(Νοσοκομείο. Εκείνη περπατάει νευρικά πέρα-δώθε κι εκείνος κάθεται οκλαδόν πάνω στο κρεβάτι κουκουλωμένος με μια κουβέρτα και αγκαλιάζοντας σχεδόν ένα πολύ μικρό καλοριφέρ στον τοίχο.)
ΣΤΕΛΛΑ
Έχουν πιαστεί τα πόδια μου.
ΓΙΑΝΝΗΣ
Κάνε υπομονή, μάνα μου, θα περάσει.
ΣΤΕΛΛΑ
Αργείς όμως και δε θα αντέξω για πολύ.
ΓΙΑΝΝΗΣ
Λίγη υπομονή ακόμα. Πρέπει να ανεβάσω θερμοκρασία.
ΣΤΕΛΛΑ
Πότε θα την ανεβάσεις επιτέλους; Περιμένω εδώ και δέκα λεπτά.
ΓΙΑΝΝΗΣ
Σταμάτα να γκρινιάζεις. Εγώ σε άφησα είκοσι ολόκληρα λεπτά, χωρίς να υπολογίσω το χρόνο που έφαγα για να κάνω εξαέρωση στο σώμα.
ΣΤΕΛΛΑ
Εγώ όμως είμαι πιο κρυουλιάρα από σένα. Κάνε χώρο τουλάχιστον να μπω κι εγώ.
ΓΙΑΝΝΗΣ
Σου είπα, μόνο ένας χωράει. Λίγη υπομονή...
ΣΤΕΛΛΑ
Για να μην πω ποιανού ιδέα ήταν να έρθουμε εδώ.
ΓΙΑΝΝΗΣ
Μη μιλάς δυνατά, θα μας ακούσει καμιά αδελφή! Εντάξει, είχες κι εσύ μια έξυπνη ιδέα, αλλά και η δική μου χθες!...
ΣΤΕΛΛΑ
Αν είναι να ξαναγίνω ρεζίλι των σκυλιών, μη σώσει και ξαναπάω!
ΓΙΑΝΝΗΣ
Ποιο ρεζίλι; Κανείς δε μας αναγνώρισε.
ΣΤΕΛΛΑ
Ε και; Ποιαν έχεις ξαναδεί εσύ να κρύβεται σε βεστιάρια και να δραπετεύει ντυμένη με στολή πυροσβέστη;
ΓΙΑΝΝΗΣ
Έλα, πώς κάνεις έτσι; Κι εγώ που ντύθηκα μαρκησία ήταν καλύτερα; Η ουσία είναι ότι δεν μας αναγνώρισαν και άρα είναι σαν να μην έγινε. Περάσαμε μια ζεστή βραδιά στο θέατρο εντελώς δωρεάν.
ΣΤΕΛΛΑ
Δωρεάν μπουντρουμιασμένοι στο βεστιάριο. Να βλέπαμε τουλάχιστον την παράσταση...
ΓΙΑΝΝΗΣ
Την ακούσαμε, το ίδιο είναι. Η ουσία του θεάτρου βρίσκεται στο λόγο.
ΣΤΕΛΛΑ
Κι όλα αυτά για λίγη θέρμανση.
ΓΙΑΝΝΗΣ
Φέτος μόνο, που μας ήρθε βαρύς ο χειμώνας.
ΣΤΕΛΛΑ
Και πότε θα τελειώσει πια αυτός ο χειμώνας; Δεν αντέχω άλλο αυτήν την κατάντια!
ΓΙΑΝΝΗΣ
Πού την είδες την κατάντια; Όλος ο κόσμος ξεπαγιάζει. Ίσα ίσα που εμείς βρήκαμε τρόπο να ζεσταινόμαστε τζάμπα.
ΣΤΕΛΛΑ
Δεν ξέρω... Η αλήθεια είναι ότι έχουμε παγώσει ελάχιστα μέχρι τώρα. Αλλά πες μου ειλικρινά, δε σου έχει λείψει το σπιτάκι μας;
ΓΙΑΝΝΗΣ
Πώς δε μου έχει λείψει, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε κι αλλιώς. Έτσι και κοιμηθούμε εκεί μέσα, θα καταλήξουμε πάλι εδώ. (δείχνει το νοσοκομείο)
ΣΤΕΛΛΑ
Σσστ... ακούω κόσμο.
ΓΙΑΝΝΗΣ
Δεν πρόκειται να μπει κανείς. Στην καρδιολογική δεν υπάρχει γιατρός ούτε για δείγμα.
ΣΤΕΛΛΑ
Κι αν υπάρξει ανάγκη για κρεβάτια; Το θεωρείς απίθανο να φέρουν εδώ ασθενείς από άλλη πτέρυγα;
ΓΙΑΝΝΗΣ
Δεν είδα και πολλούς. Ποιος έχει λεφτά να πληρώνει νοσοκομεία;
ΣΤΕΛΛΑ
Γιάννη, έχω κουραστεί με όλη αυτήν την περιπλάνηση. Το μόνο που θέλω τώρα είναι να γυρίσω στο σπίτι μας κι ας περπατάω όλη την ώρα για να ζεσταθώ.
ΓΙΑΝΝΗΣ
Γιατί, τώρα τι κάνεις;
ΣΤΕΛΛΑ
Δεν αφήνεις τα αστεία, λέω 'γω! (κοιτάει το ρολόι της) Ο χρόνος σου τέλειωσε, σειρά μου τώρα.
ΓΙΑΝΝΗΣ
Καλά!... (του παίρνει τη θέση η Στέλλα) Να θυμάσαι όμως ότι σου έχω χαρίσει πάνω από έξι λεπτά.
ΣΤΕΛΛΑ
Έλα γκρινιάρη μου, σταμάτα. Αύριο η σόμπα στα ΚΑΠΗ θα κάνει τόση ζέστη που θα ιδρώσουμε.
ΓΙΑΝΝΗΣ
Ναι, παρέα με τη μάνα σου.
ΣΤΕΛΛΑ
Τι σε πειράζει η μάνα μου; Αν δε θέλεις, μην της μιλάς.
ΓΙΑΝΝΗΣ
Για να μιλάει μόνο εκείνη! Δεν είσαι καλά! Να με κατηγορεί πάλι για προικοθήρα.
ΣΤΕΛΛΑ
Έννοια σου και δε θα σου πει τίποτα. Ντυμένος γέρος εσύ, ηλικιωμένη εκείνη, το πολύ πολύ να σου κάνει τα γλυκά μάτια.
ΓΙΑΝΝΗΣ
Κι εσύ; Δε θα ντυθείς γριά;
ΣΤΕΛΛΑ
Όχι βέβαια! Εγώ θα κάνω τη νοσοκόμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ
(πονηρά) Την αποκλειστική μου, έτσι;
ΣΤΕΛΛΑ
Σσστ! Ακούω φωνές... έρχονται οι νοσοκόμες.
(από έξω)
1η ΝΟΣΟΚΟΜΑ
Ακούω φωνές.
2η ΝΟΣΟΚΟΜΑ
Μην ανησυχείς. Κανένα ζευγαράκι θα 'ναι.
1η ΝΟΣΟΚΟΜΑ
Κι άλλο; Αμάν πια!...
2η ΝΟΣΟΚΟΜΑ
Τι τα θες, Μάγδα μου; Έτσι που ακρίβυναν τα ξενοδοχεία, μας έρχονται μπουλούκια. Έλα, άσε τα παιδιά να το χαρούν!
σχόλια