Ο πολύπλευρος παραγωγός των τηλεοπτικών «Alias» και «Lost», σεναριογράφος του World War Z και σκηνοθέτης του Cabin in the woods, Ντρου Γκόνταρντ, μαζεύει μισή ντουζίνα χαρακτήρες σε ένα μοτέλ, το Ελ Ροαγιάλ, έναν νευρικό κύριο, έναν παπά, μια νέα κοπέλα που φαίνεται να έχει απαγάγει μια άλλη, λίγο νεότερή της, και μια μαύρη τραγουδίστρια (και αργότερα έναν αινιγματικό χίπη με την πιστή παρέα του), στα τέλη των '60s, όχι τυχαία τοποθετημένο στη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στη Νεβάδα και στην Καλιφόρνια.

 

Ξεκινάει με ένα λεκτικό μυστήριο που διαμείβεται, με περισσή εχθρότητα, στο lobby και τα δωμάτια, φέρνοντας μια αύρα Άγκαθα Κρίστι, και συνεχίζει ανθολογώντας το σινεμά του Κουέντιν Ταραντίνο, με τη βία της πρώτης του περιόδου αλλά και τις huis clos ανατροπές των μεταγενέστερων Μισητών Οκτώ.

 

Η εμβόλιμη πολιτική παράνοια της εποχής του Βιετνάμ, του Νίξον και της παράνομης παρακολούθησης λειτουργεί ως έναν βαθμό περισσότερο για να ανησυχήσει τους αταίριαστους ενοίκους του έρημου καταφυγίου στη μέση του πουθενά, αλλά η όποια αναθεώρηση ή, έστω, νέα ματιά στο είδος του νουάρ σταματά στη επίλυση των παρεξηγήσεων και στην εξήγηση των πολλών ψεύτικων πληροφοριών με τον ήχο του όπλου.

 

Οι (πραγματικά) Δύσκολες ώρες στο Ελ Ροαγιάλ έχουν καλές στιγμές, λουσάτη κινηματογράφηση, μια σεναριακή πυξίδα που αποφεύγει τις προβλέψεις του θεατή για το δραματικό μέλλον των πρωταγωνιστών αλλά και αδικαιολόγητα μεγάλη διάρκεια, καθώς και μια συνεχή υπενθύμιση, όπως και το Cabin in the woods, πως πρόκειται για ένα στημένο παιχνίδι, όσο κι αν το φινάλε φιλοδοξεί, αχνά, να συνδεθεί με την επικαιρότητα του νεο-φεμινιστικου κινήματος,