Ο Πάβελ, ένας φωτογράφος διαφήμισης με έγκυο γυναίκα και πάμπολλες εκκρεμότητες, κάνει ό,τι μπορεί για να γίνει αντιπαθής στον θεατή: είναι ο (τσακωμένος με την αλήθεια) γιος που φτάνει καθυστερημένος στην κηδεία της μητέρας του και αντιμετωπίζει τον πατέρα του, Βασίλ, έναν εικαστικό καλλιτέχνη, με ευγενική, ψυχρή συγκατάβαση και συναισθηματική υπεκφυγή. Το πρόβλημα πραγματικής επικοινωνίας μεταξύ τους είναι χρόνιο, βαθύ, ιδεολογικό – μια ακανθώδης ασυμφωνία χαρακτήρων που μετατρέπεται σε κομεντί παρεξηγήσεων με βραβείο στο Φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι, από το ντουέτο των Βουλγάρων σκηνοθετών Γκροζέβα/Βαλχάνοφ.

 

Στην τρίτη τους και σίγουρα πιο ανάλαφρη ταινία, παρακολουθούν τα ευτράπελα που προκύπτουν από την εμμονή του πατέρα να αγκιστρωθεί στη λατρεμένη του σύζυγο, εμπιστευόμενος έναν απατεώνα γκουρού που υπόσχεται σύνδεση με το επέκεινα. Ο Πάβελ καταφέρνει να λέει αδιακρίτως και συνεχώς ψέματα, στην προσπάθειά του να καλύψει αναποδιές, συνήθως με καλή πρόθεση, αλλά με καταστροφικά αποτελέσματα.

 

Η ισορροπία είναι σωστή, ακόμη κι όταν τα γεγονότα μοιάζουν τραβηγμένα στην κωμικότητά τους.