Η πολεμική περιπέτεια του Μπράιαν Σίνγκερ επλήγη πολύ νωρίς από αρνητικά δημοσιεύματα του Τύπου και συνοδεύτηκε από την πτώση της δημοτικότητας του Τομ Κρουζ και τα προβλήματα της παραγωγής με τις γερμανικές Αρχές που είχαν αρχικά απαγορέψει τα γυρίσματα στο μνημείο Μπέντερμπλοκ, καθώς και από την αναβολή της εξόδου της στις αίθουσες. Καταρχάς, ο Κρουζ παραμένει ένας αξιόπιστος μπροστάρης μιας ακριβής παραγωγής - περί της ικανότητάς του ως ηθοποιού δεν τίθεται θέμα. Η Βαλκυρία υφαίνεται γύρω του και την οδηγεί με αποφασιστικότητα, αν και βασικά πρόκειται για ταινία ατμόσφαιρας, σεναρίου και διαλόγων. Πέρα από δύο σκηνές βομβαρδισμών, αφηγείται ένα πολύπλοκο σχέδιο και το κάνει με το να εγκαταστήσει ένα μικρό Βυζάντιο μέσα στους κόλπους του Τρίτου Ράιχ, με πρωταγωνιστές αξιωματικούς που θέλησαν να ανατρέψουν τον Φίρερ το 1944 και να αποκαταστήσουν την πληγωμένη τιμή του γερμανικού στρατού και του έθνους.

Ο Κλάους φον Στάουφενμπεργκ ήταν ένας συνταγματάρχης που ανακάλεσε τον όρκο του στον αρχηγό του κράτους και συμμάχησε με μια μυστική φράξια καραβανάδων, που έβλεπαν τον αγώνα του Χίτλερ μάταιο και αυτοκαταστροφικό. Το πλάνο ήταν να στρέψουν το στρατιωτικό σχέδιο «Βαλκυρία» εναντίον του και να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους με ένα οργανωμένο στρατιωτικό πραξικόπημα. Ενδεχομένως από λάθος του Στάουφενμπεργκ την ώρα που μετέφερε την αυτοσχέδια βόμβα στο χαρτοφύλακα μέχρι την αίθουσα διασκέψεων του Χίτλερ (ο Στάουφενμπεργκ είχε χάσει ένα μάτι, το ένα του χέρι και μερικά δάχτυλα από το άλλο σε μια επίθεση στην Αφρική) αλλά και λόγω ολιγωρίας συναδέλφων του, ο Χίτλερ γλίτωσε την ενέδρα και οι ένοχοι συνελήφθησαν. Διακόσιοι από αυτούς εκτελέστηκαν δια τυφεκισμού ή δι' απαγχονισμού.

Ο Σίγκερ χτίζει συνεχώς την πλοκή, βοηθούμενος από τον τεχνίτη συνεργάτη του Κρίστοφερ Μακουόρι, βραβευμένο με Όσκαρ σεναριογράφο τωνΣυνηθισμένων Υπόπτων. Δείχνει μεγάλη εμπιστοσύνη στη δυνατή ιστορία του και επιλέγει το ύφος των μεγάλων σχετικών περιπετειών άλλων δεκαετιών, στρατολογώντας επιτελείο ηθοποιών μεγάλης πείρας και αποδεδειγμένων δεξιοτήτων. Είναι όλοι του αποτελεσματικότατοι, ο Μπράνα, ο Μπιλ Νάι και κυρίως ο Τομ Γουίλκινσον στο ρόλο του στρατηγού Φρομ, ενός ουδέτερου καιροσκόπου που δεν άδειασε τους συνωμότες, αλλά δήλωσε εξαρχής πως θα βρίσκεται πάντα στη σωστή πλευρά, εννοώντας πως ο χαμένος θα έχει να κάνει μαζί του.

Οι σιδεροκέφαλοι Γερμανοί δεν είχαν λόγο να ανησυχούν: ο ήρωάς τους βγήκε ανέπαφος από τα δίχτυα του Χόλιγουντ, χωρίς ωστόσο να μάθουμε ποια ήταν τα πραγματικά κίνητρά του, πέρα από έναν προφανή ιδεαλισμό. Μήπως ήταν η ανησυχία του ζοφερού μέλλοντος που τους περίμενε; Ο διαδικαστικός χαρακτήρας της Βαλκυρίας μπορεί να παρακολουθείται άνετα, αλλά δεν προσφέρει την περίφημη γκρίζα ζώνη που μετατρέπει τον ηρωισμό σε ανθρώπινη εμπειρία.