Αναζητώντας τον Χέντριξ: η ιστορία μιας αταίριαστης φιλίας

Το «Αναζητώντας τον Χέντριξ» είναι η ιστορία μιας αταίριαστης φιλίας που κέρδισε το μεγάλο βραβείο στο Tribeca Film Festival της Νέας Υόρκης και το Βραβείο Καλύτερου Σεναρίου από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου. Mια ταινία που με αφορμή την παραβίαση του κανονισμού της πράσινης γραμμής από έναν σκύλο ανατρέπει με χιούμορ βαθιά ριζωμένες προκαταλήψεις.

Ήρωας της ταινίας είναι ο 43χρονος Γιάννης, ένας ξοφλημένος μουσικός, του οποίου η ζωή δεν κυλά όπως ακριβώς την είχε φανταστεί. Η κοπέλα του τον έχει εγκαταλείψει ενώ οι «δανειστές» του τού έχουν γίνει στενός κορσές. Σχεδιάζει να φύγει το συντομότερο μαζί με τον αγαπημένο του σκύλο, τον Τζίμι.

Όταν όμως ο σκύλος του το σκάει προς την τουρκοκρατούμενη πλευρά της Κύπρου, ο Γιάννης έχει να αντιμετωπίσει μια ευρωπαϊκή νομοθεσία που απαγορεύει τη διέλευση ζώων στις ελεύθερες περιοχές. Εγκλωβισμένος στα κατεχόμενα αναγκάζεται να ζητήσει τη βοήθεια της πρώην φιλενάδας του καθώς επίσης και του Χασάν, ενός Τούρκου έποικου, για να φυγαδεύσουν τον Τζίμι, πίσω στις ελεύθερες περιοχές.

Η ταινία είναι η πρώτη μεγάλου μήκους με τη σεναριακή και σκηνοθετική υπογραφή του Μάριου Πιπερίδη. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο ο Αδάμ Μπουσδούκος, γνωστός για τις συνεργασίες του με τον Φατίχ Ακίν. Μαζί του, οι Βίκυ Παπαδοπούλου, Fatih Al, Özgür Karadeniz.

Στην παραγωγή, οι Τζανίν Τίρλινγκ, Μάριος Πιπερίδης, Θανάσης Καραθάνος, Μάρτιν Χάμπελ και Κώστας Λαμπρόπουλος.
Η ταινία είναι ευρωπαϊκή συμπαραγωγή ανάμεσα σε Κύπρο (AMP Filmworks), Γερμανία (Pallas Film) και Ελλάδα (Viewmaster Films), με την υποστήριξη του υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού Κύπρου, Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, MDM Regional Fund Γερμανίας, ZDF/Arte, ERT, Eurimages, Creative Europe και του SEE Cinema Network.

Τόσο στη Γαλλία όσο και στην Ιταλία η ταινία κέρδισε το βραβείου κοινού, ενώ έχει αποσπάσει εξαιρετικές κριτικές από τα πιο έγκυρα κινηματογραφικά περιοδικά του κόσμου. Η ταινία κέρδισε ακόμα το βραβείο καλύτερης ταινίας στο φεστιβάλ του Κεμπέκ στον Καναδά και ειδικές μνείες στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και στο Φεστιβάλ του Palm Springs, ένα από τα μεγαλύτερα του κόσμου.

Τέλος, βραβεύτηκε με το Βραβείο Σεναρίου από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου ενώ προτάθηκε για τις πέντε σημαντικότερες κατηγορίες: Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερου Σεναρίου, Καλύτερου Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη, Καλύτερου Α' Ανδρικού Ρόλου και Καλύτερου Β' Ανδρικού Ρόλου.

Ο «Χέντριξ», έχει ως τώρα συμμετοχή σε πάνω από 40 διεθνή φεστιβάλ σε Ευρώπη και Αμερική καθώς επίσης και στην Ασία, την Ταϊβάν και την Λατινική Αμερική. Προβλήθηκε από το κανάλι HBO σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και από το Amazon Prime σε Αμερική και Καναδά. Έχει ήδη κυκλοφορήσει στις κινηματογραφικές αίθουσες της Ουγγαρίας, της Κύπρου και της Ιταλίας, ενώ αναμένεται η διανομή της σε και σε πολλές ακόμη χώρες, όπως στην Γερμανία, την Αυστρία και το Ισραήλ, κι έχει ήδη πάρει διανομή στην Κίνα, κάτι που γίνεται για πρώτη φορά με κυπριακή ταινία.

Σημείωμα σκηνοθέτη

Μεγαλώνοντας ως Ελληνοκύπριος στην Κύπρο αμέσως μετά την τουρκική εισβολή, έμαθα να βλέπω τους Τούρκους πάντα ως τους εχθρούς, μια αντίληψη η οποία ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο κατά τα δύο χρόνια της στρατιωτικής μου θητείας. Για χρόνια έβλεπα τις στέγες των σπιτιών στην κατεχόμενη Λευκωσία και πιο πέρα στα βουνά. Άκουγα τον μουεζίνη να καλεί τους μουσουλμάνους για προσευχή, έβλεπα τους Τούρκους στρατιώτες στα φυλάκιά τους. Παρότι όμως γινόμουν μάρτυρας αυτού του «άλλου χώρου» (ή της «άλλης πλευράς») από μακριά και άκουγα ένα σωρό ιστορίες γι' αυτή, ποτέ δεν υπήρξε μέρος των εμπειριών μου ή των βιωμάτων μου. Και όμως πάντοτε συναισθανόμουν την ύπαρξή της, σαν ένα κομμάτι μου που είχε αφαιρεθεί πριν ακόμη γεννηθώ. Και κάπως έτσι έμαθα να ζω με αυτό το δεδομένο μέσα στα χρόνια, να το αποδέχομαι.

Και ξαφνικά το 2003, τα οδοφράγματα άνοιξαν και μπορούσαμε να πάμε απέναντι, στην άλλη πλευρά. Θυμάμαι την πρώτη φορά που πέρασα απέναντι. Τα πάντα ήταν διαφορετικά αλλά και ίδια. Το μέρος, τα κτίρια, η αρχιτεκτονική, οι μυρωδιές, οι άνθρωποι, τα πάντα έμοιαζαν ίδια και όμως την ίδια στιγμή άγνωστα, διαφορετικά, καινούρια. Γνωστά αλλά και ξένα, μια παράξενη, οικεία διαφορετικότητα.

Πολλές ταινίες (και ντοκιμαντέρ) έχουν γίνει με θέμα το παρελθόν, την τούρκικη εισβολή, το τραύμα του πολέμου, τους σκοτωμούς, τις αποτρόπαιες πράξεις, το μίσος ανάμεσα στους Τούρκους και τους Έλληνες. Επικεντρώνονταν στους «άλλους», τους «ξένους», με έναν τρόπο αόριστο, αποτυγχάνοντας να εμβαθύνουν στους χαρακτήρες, τις προσωπικότητες ή και τις ιστορίες πίσω από αυτή τη γενική απεικόνιση. Οφείλουμε να περάσουμε από τη μακρο-αφήγηση του παρελθόντος στη μικρο-αφήγηση του παρόντος. Όταν ένας ξένος περπατά στη γειτονιά σου, το ξέρεις. Αν όμως του μιλήσεις, παύει να είναι ξένος. Το «Αναζητώντας τον Χέντριξ» αντλεί ακριβώς από αυτή τη δυναμική, που διαδραματίζεται στο ανθρώπινο επίπεδο από ανθρώπους για τους οποίους οι βαθιά ριζωμένες υποψίες και παρεξηγήσεις αποτελούν κομμάτι της καθημερινότητάς τους και του εθνικού τους χαρακτήρα.

Ένα στοιχείο του πληθυσμού του νησιού, το οποίο παραμένει απρόσωπο είναι αυτό των Τούρκων εποίκων. Το ακανθώδες θέμα αυτών που μεταφέρθηκαν στο νησί από την ενδοχώρα της Τουρκίας για να ενισχύσουν τον πληθυσμό στα κατεχόμενα, είναι βαθιά ριζωμένο στον κοινωνικό, πολιτιστικό και πολιτικό ιστό τόσο της ελληνοκυπριακής όσο και της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Παρ' όλα αυτά και παρότι ο αριθμός τους χρησιμοποιείται ως εργαλείο από τους πολιτικούς και των δύο κοινοτήτων – καμία ταινία, ντοκιμαντέρ ή τηλεοπτική εκπομπή δεν ανέφερε ποτέ την ύπαρξή τους. Υπάρχουν αλλά και δεν υπάρχουν.

Το «Αναζητώντας τον Χέντριξ» αποτελεί μία ταινία που πραγματεύεται μια φιλία αταίριαστων, διαφορετικών ατόμων με μια υπολανθάνουσα ρομαντική πλοκή. Βασισμένη σε πραγματικό γεγονός, η μικρο-πλοκή του «Αναζητώντας τον Χέντριξ» αντανακλά τις περίπλοκες, υπαρκτές, κοινωνικές δυναμικές του σήμερα: το μοιρασμένο νησί της Κύπρου, το ακανθώδες ζήτημα των εποίκων και την οικονομική κρίση. Η αφοσίωση ενός άντρα στον σκύλο του, τον Jimi, αποτελεί το έναυσμα για να ξεδιπλωθούν σοβαρότερα θέματα. Η ιστορία αποτελεί μία ευκαιρία για να έρθουν οι δύο πλευρές του νησιού κοντά και να συνεργαστούν.

Ο στόχος του Γιάννη να βρει τον χαμένο σκύλο του και να πάει στην Ολλανδία δεν είναι παρά ο καταλυτικός παράγοντας που τον υποχρεώνει να έρθει σε επαφή με την τούρκικη «πλευρά» του νησιού, να επανεξετάσει τις προκαταλήψεις του και τη γενική του άποψη. Η μικρο-πλοκή του Γιάννη και του Χασάν είναι που πραγματεύεται ακριβώς τα μεγαλύτερα αυτά θέματα – το γενικό εξετάζεται στο ειδικό και αν οι δύο κοινότητες μπορούν να ζήσουν επιτέλους ειρηνικά μαζί.