποδα ρομαντικά τραγούδια που έχουν γραφτεί ποτέ. Νομίζω ότι το όλο νόημα του τραγουδιού είναι κάτι σαν «το ξέρω ότι θα με πληγώσεις αλλά γουστάρω τόσο πολύ που δεν έχει σημασία» (όλα αυτά προφανώς με λίγο περισσότερο πνεύμα).Κάποιος πεζός άνθρωπος είπε ότι κάπως ετσι είναι και το «Ελα να με τελειώσεις « του Ρέμου. Χμμμ...