Από τις 28 - 31 Μαρτίου 2022 στην Αίθουσα διδασκαλίας Μουσικής βιβλιοθήκης, Σύλλογος «Οι φίλοι της μουσικής», στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, επαναλαμβάνεται η μουσικο-θεατρική παράσταση με την Εύα Κοτανίδη. Με αφορμή το γεγονός, η ηθοποιός μιλά για τον ρόλο και τα συναισθήματά της για την παράσταση.
—Είναι γεγονός ότι η Dalida έζησε μια γεμάτη αλλά και δύσκολη ζωή. Σε ποιο βαθμό σας επηρέασε αυτό ως Εύα, δεδομένου ότι έπρεπε να κατανοήσετε και να υποδυθείτε αυτόν τον ρόλο;
Αυτή η γεμάτη και δύσκολη ζωή, αυτή η αντίθεση είναι που προκαλεί πάντα δραματουργικό ενδιαφέρον… Στα μάτια όλων μας η επιτυχία είναι συνυφασμένη και με την ευτυχία. Είναι όμως; Στην περίπτωση της Dalida, η επιτυχία αυτή την εμπόδισε τελικά να ζήσει τη ζωή της. Και τη ζούσε κυρίως μέσα από την τέχνη της. Έβαζε μέσα στα τραγούδια όλη της την αγωνία, τον πόνο, όλες της τις απώλειες. Τραγουδούσε με τις πληγές της ανοιχτές. Ένα αποτέλεσμα εκρηκτικό, φωτεινό, απολαυστικό πάνω στη σκηνή, σκοτεινό στην προσωπική της ζωή.
Δεν είναι εύκολο να προσεγγίσεις μια τέτοια ψυχοσύνθεση όμως αυτή ακριβώς είναι και η ομορφιά της δουλειάς μας. Ο ηθοποιός κάνει ένα συναισθηματικό ταξίδι για να συναντήσει το ρόλο του και μέσα από αυτό το ταξίδι μαθαίνει πολλά ακόμα και για τον εαυτό του. Βάζει από τα δικά του υλικά για να πλάσει το χαρακτήρα κι αυτό είναι πάντα δύσκολο αλλά και τόσο δημιουργικό.
Η Dalida με δυσκόλεψε, ναι, αλλά με έμαθε, την ένιωσα, την κατάλαβα, την αγάπησα. Την αγαπώ.
— Όταν ανεβαίνετε στη σκηνή για να ενσαρκώσετε την εμβληματική Dalida, τι σκέψεις έρχονται στο μυαλό σας, τι συναισθήματα έχετε;
Τα συναισθήματα είναι πολλά, διαφορετικά και ανάμεικτα… Αρχικά νιώθω χαρά! Είμαι πολύ χαρούμενη που κάνω αυτή την παράσταση και μιλάω στο κοινό για εκείνη, για την ιστορία της, για τα τραγούδια της. Ήταν μια σπουδαία ερμηνεύτρια, μια πολύ επιτυχημένη καλλιτέχνης και πολύ πρωτοποριακή για την εποχή της. 55 δίσκοι της έγιναν χρυσοί! Τραγούδησε περίπου 700 τίτλους τραγουδιών, σε 10 γλώσσες, λατρεύτηκε σε όλον τον κόσμο, και στην Ελλάδα. Είμαι λοιπόν ευτυχής που παρουσιάζω αυτή την παράσταση και που τραγουδάω αυτά τα υπέροχα τραγούδια. Μοναδικές μελωδίες, καταπληκτικοί στίχοι. Κυρίως όμως νιώθω απέραντη συγκίνηση και σεβασμό. Όταν μπαίνω μέσα στη ροή της αφήγησης και εξιστορώ τη ζωή της, τη θαυμάζω και με συγκινεί αφάνταστα η δύναμη της αλλά και οι ρωγμές της. Το πώς βίωσε όλα αυτά τα χρόνια αυτή την αντίφαση μέσα της, με τι κουράγιο και πόση αξιοπρέπεια. Ήταν μια εκπληκτική γυναίκα.
— Όταν η παράσταση ανέβηκε για πρώτη φορά τον Δεκέμβριο του 2021 έγινε ανάρπαστη, τα εισιτήρια εξαντλήθηκαν. Το περιμένατε αυτό, σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες που βιώνουμε; Τι θεωρείτε ότι ήταν αυτό που τράβηξε περισσότερο το κοινό; Τι θεωρείτε ότι τους κέρδισε;
Η επιτυχία μιας παράστασης είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων πάντα. Κι όσο και να την περιμένεις ή να ελπίζεις σε αυτήν δεν είναι δεδομένη. Είναι λοιπόν μεγάλη η ευγνωμοσύνη για την επιτυχία της. Η αλήθεια είναι βέβαια ότι δουλέψαμε σκληρά για να την παρουσιάσουμε. Ένας συνδυασμός από μεράκι και πολλή δουλειά.
Είναι οι υπέροχοι συντελεστές. Η Νεκταρία Γιαννουδάκη που υπογράφει την πρώτη της σκηνοθεσία κι έχει κάνει υπέροχη δουλειά, ο Παντελής Μπενετάτος που με συνοδεύει στο πιάνο και μας γοητεύει απόλυτα με τις μελωδίες του αλλά και με την παρουσία του, ένα κείμενο που τελικά βγήκε όπως το θέλαμε (με τη βοήθεια της Ευσταθίας), οι φωτισμοί της Μελίνας Μάσχα, η σκηνογραφική και ενδυματολογική δουλειά της Βασιλικής Σύρμα, η δουλειά όλων των συντελεστών που εργάστηκαν με σοβαρότητα, επαγγελματισμό και πάρα πολύ κέφι. Όμως η επιτυχία οφείλεται κυρίως σε εκείνη. Στη Dalida. Και στα τραγούδια της.
— Ποια είναι τα κοινά στοιχεία που θεωρείτε ότι υπάρχουν ανάμεσα σε εσάς και την Dalida, ποια με την Yolanda Christina Gigliotti, και ποιες διαφορές αντίστοιχα;
Τα κοινά σημεία είναι αρκετά. Η διπλή υπηκοότητα για αρχή. Η Dalida ήταν μισή ιταλίδα μισή αιγιπτώτισσα, εγώ μισή ελληνίδα μισή γαλλίδα. Η αγάπη για τη Γαλλία, όπου η Νταλί έκανε καριέρα, είναι ένα ακόμα κοινό μας σημείο. Ήταν κι εκείνη και ηθοποιός και μέσα από αυτή την ιδιότητα προσέγγιζε τα τραγούδια.
Η Dalida πάλευε για μια ισορροπία ανάμεσα στην σταρ, την επιτυχημένη ντίβα και τη γυναίκα που κρυβόταν πίσω της, τη Yolanda (που ήταν και το πραγματικό της όνομα). Η Yolanda ήταν η σκοτεινή και συντηρητική της πλευρά, εκείνη που φοβόταν και την κρατούσε πίσω, της έβαζε εμπόδια. Όλοι μας έχουμε αυτό τον σκοτεινό εαυτό μέσα μας και παλεύουμε με αυτόν… Έχω κι εγώ τη σκοτεινή πλευρά μου όμως δεν είχε ποτέ τόσο βάθος όσο αυτή της Dalida ούτε βίωσα ποτέ τόσο έντονα την αντίθεση ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι μέσα μου ώστε να νιώσω την επιθυμία να τελειώσει η ζωή μου. Με τραβάει πιο πολύ το φως παρά το σκοτάδι. Η καθολική επιτυχία πολλές φορές σε απομακρύνει από τον εαυτό σου… Η Dalida χάθηκε μέσα στην εικόνα της, έδωσε τα πάντα για την καριέρα της, θυσίασε τον εαυτό της. Αυτή είναι και η διαφορά μου μαζί της. Όσο και να αγαπώ τη δουλειά μου, όσο και να δίνομαι σε αυτή, όσο μεγάλο και να είναι το δημιουργικό μου πάθος, προσπαθώ να παραμένω συνεπής στον εαυτό μου, σε αυτό που είμαι. Να μη χάνομαι στην καριέρα. Να μην με προσδιορίζει η δουλειά, να έχω ταυτότητα ανεξάρτητα από αυτήν.
— Ποιο θεωρείτε ότι είναι το βασικό χαρακτηριστικό για το οποίο ξεχώρισε ο χαρακτήρας της Dalida; Ποιο θεωρείτε ότι είναι το πιο βασικό και το πιο δυνατό μήνυμα που περνάει η παράσταση σας όπως την έχετε δομήσει;
Δεν υπάρχει μόνο ένα χαρακτηριστικό της αλλά αν πρέπει να ξεχωρίσω κάτι αυτό θα ήταν το ταλέντο της σε συνδυασμό με τη σκληρή δουλειά. Ήταν απόλυτα πειθαρχημένη και δοσμένη σε αυτό που έκανε.
Αυτό που εμείς προσπαθούμε να πούμε μέσα από την παράσταση είναι ότι η ευτυχία και η ελευθερία έχουν περισσότερο να κάνουν με την εσωτερική ισορροπία παρά με τη δόξα και τα πλούτη. Όσους και να έχεις γύρω σου να σε θαυμάζουν και να σε χειροκροτούν δε θα είναι ποτέ αρκετοί αν δεν χειροκροτείς πρώτος εσύ, αν δεν αγαπάς πρώτος εσύ τον εαυτό σου.
— Μια από τις μεγάλες σας αγάπες είναι το τραγούδι, το οποίο αποτελεί και αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής της Dalida και της παράστασης. Θα θέλατε να μας πείτε δυο λόγια για αυτό;
Το τραγούδι μπήκε από την πόρτα της υποκριτικής στη ζωή μου. Πάντα μου άρεσε να τραγουδώ σαν ηθοποιός και μέσα από αυτή μου την ιδιότητα τραγουδάω. Όπως και η Νταλιντά. Σαν ηθοποιός ξεκίνησε και τελικά έκανε καριέρα τραγουδίστριας. Όμως αποκαλούσε τον εαυτό της μια «ηθοποιό του τραγουδιού». Ας πούμε πως εγώ είμαι μια ηθοποιός που τραγουδά, όπως πολλοί ακόμη ηθοποιοί. Αυτά τα δυο πήγαιναν πάντα μαζί άλλωστε. Θεωρώ ότι είναι αναπόσπαστο κομμάτι της δουλειάς μου και τα συνδυάζω με πολύ χαρά, ειδικά όταν τραγουδώ τα υπέροχα τραγούδια της Dalida (τα οποία στην παράσταση είναι υπερτιτλισμένα στα ελληνικά) !
