Δεν ξέρω βέβαια αν το συνειδητοποιήσατε, αλλά με την κρίση εξαφανίστηκαν τώρα τις γιορτές οι κλασικοί εργαζόμενοι που παραδοσιακά φρόντιζαν με ιδιαίτερη θέρμη να σας εύχονται χρόνια πολλά με τις ανάλογες προσδοκίες...
Μας έλειψαν λοιπόν οι οδοκαθαριστές, οι εργαζόμενοι στα απορριμματοφόρα του Δήμου, οι ταχυδρόμοι και, κερασάκι στη πρωτοχρονιάτικη τούρτα, οι δύο εύσωμοι που ήθελαν να σας εφοδιάσουν με το ημερολόγιο των «φίλων της Αστυνομίας»...
Η συνήθεια αυτή δεν είναι καινούργια. Και στα χρόνια της Παλιάς Αθήνας κάποιοι εργαζόμενοι στο Δήμο ή το Δημόσιο περίμεναν πως και πώς να έλθουν οι γιορτές για να βελτιώσουν με το χαρτζιλίκι τα ισχνά οικονομικά τους. Ταχυδρόμοι, οδοκαθαριστές και φανοκόροι είχαν την τιμητική τους. Και να εξηγήσουμε ευθύς αμέσως στους νεώτερους αναγνώστες ότι οι φανοκόροι ήταν αυτοί που άναβαν και έσβηναν τα λαδοφάναρα (αργότερα οι φανοί δούλευαν με φωταέριο). Όλοι τους χαμηλόμισθοι με σημαντική κοινωνική συμβολή.
Αυτή ακριβώς τη συμβολή φρόντιζαν με ωραίους και καμιά φορά υπερβολικούς στίχους να θυμίζουν στους κατοίκους της πόλης.
Έγραφε π.χ. ο οδοκαθαριστής:
«Με την σκούπαν αιωνίως εις τους ώμους
Καθαρίζω πεζοδρόμια και δρόμους
Και σας δίδω αιωνίαν
Ωραιότητα κι υγεία».
Πιο «λυρικός» και πληθωρικός ο φανοκόρος έγραφε:
«Εν τω μέσω του χειμώνος
και εν τω μέσω των ανέμων
Εν τω μέσω της θυέλλης
και υπό του ψύχους τρέμων
Υπό άστρα ομιχλώδη
κι ομιχλώδεις ουρανούς
Σας ανάπτω τους φανούς.
Και ως Προμηθεύς σοφός
διανέμω σ' όλους φως.
Και εις έτη πολλά».
Και για όποιους έκαναν πως δεν καταλάβαιναν –υπήρχαν και κάποιοι τέτοιοι, ευτυχώς ολίγοι- υπήρχαν και επιπρόσθετοι στίχοι:
«Και εντός των οικιών σας,
και των οικιών εκτός
σας ανάπτουσι με ζήλον
τους ηλίους της νυκτός».
Αν παρ' όλα αυτά έπεφταν σε κανένα καρμίρη τότε έπεφταν και τα τελευταία επιχειρήματα:
«Ως φρουρός σας προφυλάττει
με το φως του το γλυκύ
και τους κλέπτας εκδιώκει
ως κλητήρ αστυνομίας
αγρυπνεί για τη ζωή σας
ως μητέρα μυστική,
και σας είνε, συν τοις άλλοις,
κόσμημα πολυτελείας».
Φανταστείτε αγαπητοί φίλοι τι γινόταν με όλα αυτά σε γειτονιές όπου όλοι γνωριζόντουσαν με όλους. Άλλες εποχές, άλλες εικόνες ...
Οι συνεργάτες μου στην Παλιά Αθήνα και εγώ προσωπικά σας ευχόμαστε ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ
Και για να μη ξεχνάμε τις παραδόσεις ακούστε τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς, όπως τα τραγουδούσαν το 1935. Είναι από ένα διαφημιστικό δισκάκι που μοίραζαν εκείνη τη χρονιά τα μεγάλα καταστήματα Αφοι Λαμπρόπουλοι!
(Οι στίχοι που διαβάσατε αναφέρονται σε κείμενα του Τ. Μωραϊτίνη και πρωτοπαρουσιάστηκαν στην εφημερίδα «Μικρός Ρωμηός»)
σχόλια