ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΟΔΩΡΗ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟ

 

Ωραίος ο πρωτότυπος τίτλος (race, που σημαίνει και αγώνας δρόμου και φυλή) και αφορά τον κορυφαίο Τζέσε Όουενς, τον αθλητή που κατέρριψε το ένα ρεκορ μετά το άλλο στις ταχύτητες και το άλμα εις μήκος και, σύμφωνα με την ελληνική απόδοση, ταπείνωσε τον Χίτλερ στο σπίτι του, το state of the art Ολυμπιακό Στάδιο του Βερολίνου, στους αγώνες του 1936, κερδίζοντας 4 χρυσά μετάλλια – ένα επίτευγμα που επανέλαβε μόνο ο Καρλ Λιούις το 1984 στο Λος Άντζελες, αφιερώνοντας μάλιστα τη νίκη του στη μνήμη του μεγάλου αθλητή που τον ενέπνευσε. Ο βασικά τηλεοπτικής λογικής και γυαλισμένης επαγγελματικής αισθητικής σκηνοθέτης Στίβεν Χόπκινς, του οποίου η καλύτερη στιγμή ήρθε με τη βιογραφία του Πίτερ Σέλερς με τον Τζέφρι Ρας, ενώ κατά τα άλλα γυρίζει μίνι σειρές με αξιοπρέπεια, μαζεύει φιλότιμα το υλικό της ζωής του Όουενς, επικεντρώνοντας στο δίλημμα της συμμετοχής του στην Ολυμπιάδα. Μαζί με τον υπεραθλητή, παλεύουν για τις θέσεις τους η Αμερικανική Ομοσπονδία και οι εκπρόσωποι της ναζιστικής προπαγάνδας. Στην ταινία παρελαύνουν γνωστές ιστορικές προσωπικότητες σε γενικευτικές σκηνές που περιστρέφονται γύρω από τον άξονα του δίκαιου και του ηθικού, αλλά το υπόβαθρο, όσο ευγενές κι αν είναι (ανάλογο με τις προθέσεις του ερασιτεχνισμού και της άμιλλας), αποτελεί ένα σεμιναριακό δράμα, χωρίς τη δύναμη και τον «σκοπό» του Σέλμα, για παράδειγμα, παραδομένο απαλά στην ανία ενός καλλιγραφικού déjà vu.