Από τον Γιάννη Παπαπαναγιώτου
Κάθε φορά που έπαιρναν στροφή και αιωρούνταν δυο ρόδες, μου έπεφταν οι σελίδες από τις σημειώσεις μου, ενώ από ένα σημείο και μετά άρχισαν και οι παραισθήσεις - προς στιγμήν μου φάνηκε ότι ένα δέντρο βούτηξε κάτω στην πλαγιά για να γλιτώσει. Οι συνεπιβάτες μού εξήγησαν ότι ο οδηγός παλιότερα είχε θητεύσει στις πτώσεις χωρίς αλεξίπτωτο. Μόλις το λεωφορείο σταμάτησε για να αλλάξει τα καπνισμένα λάστιχα στα πιτς του Βοϊδόσκαλου, πήδηξα από την πόρτα και το πήρα με τα πόδια.
Ο φόρτος εργασίας στο σχολείο θα ήταν μεγάλος, γιατί έπρεπε σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να οργανώσω και να διδάξω ύλη από ένα σωρό φιλολογικά μαθήματα. Και σαν να μην έφτανε τούτο μου ανέθεσαν και την οργάνωση των σχολικών γιορτών. Παρόλ' αυτά δεν πτοήθηκα, ίσα ίσα που προσπάθησα να αναδείξω για ακόμη μία φορά τις οργανωτικές μου ικανότητες. Από μικρός είχα το μικρόβιο μέσα μου, όταν προσπάθησα να οργανώσω την πρώτη μου συμμορία, τους Λαγόγερους. Έχρησα μέλη κάμποσους ενδιαφερόμενους, τους παρουσίασα το πλάνο δραστηριοτήτων και ξεκινήσαμε δοκιμαστικά κλέβοντας μούσμουλα. Θεωρητικά το πλάνο λειτούργησε, μόνο που οι συνεργάτες μου ήταν κοντοί κι έτσι το γυρίσαμε στα καρότα.
Ο επόμενος στόχος ήταν να μπούμε τζάμπα στο σινεμά της κυρίας Τασούλας. Βάσει του σχεδίου ένας θα έπιανε κουβέντα με την κυρία Τασούλα και υπόλοιποι θα χώνονταν μέσα μπουσουλώντας κάτω από τη μύτη της. Στην πρώτη απόπειρα ανέλαβα να την απασχολήσω ο ίδιος, αλλά μέχρι να βρω θέμα συζήτησης τέλειωσε η ταινία. Τη δεύτερη φορά δοκίμασε ο Νώντας, αλλά εκεί που στεκόταν και της μιλούσε μας έκλεινε το πέρασμα. Η τρίτη φορά ήταν και η πιο επιτυχημένη, όλα πήγαν κατ' ευχήν και μπήκαμε μέσα στην αίθουσα χωρίς κανείς να μας πάρει μυρωδιά. Ήταν μια δωρεάν προβολή ταινίας για τον Ιούλιο Καίσαρα που διοργάνωνε το κατηχητικό της τοπικής ενορίας. Ακόμα μου έχει μείνει στη μνήμη η σκηνή που ο μεγάλος στρατηλάτης αναγγέλλοντας μια νίκη του στη Σύγκλητο είπε τη μεγαλειώδη φράση veni-vidi-vici (= ήρθα, είδα, νίκησα). Την επόμενη μέρα ο δάσκαλος με έστειλε στο διευθυντή, γιατί δε θυμόμουν καλά τη φράση και την πρόφερα veni fici-fici (= ήρθα να σε κάνω άνθρωπο).
Ως κανονική συμμορία που ήμασταν δε θα έπρεπε να περιοριστούμε στο σινεμά. Το επόμενο σχέδιο ήταν να διαρρήξουμε την αποθήκη του παππού μου και να πάρουμε το μηχανάκι του για βόλτες. Αφού τον παρακολουθήσαμε και εντοπίσαμε την κρυψώνα των κλειδιών, αρπάξαμε την ευκαιρία μόλις έφυγε για το καφενείο και ανοίξαμε την πόρτα. Βγάλαμε έξω τη μοτοσικλέτα, ένα παλιοκαιρίτικο Ζούνταπ, που μόλις το βάλαμε μπρος ξεσήκωσε όλο το μαχαλά στο πόδι. Το καβαλήσαμε εναλλάξ δυο-δυο, αλλά το σαμάρι που είχε για σέλα ήταν άβολο και μετά από λίγο επιστρέψαμε το μηχανάκι στην αποθήκη. Μόνο τότε αντιληφθήκαμε πόση κάπνα είχε βγάλει η εξάτμιση, τόσο μεγάλη που εκείνη τη χρονιά μεγαλώσαμε το χειμώνα κατά δύο μήνες. Τελικά καθαιρέθηκα από αρχηγός λίγες μέρες αργότερα όταν παίξαμε μπάλα με παιδιά από την Πέμπτη τάξη κι έχασα γκολ σε κενή εστία.
Γεγονός είναι πάντως ότι η ερμηνεία μου με έκανε δημοφιλή στις τάξεις των συμμαθητών μου, τόσο ώστε να εκλεγώ στις επερχόμενες μαθητικές εκλογές πρόεδρος του πενταμελούς. Εκτός των άλλων εκτίμησαν και άλλα προσόντα, όπως τη ρητορική μου δεινότητα και τις κόκα κόλες που μοίραζα από το καφενείο του μπαμπά μου.
Το τραύμα στον εγωισμό μου ήταν μεγάλο, έμελε όμως να επουλωθεί σύντομα, όταν επιλέχτηκα να συμμετάσχω σε ένα μικρό σχολικό θεατρικό. Θα υποδυόμουν τον Καποδίστρια που θα αποστόμωνε κάτι Άγγλους, Γάλλους και Ρώσους προστάτες μας. Επειδή όμως ο παππούς μου μου έλεγε καλά λόγια για τους Ρώσους και δεν ήθελα να τον κακοκαρδίσω, έπεισα τα μέλη της νέας μου συμμορίας να κάνουμε μια μικρή τροποποίηση στο σενάριο αντικαθιστώντας τους Ρώσους με Ιταλούς μαφιόζους. Μόλις, λοιπόν, οι Μαυρομιχαλαίοι έβγαλαν την κουμπούρα να με ξεκάνουν, εγώ ως κυβερνήτης αντέδρασα αστραπιαία, πήδηξα προς την κουίντα και κάλεσα προς βοήθεια το Νίνο και το Ρόκο. Εκείνοι ακινητοποίησαν τους δράστες και το έκαναν να φανεί σαν ατύχημα.
Δεν προλάβαμε να παρουσιάσουμε τις υπόλοιπές μας εμπνεύσεις, γιατί επενέβη ο διευθυντής και μεταφερθήκαμε εγώ και οι συνεργάτες μου στη διπλανή αίθουσα, πλάι στο στρουμφόσπιτο, για τις απαραίτητες ανακρίσεις. Ο διευθυντής χτυπιόταν ότι του χαλάσαμε την εκδήλωση, ενώ εμείς από τα χειροκροτήματα αντιληφθήκαμε το εντελώς αντίθετο. Κάπου εκεί κατέφτασαν και οι μαμάδες μας που του μίλησαν για το χαρακτήρα μας και τους αχαΐρευτους μπαμπάδες μας. Έπειτα μας άρπαξαν τον καθένα από το αυτί και ξαναφάγαμε γλυκό το Σεπτέμβρη.
Γεγονός είναι πάντως ότι η ερμηνεία μου με έκανε δημοφιλή στις τάξεις των συμμαθητών μου, τόσο ώστε να εκλεγώ στις επερχόμενες μαθητικές εκλογές πρόεδρος του πενταμελούς. Εκτός των άλλων εκτίμησαν και άλλα προσόντα, όπως τη ρητορική μου δεινότητα και τις κόκα κόλες που μοίραζα από το καφενείο του μπαμπά μου. Πρώτη μου δοκιμασία ως νέος πρόεδρος της ΣΤ' δημοτικού ήταν να πείσω τη νέα διευθύντρια να πάμε σχολικό περίπατο. Συνοδεία του υπόλοιπου προεδρείου μπήκα στο γραφείο των δασκάλων, καθάρισα τη φωνή μου, έριξα μια γρήγορη ματιά στον περίγυρο και μόλις άνοιξα το στόμα μου μου κόπηκε ξαφνικά η μιλιά. Στη δύσκολη εκείνη κατάσταση λειτούργησε το ένστικτο – άρπαξα και δάγκωσα την τυρόπιτα πάνω στο γραφείο της διευθύντριας. Εκείνη μου έριξε μια μεγαλοπρεπή σφαλιάρα. Τις επόμενες ημέρες ακολούθησε ένα μπαράζ από χαστούκια της διευθύντριας, ένα όταν πλακώθηκα στο ξύλο με τον ταμία της τάξης, ένα όταν έκανα τσιχλόφουσκες την ώρα την προσευχής και ένα όταν ζωγράφισα μπουφάν στο Μέγα Αλέξανδρο για να μην πουντιάζει.
Με τόσο ξύλο άρχισα σιγά σιγά να δένομαι μαζί της, σε σημείο να μην ξεκολλάω από δίπλα της. Η μάνα μου έντρομη με πήγε στον παπά κι εκείνος άρχισε να μου διαβάζει μερικές ευχές. Κάποιος όμως το σφύριξε στον παππού μου, εκείνος μπήκε έξαλλος στο ναό κι ο παπάς έκανε σάλτο από το βημόθυρο. Λύση στο πρόβλημα προσπάθησε να δώσει ένας πελάτης του καφενείου που μας σύστησε έναν παιδοψυχολόγο. Εκείνος, αφού με εξέτασε λεπτομερώς, κάνοντας ερωτήσεις πάνω στη σχέση μου με τη διευθύντρια και παρατηρώντας τις αντιδράσεις μου πάνω σε κάτι σχήματα με τουβλάκια, διέγνωσε ταύτιση θύματος με το διώκτη του και άρα ότι έπασχα από σύνδρομο της Στοκχόλμης.
Είχαν ήδη εξαπολύσει ανυπόστατες κατηγορίες εναντίον μου για κατάχρηση των χρημάτων του ταμείου. Κάποιοι κακεντρεχείς διέδωσαν ότι υπεξαίρεσα δύο κατοστάρικα για να αγοράσω μαστίχες για την παρέα μου.
Παρά τις τακτικές συνεδρίες που ακολούθησαν, εγώ δεν έλεγα να απεξαρτηθώ από τη διευθύντρια. Στις μεγάλες απεργίες των δασκάλων που ξέσπασαν την ίδια εποχή τής δάνεισα τον τηλεβόα του παππού μου και μάλιστα μπήκα κι εγώ στον αγώνα διεκδικώντας μαζί της ενιαία δωδεκάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση, αύξηση στις κύριες και επικουρικές συντάξεις και ενσωμάτωση των επιδομάτων στο βασικό μισθό. Το μόνο που δεν καταλάβαινα ήταν γιατί να αυξηθούν εκείνα τα εφάπαξ. Προσωπικά από τα πολλά εφάπαξ της διευθύντριας είχα ήδη αποκτήσει μερική αμνησία της προπαίδειας.
Στο μεταξύ η καρέκλα μου ως προέδρου της τάξης έτριζε. Είχαν ήδη εξαπολύσει ανυπόστατες κατηγορίες εναντίον μου για κατάχρηση των χρημάτων του ταμείου. Κάποιοι κακεντρεχείς διέδωσαν ότι υπεξαίρεσα δύο κατοστάρικα για να αγοράσω μαστίχες για την παρέα μου. Από την άλλη μεριά η συνεχής αναβολή των συνελεύσεων της τάξης λόγω κωλυμάτων που επικαλούμουν έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει και τον αντιπρόεδρο να καταθέσει εναντίον μου πρόταση μομφής. Εγώ προειδοποίησα την ολομέλεια της τάξης ότι δε θα έπρεπε να προβεί σε μονομερείς ενέργειες, γιατί ήδη βρισκόμασταν υπό την στενή επιτήρηση τριμερούς επιτροπής αποτελούμενης από τη διευθύντρια, τον πρόεδρο του συλλόγου κηδεμόνων και την κυλικειατζού. Για να εξασφαλίσω μάλιστα τη σύμφωνη γνώμη της τριμερούς για την ημερήσια εκδρομή του Απρίλη, προχώρησα στο διπλασιασμό της μηνιαίας συνδρομής στο ταμείο της τάξης, ενώ παράλληλα μας επιβλήθηκαν προς συμμόρφωση περιορισμοί στα διαλείμματα και πλαφόν στις τυρόπιτες. Τελικά καθαιρέθηκα από πρόεδρος λίγες μέρες αργότερα όταν παίξαμε μπάλα με παιδιά από την Πέμπτη τάξη κι έχασα γκολ σε κενή εστία.
Πέρασε καιρός μέχρι να ξανασχοληθώ με τα κοινά. Η μεγάλη στιγμή ήρθε όταν μεγάλη φοιτητική παράταξη επιθυμούσε υπέρβαση από το συντηρητικό παρελθόν της και με πρότεινε ως υποψήφιο. Εγώ συναισθανόμενος τη σωτήριο αποστολή μου αποδέχθηκα την πρόταση δίχως δεύτερη σκέψη και αποχαιρέτησα, έστω και προσωρινά, τους μέχρι τότε συνοδοιπόρους μου. Εκείνοι έδειξαν κατανόηση, με συνόδεψαν τιμητικά μέχρι το παπάκι μου και μου ξεφούσκωσαν τα λάστιχα.
Τα έργα και τις ημέρες μου την περίοδο εκείνη δεν είναι κάτι που θυμάμαι με νοσταλγία, αν εξαιρέσω την οργάνωση κάποιας γιορτής που ανέλαβα στα πλαίσια μιας φοιτητικής ορκωμοσίας. Αρχικά ζήτησα από φοιτητές διαφόρων ειδικοτήτων να βοηθήσουν, αλλά εισέπραξα αρνήσεις. Οι φιλόσοφοι επικαλέστηκαν φόρτο εργασίας – είχαν να μελετήσουν την Πολιτεία του Πλάτωνα. Το ίδιο και οι φιλόλογοι, που είχαν επίσης την Πολιτεία του Πλάτωνα, να μετατρέψουν δηλαδή τα ρήματα σε υπερσυντέλικο. Ακόμα και οι αρχιτέκτονες επικαλέστηκαν την Πολιτεία του Πλάτωνα – είχαν να της φτιάξουν κάτι μακέτες. Στο τέλος σκέφτηκα να ζητήσω τη συνδρομή κάποιων φοιτητών των Καλών Τεχνών. Εκείνοι ανταποκρίθηκαν πρόθυμα, οργάνωσαν κι εκτέλεσαν τη σχετική περφόρμανς με κάτι ριγέ πανιά και ουρλιαχτά, του κοσμήτορα του έκατσε το φοντανάκι στο λαιμό κι εγώ από όλη αυτήν την ιστορία διδάχτηκα πόσο κοπιαστικό είναι να βγάλεις γκόμενα σε φοιτητική ορκωμοσία, γιατί θα πρέπει πρώτα να συστηθείς σε όλο της το σόι.
σχόλια