Ο στενός και περιορισμένος χώρος μιας διαδρομής με ταξί μετατρέπεται σε πεδίο συζητήσεων και ντιμπέιτ στη διάρκεια μιας βραδιάς για ένα θέμα που εδώ και καιρό συζητείται και στη χώρα μας: την επικράτηση της ανομίας εις βάρος της τάξης και πώς αυτή επηρεάζει τις πράξεις των πολιτών όταν βρεθούν σε ακραίες καταστάσεις, κάτι που δίνει στον Βούλγαρο Στέφαν Κομαντάρεφ τη δυνατότητα να εκφράσει την απαισιοδοξία για το παρόν και το μέλλον της χώρας του, που για τον ίδιο μοιάζει με ζούγκλα στην οποία επικρατεί ο νόμος του ισχυρού.

 

Η επιλογή του όμως να συνδέσει, με χαλαρό έστω τρόπο, τις ιστορίες που διηγείται μοιάζει ακατανόητη, μπερδεύοντας την καταγγελία με τη μοίρα, ώστε να δώσει ένα πιο εκβιαστικό συναισθηματικά αποτέλεσμα.