Δράμα πόνου και τύψεων, δραματουργικά δαιδαλώδες για να ταιριάζει με το χάος στο διάτρητο μυαλό του Λίο, ενός άνδρα που έχει περάσει εγκεφαλικό, μπαίνει και βγαίνει ανήσυχα στις αγωνιώδεις σκέψεις του, φλερτάρει περισσότερο με την ομίχλη παρά με τη διαύγεια, είναι σχεδόν ανίκανος να επικοινωνήσει επαρκώς με τους γύρω του, μοιάζει χαμένος και κυρίως συντετριμμένος στο χάος των αναμνήσεων του, και μένει μόνος του σε ένα μίζερο δωμάτιο, οι Ζωές που δεν έζησα είναι ένα παζλ των ερωτικών απογοητεύσεων που αναζωογονεί η έντονη, συγκινητική παρουσία της Ελ Φάνινγκ, η οποία υποδύεται την κόρη του πρωταγωνιστή και ταυτόχρονα τον μοναδικό άνθρωπο που ακόμη νοιάζεται πραγματικά γι' αυτόν ‒ οι περιπετειώδεις επισκέψεις τους στους γιατρούς λειτουργούν παρενθετικά στα απανωτά, κυμαινόμενης διάρκειας, flashbacks.

 

Ανάμεσα στις γυναίκες που ο Λίο αναπολεί, ή ανακαλεί στη μνήμη του, σε σκηνές που κόβουν απότομα την ειδυλλιακή ονειροφαντασία σε ένα ελληνικό νησί, σε εφιάλτη κλάματος και οδυρμού, στο Μεξικό της Ντολόρες (Σάλμα Χάγιεκ), η σκηνοθέτις Σάλι Πότερ βρίσκει μερικές εύστοχες διαθέσεις από τις πολλές που αναζητά και στηρίζεται πολύ στον βασιλιά του πόνου, Χαβιέ Μπαρδέμ, ο οποίος δεν είναι κακός σε κάτι που ωστόσο έχει ξαναδοκιμάσει πιο ολοκληρωμένα, πιο βαθιά ή πιο φαντασμαγορικά στο παρελθόν.