Eννιά sites που τσεκάρουμε καθημερινά  στο γραφείο.(εκτος απο την ειδησεογραφία χρειάζεται και λίγο οφθαλμόλουτρο)

1.The Guardian

2.Net-a-porter

3.Τα Νέα

4.Kαθημερινή

5.Eλευθεροτυπία

6.Jezebel

7.Gawker

8 Camper. (όνειδος)

9.Nowness.com

Shoes#

Σήμερα είναι μια από αυτές τις μέρες που το γραφείο θυμίζει γκαρνταρόμπα με μπλαρίνες, γόβες και ενας Θεός ξέρει τι άλλο. Τη χειροτερη τέτοια φαση την είχα περάσει στις αρχες του 2006 - ηταν η πρωτη και η τελευταία φορά που έκανα ρεπορταζ στα μπουζούκια. Τότε έμενα πολύ μακριά οπότε έφερνα ρούχα και παπούτσια στη δουλειά τα οποία και καταχώνιαζα σε διάφορες γωνίες προκείμενου να παω στα μπουζούκι κατευθείαν. Δίπλα στο γραφείο μου υπήρχε ενας σωρός απο γόβες και έξαλλα μπλουζάκια. Μέσα σε μια βδομάδα έπρεπε να παω σε τέσσερις πίστες. Έφτανα στη δουλειά το επόμενο πρωί τρεκλίζοντας και μυρίζοντας αλκοόλ. Το κείμενο δημοσιευτηκε στο τεύχος 5. Ορίστε ενα αποσπασμα:

" To "Αρείων"  μοιάζει με εργοστάσιο ζαχαρωτών. "Απόψε έχουμε το χορό της ποδοσφαιρικής ομάδας του Άγιου Θωμά. Και γά-μο έχουμε. Απ' όλα έχουμε", μου λένε στην γκαρνταρόμπα. Μέσα μια οσμή αίθουσας αναμονής αεροδρομίου -πελώριος χώρος, εξώστης-, γκαρσόνια με τιράντες. Ο Πλούταρ-χος με μαλλί κουρτινούλα μέσα σε ένα ροζγκλασέ σατέν σακάκι. Από πίσω του μια ορχήστρα 10 ατόμων σ' ένα αποστειρωμένο σκηνικό. "Παντρεύεται κανένας; Έχουμε γαμπρό; Έχουμε νύφη;" "Τραγούδα και μη μιλάς", αναφωνεί ένας νταβραντισμένος λεβεντομαλάκας από δίπλα. Ο Πλούταρχος χαι-ρετάει με χειραψίες όλα τα τραπέζια. Το πιο εργατικό παιδί της ελληνικής πίστας. "Πάλι θα τα σπάσω όλα - μα πού να πάω;" αναφωνεί ο Γιάννης - πλαισιωμένος από δυο ξαν-θιές που χορεύουν μπαλετικώς σε slow motion μπρος από έναν ανεμιστήρα με άσπρα διάφανα μακριά φορέματα. (Oι δρόμοι της φωτιάς συναντούν τα παπάκια.) "Έτσι!!!" α-νυψώνει το ακροατήριο ο Πλούταρχος. "Μα κάπου ανάμεσα στο ψέμα η αλήθεια μου για σένα, αχ, και να 'ξερες για σένα τι περνώ". Οι γροθιές της καψούρας. "Έτσι!!!" φωνάζει ο Πλούταρχος. Το τραγούδι μιας ζαχαρωμένης άνευ όρων παράδοσης. Μια σοκολατένια τούρτα με ένα καρφωμένο 20 περνά πάνω από το κεφάλι μου "Πουθενά δεν θα υπάρχω, θα 'μαι άφαντος για σένα κι όλα όσα σε θυμίζουν θλιβερά και σκουριασμένα". Οι λουλουδούδες με τα πανέρια σηκωμένα στο ένα χέρι σαν στάμνες τον ραίνουν μηχανικά με γαρίφαλα. Αναρωτιέμαι αν τις υποχρεώνουν να φορούν wonderbra ή αν απλώς συναντήθηκαν όλες μαζί μια μέρα και οργανώθηκαν συνδικαλιστικά."Έτσι!!!" ανακράζει ο Πλούταρχος.Μια κόκκινη λωρίδα χωρίζει το λαουτζίκο του μπαρ από τα αχανή τραπέζια.Όταν αποσύρεται ο Γιάννης, βγαίνει μια ομάδα "νέων παιδιών". Όλα τα τραγούδια γίνονται ένα: "Είσαι αυτό που μ' αρέσει - μια σοκολάτα, πάμε ψυχή μου, έλα ψυχή μου". Η πίστα γεμίζει με γκόμενες. Ανάμεσά τουςτο πνευματικό τέκνο της Γκιζέλας Ντάλι- μιαξανθιά περούκα ως τη μέση, που κυματίζει-χορεύει ακκιζόμενη με μια χοντροκώλα. Η επιστροφή του Πλούταρχου μέσα από τιςκρεμ πόρτες για τα βαριά. Μια εξηντάρα η δίδυμη αδερφή της Λίτσας Πατέρα, ντυμένη στις δαντέλες- αγκαλιάζει τον Πλούταρχο .Εκείνος παλεύει σαν απελπισμένο ψάρι ναξεφύγει από τα πλοκάμια της, αλλά συνεχί-ζει να τραγουδάει κοιτώντας την πίστα. "Αυ-τό θα πει επαγγελματισμός. Έτσι;" λέω στη  φίλη μου. "Έτσι!!!!!!" αναφωνεί ο Γιάννης."

Drin drin

Oταν η γραμματεία φεύγει το τηλέφωνο χτυπά και το σηκωνουμε εκ περιτροπής- συχνά μας ρωτάνε τις πιο αλλόκοτες  ερωτήσεις. Κάποιος θέλει να μαθει αν μπορεί να περασει να πάρει τεύχος στις 12 το βράδυ, άλλος αν μπορεί να δημοσιεύσει ενα ποίημα ενώ δεν λείπουν και οι αγγελίες. Μια στις δυο και αφού εχουν ακούσει το πενταλεπτο μηνυμα που εξηγει οτι εχουν καλέσει τη Lifo και αν πατησουν το σωστό κουμπί θα συνδεθούν με το κατάλληλο τμήμα  μας ρωτάνε "Βρήκα μια κλήση στο κινητο μου. Που εχω πάρει;".

Sebastien je t'aime

Επειδή διανύουμε μέρες έρωτος - οριστε λίγος Sebastien Tellier. Ατιμοι Γάλλοι.