Ο πατέρας είναι το κλειδί για τα δύο αγόρια που παρέμειναν συναισθηματικά ανώριμα και σχεδόν κατεστραμμένα από τη συμπεριφορά ενός ισχυρού ανδρικού προτύπου, ενός ανθρώπου που αγαπήθηκε μοιραία απο τις γυναίκες, αλλά τις εγκατέλειψε, ακολουθώντας τυφλά τα πάθη και τους εγωισμούς τους. Ο Νίκολα προσπαθεί να κάνει παιδί με τη σύζυγο που αγαπά, αλλά δεν λαχταρά πλέον, ώσπου βρίσκει μια νεότερη ερωμένη και διατηρεί παράλληλη σχέση. Ο Μπράτσο μισεί το status του Νίκολα, τα λεφτά που έχει αποκτήσει στο διαλυμένο Ζάγκρεμπ, την καπιταλιστική του μετάλλαξη και κυρίως την προτίμηση που του είχε ο πατέρας τους. Καθώς τα παιδικά τραύματα δεν επουλώνονται, οι γυναίκες της ζωής τους πασχίζουν να συμβιβαστούν με την απιστία και το ψέμα, προσαρμόζοντας τη ζωή τους σε ηττοπαθή παραδοχή ή εκδικητικές αντιδράσεις. Ο Γκρέλιτς, ο οποίος δομεί με ακρίβεια την ταινία, συμπαθεί τους άνδρες (που όλα τους επιτρέπονται) και λυπάται τις γυναίκες (που όλα τα ανέχονται), χωρίς να σχολιάζει ιδιαίτερα τις συνέπειες που απλώς θίγονται στην ταινία και καταλήγουν να θεωρούνται δεδομένες, μετατρέποντας το Εντελώς μεταξύ μας σε μια ανώδυνη κομεντί με ήρωες έναν ενοχικό εραστή και τον καταπιεσμένο αξιολάτρευτο αδελφό του και κομπάρσους υπομονετικές δυστυχισμένες Πηνελόπες.